Alle inzendingen over bidden OR berg OR alleen

Ram de letters uit mijn vingers pers de woorden uit mijn strot ben op zoek naar enig houvast bid wanhopig tot een God wil niet wakker, wil niet slapen droom alleen maar terug in tijd wil niet weten, wil niet denken raak vertrouwen plotsklaps kwijt kijk de dagen naar het voorjaar pluk alleen maar stil verdriet slik gedachten naar het einde…

Want bidden doet geen hart alléén, één Geest dringt ze allen door; en op zijn Priesterlijke troon gaat Jesus-zelf ze voor. Gij-zelf, de Waarheid en de Weg! ziet biddend op ons neer, hebt biddend onze strijd volstreên, — leer Gij ons bidden, Heer!…

Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden Dragen op zijn eigen handen. Bidden is in stilte weten Weelde en weedom van elkander; Bidden is zichzelf vergeten Om te peinzen aan een ander.…

Door te bidden kom je in het midden van je binnenste midden van je werkelijke wezen en bestaan en mag je even of langer je laten gaan voel maar je kracht naar kruis dan voel je dan doel je dan ga je dan kan je door die innerlijke stilte het geweld van de wereld voor korter of langer... weer aan.…

ontvangen jouw bidden is doorverbonden verlangen naar toegankelijkheid want vooruitzichten zijn heerlijk jouw plaats is bij mij voorbereid leef om te bidden krachten te geven genade af te smeken voor de naaste helpende handen zijn er genoeg je vroeg tijd je krijgt tijd je bent tijd op mijn tijd jouw GOD.…

ORA PRO Bidden helpt dus niet tenzij als overgave aan het gebeuren. Aan alle waanzin en schitterende schoonheid, aan god almachtig. Aan lijden en dood, aan alle stervelingen, de vele hemels. Aan de geliefde van het moment, aan alle geliefden hoe ook. Aan iedere ontmoeting met of zonder antwoorden.…

Bidden is niet altijd een omhaal van woorden God kent je immers al? Bidden is niet tien keer vragen om vergeving God hééft je al vergeven. Bidden kan opluchten óók zonder woorden door gewoon even stil te zijn voor God.…

Voor mij is bidden een eindeloos verliezen in een bodemloos bestand, het verbond ontdekken tussen de gewelddadige wereld, dit ogenblik en wat nog komen moet. Als ik bid geloof ik hoorbaar te worden aan de overzijde.…

Bid, werk en geloof in God, boven al het aardse genot. Hij zal luisteren naar ons gebed, God is het, die ons leven redt.…

Hier beneden is het soms moeilijk om met bidden te beginnen maar toch blijft het steeds afronden naar boven…

Als ik bid laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel bid ik met één oog open niet geheel volgens de kerkorden God weet dat het goed is knijpt een oogje dicht omdat mijn gesloten oog in eerbied op Hem en het geopende in zorg op de mensen is gericht…

bid god kan spreken niet mijn taal god kan genezen niet mijn kwaal god is liefde gevoeld nee nooit god is vrede in ’t land van ooit god, ik ken je niet als held god, waar ben je waar in ’t veld god, ik brom je je dagen geteld god, ik smeek je stuur je zoon god, ik roep met luide toon “maranatha” zonder hoon god, zo leven…

Het was een prachtig gezicht om dat gelovige gezin voor de patatten met mayonaise en de kroketten met mosterd te zien bidden. Zoiets zie je zelden. Ik bekeek een surrealistisch schilderij.…

Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

Ik bestijg wel eens een berg. Ik duik wel eens in de diepte. Soms loop ik door een rookgordijn, en stap ik met zevenmijlslaarzen door een onbekend moment, tegen de wind in. Aarde en hemel bewegen. Bid en doe maar wat, op hoop van zegen. Ik kan krachten verzamelen en staan als een rots, als een dolle tekeer. Sla een deuk in poëzie.…

BIDDEN is... Vragen Vragen is... Wensen Wensen is... Werken Werken is... BIDDEN.…

maar ze verloor haar liefde en haar trots ze was de reden van mijn leven het voelt nu steeds alsof ik bots want lieve God, u gaf me een berg en die berg is mij veel te hoog de top van deze berg kan ik niet overzien het is nu geen heuvel maar dan alleen wat hoger ik zie geen weg terug meer, bovendien…

Aan de zee ligt een horizon die ik aanvaard en devoot in bittere uren verbeeld bid als doel van mijn streven. Te sterven in wat was wat was als geweest en nooit meer gewordt is alleen aan de overgave is alleen aan een licht dat dooft in dronkenschap.…

Ik bid voor Het Kind dat blij wordt verwacht op kerstnacht gebracht hemel en aarde verbindt Ik bid voor het kind dat een moeder draagt dat haar liefde vraagt en een toekomst vindt ik bid voor het kind dat ergens verloren in ellende geboren verstrikt in een labyrint ik bid voor het kind slachtoffer van geweld in verdriet gekneld…

Ik bid voor alle mensen hier bij mij op aard of de Heer ze narigheid en veel verdriet bespaard. Ik bid voor oude mensen die vaak heel eenzaam zijn ook bid ik voor de zieken Heer verlicht hun pijn. Ook voor wereldleiders heb ik een gebed die maken er een zooitje van als U niet op ze let.…

Ons hele volle leven is Hij Altijd met ons begaan Ons niet alleen nabij aan de rand van het bestaan. Denkend aan Bonhoeffer † 9 april 1945…

Naakt door slechts de naaktheid, omgeven door slechts de omgeving, verbannen door slechts de verbanning. Ogenschijnlijk de knopen geteld, keer op keer de pyromaan geweest, stilistisch te werk gegaan, maar ik ben geen inboorling. Staak de besmetting, verwek weer weerzin, uit obstructie, uit het individu, narratief van goed gezelschap…

is hem niet vergaan Ook al moet hij het alleen doorgaan Chrétien’s boodschap is verstaan Wat rest is door de knieën gaan…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

Op de berg, werd zij herdacht die hoge berg, zorgde voor een diep dal op die berg gebeurde iets wat geen mens verwoorden zal Op de hoogte waar een jaar terug haar as verstrooid werd, wat ging het vlug werd zij herdacht men legde een roos ’t was die plek, die ze bij leven uitkoos om als laatste te mogen vertoeven Op die berg, die hoge berg…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Iedere nacht Naast je in bed, afzijdig Omringd door slaap Zie ik de besneeuwde berg Van het grote verdwijnen.…

De kronkelige weg die eindigt op de kam verliest zich in de weidse verten en stort zich naar benee gelijk een waterval met zeven haarspeldbochten waarbij in elke bocht het uitzicht minder wordt of juist alleen de berg zich toont.…

“C’mon, man! I mean, we need a…, you know, hey! Ik kom dan wel niet lekker uit m’n woorden, En zeg soms iets dat liever niemand hoorde, Maar hey, ik word de president, okay? En Donald Trump? Je weet dat ik ‘m ken, Maar zeg me eerst ’s even waar ik ben.…

Als iemand binnen komt naar buiten treedt uit zijn beslotenheid dan worden liefde en verdriet een tweevoud dan ben je met tweeën alleen en niemand die onze eenzaamheid delen wil in de naam van de vader en de zoon in alle eeuwen der eeuwen laat ons beiden bidden wat een geluk…