Alle inzendingen over bezwijken

Ik weer eens voor het verlangen bezwijk de sterren te kunnen tellen in te duiden getallen. Dan denk ik vaak op grond van een veronderstelling die ik maak: 'die daar ginder zou voor mij wel eens kunnen vallen'. Wanneer ik in de nachtjes kijk. Ik voor dat ik voor de slaap bezwijk mijn blik nog eenmaal op die ene ster mag richten.…

Daal, hemel, tot ons neer, wij laten de aarde los, om zelf niet te bezwijken. Ontruk ons aan ons zelf en houd ons vast o Heer!…

kalmte kan je redden woorden die ver reiken wat als, terneergeslagen gevoelens en kracht bezwijken ?…

om in te bijten na het vertrappelen dan het verzorgen, dekens vol troost op gehavende schouders en zoete woordjes schuren in gescheurde oren die vinger die nog wijst uit het oog, uit het hart de dolk die daar niet hoort en franjelintjes in het haar daar stamp je maar mee door een bloedrode zee even snel na het wijken het opnieuw bezwijken…

Alle dagen Sneller en donkerder Alsof de tijd geduwd wordt En stilaan lijkt te vervagen Gedonder Maar niemand die het hoort Stilstaan en rond u kijken Kan veel met je doen Beseffen dat dit alles tijdelijk is Goed doen voor het bezwijken Zoeter dan een miljoen Een plaats in iemands geschiedenis Wat een droom!…

Druk alle dagen net niet bezwijken doorgaan verantwoordelijkheden prestaties dankbaarheid trots mijn naam wordt genoemd doorgaan noodzaak raderen moeten draaien ze draaien snel dagen maanden jaren glippen voorbij doorgaan tot het moment dat het stopt persoonlijke spullen ingepakt kamer make over borrel toespraak geklap…

Jij draagt niets dan je zonnebloem maar daarmee ben je rijk; ik die zoveel het mijne noem, voor hebzucht vaak bezwijk, ik zie je stromp'lend verder gaan en voel weer wat ik mis: het lokken van de stem, verstaan in waar geen droefheid is omdat zo hevig geel het veld de oogst draagt van de vrede.…

Mijn ijzige ego zal bezwijken voor jouw stem Niets liever hoort mijn oor dan een woord van jou Laat mij dromen van een toekomst waarin wij samen één zijn de afstand is maar zo klein. Help mij over de drempel heen En noem me nog een keer mijn naam…

heel erg sexy heel erg trendy heel erg mooi alles in de plooi mooi om naar te kijken je zou er haast voor bezwijken wat niet iedereen ziet is de binnenkant of niet?…

weiden schilderachtige plaatsen boerenerven met klimop begroeid sloten waar kinderen leren schaatsen nestelende zwaluw in honderd jaar oude boerenschuur draagbalken als zichtbaar vakmanschap een houten knuffelmuur de ladder die tot de hooi- zolder reikt de knuffelmuur vervangt leidt tot menig liefdesavontuur jongens bezwijken…

. __________________________________ ZONNEVLUGJE Het volk van Kaag, van koning en van kazen Van kilometers wachten op Schiphol Bezwijkend onder koffers, overvol Doet zich tegoed aan èchte Franse kazen Het wacht tot onze dichter wederkeert In 't land van Mei waar de Natuur regeert...…

kijken je blik op mijn borst en mond Ik zie heus wel dat je me wat vindt je glimlach als je mij ontdekt Hoe je mijn billen waardeert als ik soepel van je wegsnel Hoe je verlangt naar de witheid van mijn tanden tegen je tong naar het strelen van mijn hand Je ziet me heus wel naar je kijken en wegdromen naar ons maar ik ga niet bezwijken…

Van de vrienden die ik heb begraven wier geluk weigerde af te glijden, verbaas ik, gezeten bij hun graven, mij over hun aller angst te sterven -een troost voor mij voor ik bezwijk; dat doodgaan voorspoed kan bederven geeft van mijn conclusie blijk: waar je ook om liep te dolen of wie je waar ook om beminde, de kunst die sterven heet ligt…

Je stapt binnen blond en blauw- ogig brutaal, koude om je heen glimlacht, vraagt of ik ook soms naar de kerstmarkt ga naast me komt zitten vragend ogen openslaat om grootse dingen te verrichten Ik schud wat spijtig neen, zeg dat je te veel op mijn liefste lijkt en dat ik liever niet bezwijk maar dat we kunnen zingen kerstliedjes tot Centraal…

Ik wacht , kijk , kom dan naast je staan Al ben ik mezelf niet Ik denk, bezwijk , verloren door je glimlach Geboren, getogen in m’n gedachtengebied Ik wil, ik kan, maar mag niet van wie Wie heeft het recht mij jou te verbieden Ik zou als ik mocht maar jij hebt de macht Jouw wil zal en moet geschieden Verdomme gedaan ik kan’t niet meer aan…

Mijn hart vervuld van verlangen naar de liefde die mij heeft doen bezwijken. Kon ik jouw muur maar slechten die jij nu om je heen hebt gebouwd. Ik wil er voor vechten zodat jij mij weer vertrouwd. Kon ik je gezicht maar weer strelen alsof we nog gelukkig waren. Ons leven weer samen delen als in onze beste jaren.…

wat zou ik verliezen als ik nu bezwijk aan dat wat me zomaar doden kan? (niet zo veel, enkel mezelf) wat zou ik verliezen als jij mijn lieve schat gaat hemelen door dat enge jeweetwelwat? (alles, meer nog dan een hele wereld) zo voeren we strijd met wat ons eenzaam maakt de eeuwige angst van verlaten en toch jij...…

Wanneer lichten bezwijken onder rode daken vermengen regendruppels zich met tranen op mijn wangen, wonend in een bui van verdriet. Strompelend in een wirwar van donkere straten, verbijsterd om de duisternis, zoek ik helderverlichte huizen, die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.…

Hij heeft miljoen sterren verzameld en warme dagen die een seizoen kan baren onthulling hoe de tijd, meester van alle illusies onder teder natuurgezang bezwijken kan en vergeten hoe zelfs de zon donkere vlekken draagt en ziel alhoewel bemind, ongezien blijft maar zijn huid liet lezen als brailleschrift ontdaan van alle zwachtels het…

ik houd het niet meer uit een lichaam vol verlangen in zijn ogen lees ik lust raak door zijn blik gevangen als hij me innig kust hij wil dat anderen kijken naar hoe hij mij verleidt in de hoop dat ik zal bezwijken voor zijn seksualiteit hij streelt me langdurig hijgt zachtjes in mijn nek zijn kussen meer dan vurig aan passie geen gebrek…

Daar staat ze me dan vrolijk aan te kijken, heel eventjes laat ik haar wel begaan, dan ga ik er weer dapper tegenaan en 'k hoop dat zij deemoedig zal bezwijken. Maar tot nog toe heb ik haar nooit verslagen, zij is mij toch weer altijd veel te snel.…

mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf nu zwart op wit dat de kansen zijn verkeken maar alles overzien is iedereen aan het bezwijken…

'k probeer het handig te ontwijken de grimassen rond mijn bitt're mond maar de pijn die lekt uit ied're wond doet mij uiteindelijk bezwijken ik die de marathon kon lopen zit nu gekluisterd aan mijn stoel met slechts nog één onnozel doel mijn zelfbeklag ontlopen net nu de lente mij haar hand wil reiken en vogels lokken mij alom net nu…

De stilte lijkt gevallen Het einde van mijn geloof Hoe hard ik ook om hulp roep iedereen lijkt doof Blijkbaar spreek ik verwarrende taal niemand die me kan begrijpen Geen mens die zijn hand uitreikt Ik ga hier geheel alleen aan bezwijken Gebroken tranen slenteren over mijn wangen Mijn geloofwaardigheid volledig verloren Mijn lijf boeit…

Zwellen zeezuchten en blazingen aan tot de sterkte van hevigen orkaan bij Ome Dirk gaat pas alarm schellen als hij klaar is met stemmen tellen Bij hem gaat de wedstrijd altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel…

rafelt mijn vel De kou vriest aan mijn oren De herinneringen grijpen me bij de keel Alleen, verwachtend, verloren Mijn ogen zoeken mijn godin Heel mijn ik zoekt haar Maar ik vind alleen maar Mars Hem zien is - onverteerbaar In de ongelijke strijd Nagel'n de sterren langzaam mijn zicht Bij duizenden vallen zij mijn ogen aan Ik bezwijk…

de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar jij je aan het schrijven zet als het voor mij was, ik zou zo bezwijken…

waarlangs haar vingers strijken een strakke broek waarin de vormen prijken dat zulke mooie meiden echt bestaan de Schepper deed zijn werk en lacht voldaan hoe moeilijk is het dan om niet te kijken natuurlijk mag ik haar niets laten blijken ik mag mij absoluut niet laten gaan beheersing is vereist in deze baan een echte heer als ik mag niet bezwijken…

weer laat de natuur zijn teugels vieren om de ondraaglijke saaiheid van het leven te versieren de rivieren zijn geknecht hun speels meanderende bochten afgesneden en weer recht gelegd maar een stortvloed zal de vele dijken doen bezwijken water zal zijn overloop weer krijgen hagel gaat de oogsten stenigen terwijl storm bossen rooit en…

Zonder licht is er geen leven We zouden in de duisternis bezwijken En nergens naar kunnen uitwijken Maar gelukkig is ons licht gegeven. “Ik ben het licht” zegt Jezus onze Heer “Wie in mij gelooft, zal niet sterven Maar zal het eeuwig leven verwerven.“ En daar heerst geen duisternis meer.…