Alle inzendingen over bevolking radicaal t

zie de lichten halo's glijden over natte straat kasseien 't zijn manestralen die wenen om hun verloren schijn baar niet voor diegenen die toch verloren zijn enkel de verscheurde wolken die grijze hemels bevolken treuren zo gelaten bedroefd in plassen die deinen totdat het niet meer hoeft en rimpels verdwijnen zelfs de kringen…

Dromende spiegel zwijgend en afgemat, in lome wiegel glimmend en glad Diep van de wolken dalen de schimmen af, Donker bevolken ´t groot watergraf. Zo wel bevaren, vreugden en leed ontvlucht, doodmoede blaren doodstille lucht. Rimpels verdwijnen, kleuren gaan doelloos om, vluchtende lijnen Keren weerom.…

ik ben onder de aarde gekropen wist niet meer wat boven was heb het leven geabstraheerd het bestaan radicaal binnenstebuiten gekeerd gelijkheid voert nu de boventoon een droom met alle alarmfases op nul er is geen voedselketen meer de jacht op elkaar is eindelijk opgeheven aan het nieuwe manna doet ieder zich te goed er is…

Omdat men in Egypte heeft bedacht Dat de bevolking veel gevaren liep Wegens de Mexicaanse varkensgriep Zijn alle varkens daar verplicht geslacht. Maar dan lijkt het mij evengoed geboden Ook alle Mexicanen maar te doden.…

Een fanatieke Tour de France fan uit Meren wilde in Suriname eenzelfde wedstrijd organiseren de lokale bevolking treurde toen de president het afkeurde hij kon die bolletjestrui namelijk niet accepteren…

Gestapelde wolken bevolken de lucht donkerwordende wolken zoekende een uitvlucht om de lucht te klaren, bliksemschicht schiet door de hemel donder volgt erachteraan beneden staan wij mensen te kijken achter 't raam... Buiten is het donker terwijl het dag toch is maar na zo'n goeie donderbui, is het buiten heerlijk fris.…

Een Stille Zaterdag in Leuven Met op De Oude Markt het gonzen Van de toeristen, louter sponzen Het streekbier schuimt er in de sleuven Student, gezin en Koeienschieter Bevolken in april terrassen En het is veel te warm voor jassen Hoe koel is dan toch de Sint-Pieter Door ’t Groot Begijnhof bruist de Dijle Aan het stadhuis prijkt beeldhouwwerk…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

nu vrijt het rokje met het zand van hier tot aan de strandzoom trok de branding aan je sokken als dit al kietelt is het ruw en ongekamd (de uitgeklede, meest radicale versie van een buitenland) de einder stroomschok de einder stroomschok de stilte hardrock aan gene zijde de zelfkant je bleef het herhalen: ongeneeslijk (dit ook) en more de…

De bevolking nimmer mag leren hoe het volgens eigen mening leven kan. Wat kan mij nog deren nimmer weer te keren; ook al spreekt mijn hart een andere taal. Naar een land waar de meerderheid de minderheid kan discrimineren; haar woorden spreekt in gebreidelde taal. De bevolking niet mag leren hoe het in verscheidenheid leven kan.…

Een wolk was 't van een kind! Ze waren stapel op elkaar. Er kwam een stapel wolken, die door hun tomeloos gepaar de hemel ging bevolken. De lucht had zo een wolkenzee van babyvolk gekregen, maar waren daar ook luiers? Nee! Het plensde van de regen. ___________________________ Noot: Een kind van een wolk was een wolk van een kind.…

Als noorderling voel ik mijzelf reusachtig En loop ik met mijn hoofd trots in de wolken: Van allen die de aardbodem bevolken Ben ik het langst en wel eeneenentachtig. En was ikzelf niet zo bedroevend klein Gemiddeld zou ik dan nog langer zijn.…

Kom met beleid, dat de bevolking van uw Huis bevrijdt.…

vorige nacht werden opnieuw talrijke pogingen tot kindverwekking verijdeld gelukkig waren de vermoedelijke vaders voorbehoed op de gevaren van een schietpartij de bevolking reageert opgelucht er kon een nieuwe mensenplaag vermeden worden…

In Syrië komt het misschien van pas, Maar de bevolking zit er op de blaren. Ik zou geen mens persoonlijk willen grieven, Maar riekt dit niet wat veel naar recidive?…

“Bevolk de aarde…”, - hebben we gedaan. “En onderwerp haar…” – dat lukt ook al aardig. Wij zijn die wonderbare bol niet waardig. Of is er nu een kentering ontstaan? De Rosszee wordt beschermd natuurgebied. We geven terug en graaien dit keer niet.…

het is zoals het is hoe zou het anders zijn je bent  zoals je bent hoe zou je anders zijn ondenkbare gedachten  bevolken onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

het is zoals het is hoe kan het anders zijn je bent zoals je bent hoe kan je anders zijn ondenkbare gedachten bevolken een onleefbaar leven onuitgesproken wensen stapelen zich op in onvervuld verlangen onuitputtelijk geduld wacht op de uiteindelijke redding…

Van 't pijnhout vlug ter zeil van alle kanten regenen, En met hun zilvren glans de zwarte dennen zegenen.…

't Schaatrend gevecht vervult de hemelgaarde, - Daar breidt het gouden licht zijn flanken uit, En spranklend buitlen beî op lachende aarde; - De daverende zon neemt heel de buit! Zo breekt mijn lichte geest de laatste wolken, Zo komt een blij geluk mijn ziel bevolken.…

Ze wenkt hem, en of hij wil of niet, hij loopt het water in en verzuipt, betoverd door een prachtig lied, in 't Zwanewater bij Callantsoog. Het raadsel is in nevelen gehuld. Men tast volkomen in 't duister. De bevolking is met angst vervuld door 't Zwanewater bij Callantsoog.…

‘t Goede bericht is nu verspreid, echt waar: de reservoirs zijn aangevuld zo hier - en daar: geen tekorten dus de kraan mag open! Zo heeft ieder nadeel ook z’n voordeel al moeten veel mensen nu met zoveel: schuilen voor de buien!…

als vrije radicaal cirkelt hij rond de kern zijn bestaan dat zelf blijft draaien en cirkelen en zoeken naar de eigen kleine as legt hij soms verband tussen wat dromen zijn die anderen voor realiteit nemen en terwijl hij blijft groeien neemt het besef hand over atoom toe dat zijn ziel dichterbij is dan ooit hij is een vonk kleine sprankel…

de weg is open tussen pijn en fijn ze dwong je die te lopen om te sterven was je nog te klein je wilde wandelen aan de hand die nooit is uitgestoken het vertrouwen dat je in haar had is toen radicaal gebroken je overleefde met die pijn als basis voor je liefde het was jouw stil geheim om ooit nog voelbaar te genieten ik zie…

Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

kom, zet je, en luister naar 't verhaal van Fram en Boos die vrolijk bliezen op hun neptrompetje mijn oren dul maar 'k gunde hen 't verzetje hoewel ik het mij anders had gedroomd: dat stille beeld uit oude prentenboeken waar kindertjes te zien zijn bij 't ontbijt met chocolademelk en boterkoeken...…

zo ziet men weer d'artiest is onmaatschappelijk niet a-sociaal hij is radicaal maar ook schappelijk betaalt 7 maal zoveel per keer…

De zon der nacht kwam uit de bergen klimmen, En zoomt met zilver de afgedoolde wolken: Het water wentelt ze in zijn blanke kolken, En doet ze in kabbelende rimpels glimmen; Door 't glanzend bergwoud dolen doffe schimmen, Die, slank en trillend, bos en berg bevolken...…

Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

ik wist mijn wolken te bevolken met dromen in allerlei kleur ze liepen niet dooreen van iedere fantasie was er maar een zij dreven in blauw op stemmingswind van boven kou onder warme regen natuurlijk was er ook zon voor allerhande contrasten zodat de mens zijn dag paste…