Alle inzendingen over blinde vlek

er zitten gaten in mijn hart ze vullen zich met liefde -maar ze stromen leeg tot niets hun weg nog weet waar ik nimmer meer vergeet dwalen kinderen langs blinde vlekken uitgesproken klein vergroeit hun grote leven tot ze zomaar ouder zijn, vergeven aan wat ooit hun basis was buiten leeft de wereld mee, ze draait haar dagen rond de as…

met een schep vol moed loopt hij de tunnelvisie in als gegrepen door 'n blinde vlek begint hij na honderd stappen met kracht te graven rechtvaardigheid was hij al tegengekomen, en had dit zonder mededogen snel naast zich neergelegd hoorde hij daar een valk of 'n uil het kon hem niet bommen totdat hij de spade in zijn voet boorde en…

Liefste, hart en woorden Houden voor jou stil, Jij blinde vlek in mijn vermoorden Van wat ik vergeten wil.…

Het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van vuur achter zijn angst in zijn handen ligt vaders favoriet…

Verstild hoofd, zo stil, ondanks ik altijd wat denk te horen, onwetende geluiden kwetsen dovemans oren en de blinde vlekken op mijn geestesoog, worden helder als de woorden gestorven zijn op de lippen, geketend door de muilkorf van verwachtingen.…

Voor clowns geen plaats, geen plek een blinde vlek voor pret en plezier Hier is geen plek voor deze artiest voor het circus waarin je je tranen lachen kunt je zakdoek niet kunt wegstoppen Dat je raakt naar meer smaakt en zelfs smacht naar anders....…

mijn ezel is van hout opgerekt tot ooghoogte wel zittend immers staande ziet men over het naakte linnen doek herkent men niet de eigen droogte om blinde vlekken te kunnen verven spiegelt men zich aan een wit vlak in deze ootmoedige pose kan men enkel inzicht uit schaduwrijke vergezichten verwerven ze huizen namelijk onder eigen…

boven de grijpgrage verbazing ontwikkelde ik het sober zijn als een estafette die geen doel kende, slechts de uitgezette lijnen overmeesterden mijn tekortkomingen in een blinde vlek dewelke mijn toekomst in vele dromen vergaarde niets rijpt wanneer de zon zich zorgen maakt en de lucht ademarm snakt naar de klanken van elk refrein…

het kleine joch schopt steentjes voor zich uit fluitend op zijn vingers verschrikt hij vogels aan de waterkant waar hij de vissen voert, azend op grote vangst, ’t liefst een karper of dezelfde snoek, die hij met vader ving hij zou ‘m herkennen, die blinde vlek en de ring van vuur achter zijn angst hij opent de koffer, kunstige visjes…

krachten botsen als een grillig lot brengen mensen samen en uiteen schuilen diep en vluchten ver zoeken naar de levensbron jalousie en ijver maken tongen los het oog ziet slechts een deel kent niet de ruime blik van verre horizonnen maar slechts een blinde vlek die groter wordt verdwaalde scherpe zinnen snijden door de eeuwen heen niet…

buiten scheen de zon, binnen liet schaduw blinde vlekken gelden- zelfs nu twee dozen gebak en tien blije gezichten maar het jouwe dreef terug naar niets... slaap je mama?…

Jouw veilige plek Waar natuur zal wonen Geen mens zal komen Vogels zijn hier goed gebekt Een blinde vlek Tussen vele bomen De tijd lijkt eeuwig stil te staan Geen mens komt hier spontaan Je hebt rust gevonden Het ging niet onomwonden Niemand die er komt Al het geluid verstomd Slechts ritselend blad Tijd die je vergat Nooit zullen…

niet meer verdwijnen zonder te vertrekken niet meer verschijnen in blinde vlekken van geschiedenis ze snijden ze scheuren ze lopen weg met woorden als zonde jammer tot ziens nooit meer en toch houden we vast omdat we nog niet weten wat we straks nog meer zullen vergeten misschien uiteindelijk elkaar nooit meer…

Tot daar, maar… De rechtse vloek…de blinde vlek. Wachten maar tot die beroemde dag, wanneer de Opperrechter eindelijk zegt: Nader. Ik spoel jouw goor geweten met pek.…

Binnen de blinde vlek weggepoetst, rest het wachten tot ernstige schendingen van geestelijke integriteit plaats maakt voor een eerlijk en zuiver begin.…

op de oerkracht van ons minnen laveer ik dwars door de orkanen met de riemen die ik heb naar het land waar wij ons lieven omzichtig langs de blinde vlekken van moerassig woeste plekken in wateren van de onderstroom waar wij onze dans gaan dansen op het veld van levenskansen wil ik jou met al mijn zinnen tot in de eeuwigheid beminnen…

vlek naar het wrakhout aan hun voeten ze moeten verder leven, toch?…

Blinde vlek! Nee, hij ziet niet dat zijn gedachten poeder worden. Zoals een krijtstaafje kervend op het schoolbord, een witte stofregen, haast onzichtbaar. Hoop vervaagt. Durf maar eens te kijken naar de hoogste zon en zoek de omtrek, de cirkel. Beelden takelen af, worden doffe scherven en later gruis dat verstuift.…

Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters uit het staal slaat Je staart naar me en ik verstar Jouw ogen boren door de motregen Als koplampen die me treffen In het brandpunt van de blinde…

Ik dumpte haar in de Hortus we hadden zelfs een plattegrond maar na een stap of twintig bonden wij ons aan de grond De stilte en de klaagzang, weloverwogen het zwijgend kijken en het niet meer trekken waar waren de spanningsbogen omgeven door haar blinde vlekken Ze vertrok met een 'bel me maar' ik zat verlaten in de tuin trok het tropisch…

Om samen apart te wonen bleek een blinde vlek in de strijd. Wat wij samen niet konden zien is dat er iets schuilt als gevaar. Dat opleeft na een discussie was het diepste gevoel van elkaar. Nu leeft ons leven gescheiden maar de nacht verbind ons samen. Dat de wereld toch kleiner is dan wij konden, be . . . amen.…

in elke hoek van hersendood vergroot een woord gedachte laat maar staan -laat het weten het bezinkt in lofzang rond een oude stoel als boekenbal- gebundeld rond de weemoed van mijn cel ik ben er wel uitgeademd in de waas van warmgeblazen asem eindedaags begint opnieuw…

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

vlek…

dien hogh gelieke die sonne umhoch te gaone ghie wete dis seker dun wieshiet kumt me du jaore Julius: Vitanova hfdst 3vers 3 gaat heen vermenigvuldigt u in woord en daad komt terug en vereenvoudigt u op weg naar uw bescheiden maat (3) ik schets u hier een portret van een schaduwrijk man mijn duistere kant kent een blinde…

vlek slechts doorgewinterde neuroten herkennen die plek immers zij zijn mijn lotgenoten u, die blikt naar mijn gezicht ziet een zelfverzekerd persoon al ware hij van enig elitair gewicht maar, de waarheid stellende vaak door eb en vloed tijdens het leven is ontwricht zo schep ik mijn universum ja, u kijkt naar mijn portret ik ben een…

als een vlek kwaadaardig woekerend tussen huid en vlees drong je mijn leven binnen zonder te vragen of het wel paste koel en technisch precies werd je verwijderd maar het litteken dreigt…

in nevelige duisternis twee figuren in zwart zonder gezichten met de ruggen naar me toegekeerd met niet meer dan een vlek een luchtspiegeling ben ik toeschouwer van een bal masqué de duisternis houdt me tegen het licht van een wankel blind bestaan tot het licht onthult hoe ze draaien hoe ze golven met met hun torso hoofden…

Intense straling brokkelt kwaadaardige cel tot een verlichting.…

We leven met elkaar hier, in dit landje. Op ons kleine stukje grond, zo zeker zo veilig. Ons eigen eilandje, omheind en afgebakend, als was het heilig. Toch kruisen zich onze wegen, als we onze veiligheid verlaten gaan. We komen steeds elkaar weer tegen, als we buiten onze grensjes gaan. Dan gaan we vergelijken, argwanend zien we elkaar…