Alle inzendingen over bitterzoet gevoel

Als jouw handen mij vinden Onschuldig lijkend In aanraking Mijn lichaam verraadt Het effect van Het verlangen Dat groeit Bij elk moment van spanning Voelend jouw Verboden zucht Naar meer Teruggebracht Tot een spel Ik wil je Voelen verliezen Maar kom tot ontlading Bitterzoet Alleen…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

bitterzoet, zout en zurig zonder moed, koud en vurig in het licht gedanst, gedronken van de nacht. een kus gegeven en gekregen en gedood ik hou me groot dit is mijn leven…

Bekoord door helderheid glijdt ze uit het duister hunkerend beroert ze de fel verlichte wand Het is haar bitterzoete lot de warmte in te dansen zwevend richting valkuil, waar het onheil toe zal slaan En ze spastisch neerstort gehandicapt voor het leven tot de reusachtige dader haar licht voor altijd dooft…

ach, ik ben voor jou een bitterzoet verlangen de zee waarin je verdrinkt zoals in dromen…

ze mijmert in een huis van glas waar de dag in zachte tinten vervloeit de laaghangende wolk het zonlicht weerkaatst de lucht aan het donkergrijze water raakt de azure zee het schip op handen draagt de tedere takken van de plataan de westenwind weerstaan ai solitas ai saudade weemoedig zingt haar bitterzoete…

En nog steeds kreunt het geheim van de liefde in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart; Een jongeling met weemoedige ogen samen die momenten van opperste smart en er was bliksem in de nacht alsof de goden ons bezochten in onze lustige ijver de afgrond nabij een afscheid zonder afscheidsbrieven alleen het liefdesgeheim bleef bij…

Mijn hart schreeuwt brandend naar het jouwe Maar je hoort het niet Het laat je koud Je bent alweer op zoek naar een ander om je aan te warmen en bitterzoet laten verlangen naar je betovering Totdat je besluit dat ook zij niet perfect is Haar hart te teer of veel te klein Onbeschaamd fladder je verder loerend naar nieuwe buit…

na verdreven stormen kleurt de ochtend rood zwart en grijs verdween de nacht verborg haar tranen liefde schonk haar dromen bitterzoet geween wat ooit zal worden geboren draagt zij in haar hart en al het grijs verdween stil is haar verlangen ogen berusten zacht in wensen ooit vervuld…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

stamelend jong was ik ver voor het verdriet dat groen als gras uit het niets bijna om de hoek kwam kijken abrupt en rijkelijk welden argeloze tranen op om beekjes te vormen die meanderend over de gladde weg van mijn gezicht stroomden troostend bijna kusten zij mijn rode bitterzoete lippen mijn mond kende de smaak van zout…

van de 2e Kamer Ik gun het ook zijn partij de PVV Met als enig lid, de heer Geert Wilders Al 18 jaar bedreigd Al 18 jaar beveiligd Met nu 17 kamer zetels Maar uitgesloten van deelname aan ‘n kabinet Bijna ingesloten in een cordon sanitair Daarom gun ik dit de heer Martin Bosma wel Omdat hij onafhankelijk kan zijn in die rol En heel veel gevoel…

Alleen ik ben degene die bij dit onheilspellende gevoel is blijven steken.…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven.…

Nergens specifiek op uit Er hing najaar in de lucht We waren samen in een zucht En er lag een besluit Voor minder deden we het niet We wilden immer leven Uitgekotst of ingewreven Het hele lied Dan neemt ze ongewild de benen Je laat haar gaan omdat het moet Leeg tot in m’n tenen Iedereen gaat het goed Behalve misschien die ene Gemis is bitterzoet…

Golven vocht druipen langs ons gezicht geuren vermengend als beesten bijtend kwijlend in liefde verzengend Elkander berijdend stotende gelijk in ritmisch harmonie Soenda muziek kling klong op de achtergrond Zo heerlijk doch zo prikkelbaar als de durian gekliefd en verslonden penetrant en bitterzoet in het midden van bedwelmende…

. ---------------------------- uit: 'Bitterzoet', 2000.…

vrouwelijk duister met verstilde dromen van bitterzoete liefde waaruit zij haar leven leefde zij sloot de ogen van haar minnend hart niet op in parelachtig zwijgen terwijl de tijd verder schreed openbaarde zij wat achter haar ogen leefde vrouwvriendelijk op poëtische wijze deels op papyrus onderwees zij die ruimtelijkheid over…

Voor als de zinnen zich aaneenrijgen: proef de klank, het bitterzoet. Ogen starend in de verte, oren luisteren naar zoetgevooisd gedachtegoed. Voor als de tranen komen: vormgegeven zoutrivier, gebed in woorden, wier zilte oevers het hart omzomen.…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

Maar als ons hart vervult wordt met het vuur, dat anderen verwarmt ( en niet verteerd), wordt kerstfeest ongetwijfeld wel wat meer dan een gevoel, dat slechts twee dagen duurt.…

naar huis de wind houdt mijn oren gevangen ik hoor niks en loop door richting kustlijn, mijn voeten in 't water de zee is niet kouder dan mijn voeten al waren weer voel ik niks en ga niet naar huis wat zou ik thuis moeten doen degene die ik zo mis en al jaren zoek is er niet meer, 't is kil in huis 'k blijf lopen en lopen weg het gevoel…

Dat gevoel dat in gesproken woord zo moeilijk is te uiten, maar mij vervult van spontaan ontstane zinnen.…

Langzaam merk ik het De kracht raakt op De weerstand wordt al minder Dagen gaan er aan mij voorbij Dan voel ik het gelijk een krop dat in mij zelf gebeuren als een wegvliegende vlinder Een met vale kleuren Warmte tonen mis ik Tederheid Gedachten komen en verdwijnen verloren tijd en spijt Wat rest is steun te zijn Voor hen die nog beginnen…

Ik kijk je aan de tinteling die ik voel mijn lichaam vraagt wanneer krijg ik een antwoord ik zie je glimlach die betovert mij ik ben van de wereld wanneer ben je bij me een stil verlangen dat hunkert naar jouw gezelschap ik wil jou wil jij mij…

ik was het al bijna vergeten dat gevoel dat wij hebben bezeten liefde, verliefdheid het leek niet te meten jij was er altijd daar waar ik je wilde dat gevoel... gek, he? ik was vanavond stappen ik was je even vergeten nu zie ik mezelf in stof happen en even slikken en het nog steeds niet snappen dat gevoel... gek, he?…