8301 resultaten.
Jeugd
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.995 Een handvol verwelkende bloemen,
Geplukt met een bevende hand,
En gesnoerd met een rozenband -
Is dat wel een ruiker te noemen?
Een handvol bedrieglijke vreugd,
Met een ijdel hart genoten,
In de kring der uren besloten -
Is dat wel een zalige jeugd?…
L E N T E K I N D
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 250 En ik zie alles weer in bloei
rondom het huis waarin ik werd geboren
de wolken nog steeds mijn dromen in de wind
het kind nooit verloren
ieder jaargetijde meegenomen
beweeg ik de bomen
en hun stam houdt mij recht
de bladeren gegaan en opnieuw gekomen
loop ik steeds weer de weg van mijn jeugd
de bloemen te plukken uit het groene gras
denk…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
zwerver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 dat het jou zo moest vergaan
je onderdoor zou gaan
jij die alles in woorden verpakte
woorden en waarheid verhakte
je hield van de klank van je eigen stem
het krassen van je zwarte pen
nu je niet meer uit je woorden komt
gevangen zit in de diepte van je mond
dat het zo ver zou komen met jou...…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 498 , kan niet vergaan ....
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…
Nog tien sextiljoen jaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Dag witte tuin waar zwarte letters groeien
Vorm gevend aan het menselijk bestaan
Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan
Charon niet langer heen en weer zal roeien
Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien
Straks is het met mij- gardenier gedaan
Ik zal je nogmaals innig gadeslaan
Je tot die tijd met printerinkt besproeien
Totdat ik met je opga…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 146 Het is zo jammer dat alles vergaat,
dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat.
De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree,
maar dan in de winter neemt tijd alles mee.
En ook al weet ik dat het nergens op slaat,
doet het me toch pijn dat alles weer gaat.
Ook voor de mensen had tijd een idee,
hij liet ze kort leven en stemt ze…
Huiselijke toon
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 59 ik zag hoe
je handen
voorzichtig
stukjes oude
weerspannigheid
weghaalden uit
het monument
van je jeugd
het waren
deugd en
gehoorzaamheid
die jouw lang
hadden gedragen
in een vaste
wereld met een
huiselijke toon
vertrouwen in
een met positief
elan behangen
maatschappij
tot daar de
jeugd met
bloemen liefde en
plezier ging…
Laatste Wens
poëzie
3.0 met 3 stemmen 617 Zij zullen daar de vriend, die rust,
Zo menig lied, dat streelt en sust,
Uit lente en jeugd herhalen.
Verhoor dees laatste bede toch!
'k Heb vrienden, jeugd, gezondheid nog,
Maar mag daarop men roemen?
Daarom bespreek ik nu op tijd
Een graf, door licht en zon verblijd,
Door vogelzang en bloemen.…
DE LEZENDE
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.156 Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen.
Zij laat zich leiden naar het dromenland,
schier ademloos, met vonklend oog en wangen,
waarop de blos der rode rozen brandt.
O zomerzon! o gloed der minnezangen!
Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand.
Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen,
haar rode lippen op de rode band.…
De weg in 't woud
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.881 Indien gij weet wat leven is en lijden,
en welk een zee van weedom in een traan ligt,
laat mij die holle weg in ’t woud vermijden,
verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt!
Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden,
een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht.
O laat geen lach die stille plek ontwijden,
geen ruwe spot…
'k Zie de zomer vergaan
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 420 ‘k Zie de zomer vergaan
de bloemen die stervensmoe staan
ook in mijn eigen hart is iets dat nu treurt
omdat ook in mijn leven de dagen worden verkleurd.
Soms kijk ik weemoedig door ’t raam
toen de bloemen bloeiden, sprak ik ze nog allen aan.…
Voelde de pijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 ik gaf haar een roos
zij vouwde
stralend het blad
in verfraaien
ik voelde de pijn
van vervormen en kleur
hoopte dat de bloem
niet meer in leven zou zijn
keek haar toen aan
zag in de ogen mijn kleren
hoe zou het mij dan vergaan
als zij dat bij mij ook probeerde
de spiegel antwoordde
ontnuchterend snel
ben ik de man die
daar staat…
Een paarse bloemenkrans
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 273 Paarse bloemen die haar jeugd hadden getooid
uit tranen en pijn veelvuldig gerooid
als doornen staken zij door haar frêle hoofd
toen alle hemellichten werden uitgedoofd.
Zij droeg paarse bloemen als een krans
hun namen werden op een dag verschanst
in het nieuwe morgenlicht diep begraven…
mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…
Ontbijtschool
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 1.510 De jeugd krijgt thuis vaak ongezond te eten,
De bloem der natie groeit daarom als kool.
Maar godzijdank bestaat er nu een school
Waar elke dag verantwoord wordt ontbeten.
En blijft het kroost dan nog op z’n gewicht
Dan wordt ook een dinerschool opgericht.…
van het doek bevrijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 de lijst van het leven
bevat een schilderij
die lijst is vaak mooier
dan het jong omrande doek
gelijk een knop
haar schoonheid moe is
doch
om als bloem te bloeien
zal zij verlost moeten worden
van jeugd en schoonheid
dan is de lijst vaak mooier
van het doek bevrijd…
Houten vuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 Hout wordt gestapeld
de vonk wordt gelegd
het knisperen
gaat over naar knetteren
vonken vliegen hoog
geur wordt verspreid
angst voor vuur
het verbranden van
wat eens leefde...…
kerkhof
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.857 treurende wolken
benevelen grijs de zon
de dag playbackt de avond
ingekerfde stenen rij aan rij
uiten gedateerd het verlaten
half vergane bloemen rotten
boven lijken diep begraven
stil knerpt het grind
schuifelend de dood aanvaardend.…
Verlangen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 609 Als een verwelkte bloem liet ze haar hoofd hangen,
tranen vielen, bloemblaadjes, naar beneden,
Er was wel, grenzeloos verlangen,
maar al was weggegleden...…
HET HEDEN.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 379 Of denkt de bloem aan haar vergaan,
Wanneer zij uit de knop komt breken?
Of denkt bij ’t intreên van haar baan
De ster, dat zij dra zal verbleken?…
EEN PAARSE BLOEMENKRANS
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 214 Paarse bloemen die haar jeugd hadden getooid
uit tranen van verdriet veelvuldig gerooid
als doornen staken zij door haar frêle hoofd
toen alle hemellichten werden uitgedoofd.
Zij droeg paarse bloemen als een krans
hun namen werden op een dag verschanst
in het nieuwe morgenlicht heel diep begraven…
mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…
Een bloemetje
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 900 Denkend, dit komt van een buur,
zegt die, nee hoor veels te duur
en ik denk verder wie oh wie,
schenkt me bloemen op deze
( eerst) nare dag?
Een berichtje naar een andere buur,
brengt de oplossing wanneer ik app,
heb jij die bloemen bij me neergezet?…
De laatste zwaluw
poëzie
4.0 met 3 stemmen 662 Oktober strooit, bij wind en vlagen,
De gele blaadren langs de grond;
Reeds koud en huivrig zijn de dagen,
En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond?
o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken,
Door al uw zustren reeds ontweken;
Zet u in betere oorden neer,
De lente is hier al lang verdwenen,
De lieve zomer ook is henen,
Hier zijn geen schone dagen…
Gepikte kleuren
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 105 En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen
die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…
de bloemetjes en de bij
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 146 opgesloten… vind ik niets voor mij
dus laat me los, maak me vrij
ik wil stoeien op de groene wei
met mijn soortgenootjes: de honingbij
ik ruik de planten en de bloemen
maar zit gevangen in mijn korf
mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen
och, wat vind ik dit ellendig grof
want alle bloemen wil ik kussen
ik wil vliegen, ik wil brommen
zie…
Sneeuwklokjes en meer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 De mensen ogen blij, blijer dan met de kou
gelukkiger met nu, de zon
stappen we allemaal de paden op- de lanen in
op gepaste afstand dat wel
langs de velden met:
De tere mooie bloemen!…
een dag verdwenen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.435 als vandaag zou verdwijnen
morgen niet meer verschijnen
een lach zich wil verschuilen
in tranen nog te huilen
een ster de aarde raakt
de wereld liefde smaakt
bloemen niet meer opengaan
dromen in de stilte vergaan
zal een stem in zacht gefluister
jou leiden door het duister
waar een dag verdwenen
gisteren was verschenen…
nieuwe aubade
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 315 loslaten
is gaan in diepten
niet om te vergaan
als oud vuil
of worden
tot uitgedroogde
bloemen
het is zoeken
naar de aarde,
wortels voelen,
drinken uit
nieuwe waarden
waarop ikzelf
mag roemen
in bleke schaduw
zal ik verblijven
waar nog prille zaden
de stilte inlijven
wachtend op
een nieuwe aubade…