Alle inzendingen over blauwoogje OR doof

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

vandaag kwam ze terug langs een smal pad in ‘t wonderbaar licht wie knipte mijn foto doormidden en maakte mijn ogen dof zonder tranen? triest is ‘t niet weten wellicht weten jullie het wel?…

Je weet toch wel: van zuipen word je doof. “Eh. . WAT?” “IK ZEI: VAN ZUIPEN WORD JE DOOF!!!”…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De wijzer stopt en ik doof het avondlicht. Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…

Doof en hoogbejaard, toch gezwicht voor het maartse al dagen op stap…

doof als een kwartel belet conversatie, blind als een mol: contact.…

De witte vlinder beweegt, om hem te redden -- doof ik vlug de kaars.…

Nee, ik ben niet blind Ik lees de kranten, ik zie het journaal De honger, de oorlog, ik ken het allemaal Een huilend kind huilt in elke taal altijd als een kind Nee, ik ben niet blind En ik ben niet doof Niet doof voor de roep om een mensenbestaan maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan de…

zijn hand zal schrijven wat zijn hart wil zeggen maar zijn mond blijft zwijgen over wat zijn ogen zien haar hart zal weten wat zijn mond wil zeggen maar haar oren blijven doof voor wat zijn ogen schreeuwen…

Dof violet is 't west en paarsig grijs.…

Vanmorgen reed ik van huis en een brommer sneed mijn auto op een haar de coureur, jong gespuis begon te schelden en riep “ik sla je in elkaar” Van verbazing stapte ik uit het was toch hij die mij niet zag maar hij balde zijn vuisten sloeg zijn helm tegen mijn ruit met een sadistische lach Getracht hem te kalmeren maar…

Dof violet is ’t west en paarsig grijs.…

De man was moeilijk te verstaan de woorden kwamen niet vloeiend moeilijke woorden liet hij gaan aan zijn gezicht zag je hem groeien. Zijn gehoor was bijna verdwenen soms hoorde hij nog een flard, hij wil soms wat geluid willen lenen maar hij krijgt alleen zijn part. Als ik hem op het bankje zie zitten ziet hij er niet alleen of eenzaam uit…

Mocht de tijd komen dat ik word gehaald dan zal er muziek klinken van boven ik heb op aarde de eindstreep gehaald blij dat ik altijd in Hem bleef geloven maar ook al die mensen zonder geloof worden door God echt niet vergeten al roept men: mijn geloof is doof er is er maar Eén die dat kan weten.…

Als allen hard schreeuwen wil dat nog niet zeggen dat IK hardhorend ben…

Wij, we hebben nooit geprobeerd om samen te ballen tot een bundel van dof licht.…

waarin zielen niet gehoord worden ook al schreeuwen ze nog zo hard zelfs zij die zwijgen zijn overgeleverd aan de rechteloosheid die hoogtij viert daar waar vrede geen grondrecht is maar een woord op een stuk papier waarvan de waarde allang verstreek hoe blind zijn wij, die onze ogen sluiten voor een hele generatie wiens leven voor altijd…

was een kwestie in de kroeg terwijl we buiten rookten onder een blauwe hemel ben je liever doof of blind? oude vraag uit onze kindertijd toen we nog oefenden in denken zoveel jaren later zijn we het nog steeds niet eens als ik kijk is het ondragelijk wanneer ik hoor even onduldbaar om niet te zien of te horen…

laat mij zweven op wolken schaars verlicht boven het zinken van de zon zonder notie van tienduizend doden en meer niet weten van sterven van wraak niet weten van haat laat mij drijven boven de einder zonder besef van verderf van onrecht zonder besef van eindigheid blind en doof laat mij huizen onder de horizon…

vergeten dans de stilte van ieder uur muziek minutenlang tot solo ogen strijken langs ik ken geen blikken van nog weten ben ze snel vergeten ze hebben mij en wat ik voorstel nooit gezien zoek mijn weg met handen en mijn voeten stap voor stap de verte schijnt een doel onzichtbaar schreeuwen met een grote smoel maar ik ben doof…

wat valt er nog te zeggen als stemmen zich vernauwen tot geluidsgolven, een beweging van lucht, een trilling in het universum, nu de bron is verdwenen en het oor zich niets meer voor de geest kan halen…

Bosanemoontjes hangen dof neer; boven hen glanst het nieuwe loof.…

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil, toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag van een goedhorende kwam tot in haar kelder. De melder een vlizotrap naar de vliering zakte alras klaar om te betreden haastig naar beneden. Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze…

Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Ik begrijp niet goed hooggeplaatste personen die doof en blind zijn en bij veel wind trachten hun paraplu te openen!…

blind mijn hart doof mijn oren ik zwijg zinnen zonder horen luister slechts naar wat ik weet en weet dus niets…

langzamerhand word ik horend doof.…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…