Alle inzendingen over blindelings

Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ---------------------------- uit: 'Blind vuur', 1995.…

tussen de vogels zocht ik hem een vreemde in nabijheid ik speurde lente in zijn roep herkenning in zijn ogen als was het reiken naar eenzelfde hoogte of blindelings op zoek naar vaste grond maar hij zou zingen op de randen van de nacht en daarna bij me komen zitten vandaag zag ik ons zij aan zij in een volmaakte vlucht nog nooit…

Ik heb de mensen vaak, teveel en blindelings vertrouwd mijn gevoelens verteld en wat me zoal bezig houdt Dat vertrouwen dat ik gaf hebben mensen vaak geschonden doorverteld wat een geheim was vertelden ze alles onomwonden.…

Maar ik, altijd en alleen zorgde met genadeloze klauwen voor een breder perspectief, dan enkel blindelings te gaan vertrouwen. Op mijn vleugels houd ik, kan ik altijd tot in eeuwigheid bouwen. Deze vleugels gaan zich nu verder uitspreiden om onze kroost uit het horst te doen begeleiden.…

Huis Ik denk de hele tijd aan jou, jouw stille passen in mijn herinneringen aan jouw passen in dit huis blindelings in het donker van mijn verwardheid naar de liefde onder mijn angst een leegte nu, geen stem om te roepen, geen tranen geen lichaam meer, verloren als ik hier weg zou gaan of een ander leven leven als ik dat zou willen…

Vol verwachting een blik terug Een vonk van herkenning Het hart gloeit Het voelt goed Het is goed Zielsverwanten die mekaar Hebben teruggevonden Laat je nooit meer gaan Want ik weet hoe je bent Wanneer mijn handen je blindelings herkennen Jouw handen de mijne Ik ben van jou, jij de mijne…

ik wilde de volheid bezitten een leegte ontvluchten met zoveel donkere muren en mijn armen doen strekken naar luisterende luchten om de vullende verwachting blindelings op te wekken die tot in eeuwigheid zou duren verdwaasd trek ik me op langs dode takken de handen geschuurd nu vol met blaren zocht de eenzaamheid te bedaren die al…

weet jij dan niet dat ik je liefheb steeds weer naar het heden keer voor jou en dat ik in de nachten die ik wakker lig het geluk zoek, blindelings vraag of de dagen zo zullen blijven als een losgelaten kalenderblad waarop tijd drijft naar bijna vergeten woorden naar wat onvervulbaar blijft, doorweekt met de ruimte waarin jij je…

Langs het slingerende tuinpad gaan ongelijke passen licht gedempt door de herfst welke al zacht begint te vallen zijn adem maakt zelfs het eerste roodborstje warm zodat geregen pinda's ongebrand smaken als peanuts wazig is zijn blik maar het huis kan hij nog steeds vinden, blindelings, hij loopt gewoon rechtdoor…

De verandering is merkbaar aangebroken, een zachte sluier van onaantastbaar goud ontspiegelt alles wat aan liefde zo hard in mijn gezicht werd teruggekaatst ik verloor aan kracht de kwinkslagen, aan diepte jouw schier onmetelijke lach aan hoop jouw neergeslagen ogen het blindelings vertrouwen dat ontbrak..…

Ik ken alle kamers in dit huis ik ken de gordijnen die er hangen ken zelfs het stof dat op de vensterbanken ligt ik keer me naar jouw gezicht en ik ontwaar een vreemdeling de ogen, de huid, het haar ze zijn me onbekend terwijl ik weet dat ergens daar jij er moet zijn ik ken alle kamers in dit huis blindelings loop ik er door heen er…

In mijn kloppend euforische beleving voelde ik jouw zuurstofrijke hartstocht terwijl vurige kleuren de avond inluidden heb ik jou in stilte blindelings bezocht.…

blindelings vinden ze elkaar in het donker hand in hand hart om hart kloppen twee levens een hechte band twee paar ogen vertellen in gedachten elkaar´s diepste geheimen onuitgesproken gedachten vervullen wensen in stilte… open –ogen- dicht twee paar knipperlichtjes schijnen helder zicht…

Je vroeg me om je mee te nemen naar het land van de liefde, het land van blindelings vertrouwen en eindeloos verlangen Ik ben er zelf nog nooit geweest maar heb al wel verschillende keren geprobeerd en telkens raakte ik de weg kwijt en kwam ontgoocheld terug Maar samen met jou wil ik terug op reis gaan naar het land van liefde en…

ik wist je altijd blindelings te vinden maar het streepje maan tekende mysterieus je naam volgde het profiel van je gezicht prachtig werden de zachte rondingen scherp uitgelicht we kusten de stilte van een dromend ervaren om het paradijselijke in de schepping samen te evenaren wij hebben sterren gezien maar in het volgen van de…

je hebt mij vast volledig in je macht ik doe wat je vraagt blindelings volg ik je wil je bent mijn kompas mijn rechterhand op plaatsen die ik niet ken vooral in een vreemd land je leidt mij subtiel doorheen een web van grillige wegen recht naar mijn doel mijn slimme gps ik kan je niet meer missen in een wereld van auto rijden ben…

daar, Met in zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme waar, dat voorgevoel van mij, Te jong was ik , Te jong was hij, Veel te jong waren wij, Blindelings…

Jij kon mij blindelings ontvoeren, mijn mond liet zich gewillig snoeren; verraderlijk verward. Langs zachtjes ingestreelde sporen ging ik jou steeds meer toebehoren; ik voel me nu je vrouw. Je armen houden mij gevangen, ik kan alleen nog maar verlangen om vrij te zijn met jou.…

diep zinken is naar leegte dalen treden overslaan blindelings dralen op één been hinken nog minder dan dat zal verdwalen zijn in wat al verborgen is roepen naar gesloten oren met minstens een dikke laag vernis de zwarte echo bekoren geluiden die weerkaatsen tegen gedeukte dromen in de adem haasten dat een bonkend hart moet…

Je gedachten revalideren het onvermogen beurtelings linksom/ rechtsom Blindelings werp jij de stenen tafelen van wijlen Mozes als loden molenstenen om je starre hals en trekt je ruggengraat dan weer recht, dan weer krom “Kijk me toch aan!”…

Duister verlaat jij mij blindelings. Beeld voor beeld in de nacht. Mijn schaduw schijnt voortdurend. Zonder tegenlicht voor jou overdag.…

Dit spiegelpaleis lijkt heel gewoon omdat het alles breekt in googol wezens en objecten en nog meer weefsels enzovoorts enzovoorts Ondoenlijk het geheel te zien Alleen met gesloten ogen kan het, een geheel denken van losse mensen en zien dat ze niet los bestaan maar in alle spiegelstukjes leven en bewegen, ook wij - alleen blindelings…

Wil niet falen dus volg blindelings de prikkel. Waarschijnlijk kan ik links wel ergens lucht happen. Het leidt naar een zonnebloemenhart. Bol van de pitten. Ik kan er fietsen op graffiti zonder de muren op te lopen. zonder de muren op te lopen? Wel apart.…

licht, aandoenlijk zonder stekeligheid van de nacht en nevel, waarin de dagen hun bitsheid hebben afgelegd het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit het hart en luit laat stromen en in alle toonaarden na jaren van eenkennigheid kan ik mijn gekozen vrede blindelings…

Iemand die ik zo blindelings vertrouw, dat ik alles aan diegene durf te zeggen. Het hoeft niet begrepen te worden. Alleen luisteren is al heel fijn, want ik begrijp mezelf niet eens, dus zal het voor een ander nog moeilijker zijn. Ik vraag alleen maar om een troostend woord en een warme arm om me heen.…

Luid klinkt juist deze avond het geluid verscholen achter zware velours gordijnen zoeken trillende handen het oude sprookje van de betoverende odevare nog eenmaal op was het haar vader die ooit vertelde dat leven achter spijlen soms licht gaf en zij hem blindelings geloofde baren haar vingers nog iedere dag nieuwe taal, zelden wordt vrijheid…

als de stilte verzwijgt over een lang verleden dan heb ik zonder vergiffenis tientallen jaren voor niets geleden mijn ziel werd gekleed in naakt maar niemand die dat zag ik ben blindelings bewaakt door een minzame lach die alleen werd weerkaatst in eigen schaduwlicht om achter gesloten vensters nimmer te worden verplaatst: hij bleef…

Zet mij neer als kind en met dichte ogen weet ik blindelings nog in detail de weg van huis naar school alle namen van straten elke winkel onderweg Maar vraag je nu naar straten in mijn huidige wijk moet ik het antwoord vaak schuldig blijven terwijl ik toch probeer de namen te onthouden De wegen van het geheugen zijn soms ondoorgrondelijk…

Hoe zou het zijn Als je weer in mijn armen lag Hoe zou het zijn Als ik je mooie ogen zag Hoe zou het zijn Wanneer ik blindelings Jouw lippen weer zou vinden Hoe zou het zijn Wanneer de tijd werd teruggedraaid En al de pijn Zomaar over was gewaaid Wanneer mijn hart Niet meer zo moe zou zijn En bij jou uit kon rusten Hoe zou het zijn…

Maar de kinderen spellen het spelenderwijze en de dichters schrijven het blindelings na. ---------------------------------------------------------------------- uit: Gedichten 1950-1980 van Bert Voeten (1918-1992)…