Alle inzendingen over boeiend

Jij tilt mij op naar een breed denkend niveau een dienstbare mentaliteit met boeiend aanbod krachten die ontplooit zijn zonder spiermassa.…

Tussen Pasen en Pinksteren is het dè tijd voor dè lente met al haar pracht en praal voor de bomen, de bloemen… Zeg maar voor/naar dat verlangende jaargetij het boeiende, groeiende voorjaar Zeg maar voor/van Paastakken tot Pinksterbloemen!…

Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen . Met alle blijheid heb ik de droom tot mij genomen.…

schitterende sportwagen vooral dat open dak gigantisch racen over een drukke straat met alle gemak stralende gezichten zomer ten top STOP schaamteloos gedrag katten willen oversteken zij vliegen als raketten door de lucht vreselijk einde van deze boeiend intelligente dieren ZUCHT…

Meester Vreeze sluipt naar binnen, hijst het doek en gaat beginnen. Hij speelt met schimmen op een scherm. Een stripverhaal in duizend delen, schaduwen die mij bespelen, tot ik het niet meer kan velen en onzinnig beef en gil. Hij kruipt onder al mijn leden en grijnst meer dan tevreden. Het doek daalt weer naar beneden. Tot de een…

14:15 op werk, achter een bureau, Rod Stewart op de radio, de koffie net op, verder niks te doen geen telefoon, geen nieuwe klanten, geen goede gesprekken, geen boeiende opdrachten geen mooie vrouwen, geen drank, geen nieuw nieuws op F5 alleen de eigen gedachten: "als ik werk ben ik ongelukkig, ik wil graag gelukkig zijn. . ."…

------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan zomergast, 31 juli 2011, Dick Swaab, emeritus hoogleraar neurobiologie en internationaal bekend hersenonderzoeker, die samen met interviewer Jelle Brandt Corstius zal zorgen voor boeiende televisie.…

Spelend, voelend, beminnend, koesterend op de toonladders bewegen zich woorden, het beeldend geluid van de hoogtes en laagtes het ruisende sprankelende beleven het luwen van heftige orkanen het lichte andante bewegen: zo boeiend, de symfonie van het leven.…

Ook al slaap ik niet, het filmscherm toont de meest boeiende beelden. Achter mijn oogleden is een donker heelal.…

De zwaan, boeiend, drijft als baken in zee waar ruimte thuis zal worden slag voor slag verliest zij de allerlaatste golf waar de blik op zijn zijn verdwijnt achter de dijk bijna uit het zicht rekt haar lange hals zich nogmaals terwijl een eenzame traan ver vliegt schikt ze haar veren rugslag heeft haar nooit geboeid…

Het zijn je ogen... als een boek, als een levend schilderdoek Ik kan er in verdwalen Als natte inkt die glinstert, een nieuw vers met boeiende verhalen Het zijn je ogen... als een boek, als een levend schilderdoek Ik wil dit stille schrift vertalen Als een geïnspireerd penceel, stil en emotioneel geraakt, laat ik mijn ogen langs jouw beleving…

boeiend, zo plat op mijn rug op het vierwielig bed tussen mijn ogen en het plafond een fles, een lamp, een fles, een lamp een stem , een fles, een lamp, een fles waarom duurt de gang zolang de lamp bleef achter in de gang ik zie alleen nog de fles er galmt een stem en druppels ze sluipen door de life - line ze druppen me zoet…

Nachten lang wacht ik op vlinders die mijn huid bedekken Als een fluwelen jurk trek ik ze aan, langzaam In een voorzichtig schrijven ontmoet ik jou In ogen die boekdelen spreken over bewaarde geheimen Magnetisch en tijdrovend maar niettemin levenslang boeiend klinkt vlinderslag in zacht geruis: je zingt het gemis en laat…

ik vind 't boeiend, hij lacht luid... We komen dichterbij de waarheid, zaterdag gaan we naar Keulen, naar "dichtbij" Ik denk dat hij dan een toontje lager zingt, misschien dan ook een beetje gelooft in mij... en de mentalisten natuurlijk!…

Amerikanen zeiden altijd schaatsen op de lange baan zo boeiend als het koekeloeren naar het groeien van grassprieten dat vinden ze namelijk saai mooi dat nu een paar van die lui met bodies coming from over the ocean als tussendoortje zo juist even het gras voor de voeten van onze jongens op de vijf kilometer kwamen wegmaaien…

de onschuld ligt in de verleiding het hart te grabbel en het weelderig lijf ongeboeid zo boeiend hier moest hij komen terwijl de maan klimt tot haar hoogste punt een man zijn vrouw geslacht nog onderscheidt van anders en met goud bedelft rozevolle lippen moeten onberoerd betast, gekust de hemel helemaal tot op de aarde neergedaald…

Is het omslachtig of ben ik wat lastig je wilt me negeren en soms juist waarderen Je voelt je genegen en soms juist verlegen Het is vaak vermoeiend en toch blijft het boeiend Je wilt elkaar plagen en sarren en jagen Je wilt elkaar narren en vreemde dingen vragen Is het liefde en vriendschap of is het de schijn Één ding is…

Een intens boeiende belevenis, soms ook wel schrikwekkend -daar niet van- ze slaan dan maar met overgave aan het huilen. Totdat goedmenende reuzen, wij allen dus, ze troosten, aan het lachen brengen, beschermend de handen op hun hoofdjes leggen, ze in de armen nemen en hun namen noemen, vol tederheid.…

onze gedachten bewegen op een tapijt van dromen dromen die we in gedichten verwoorden onze gedichten verwoorden tedere gevoelens gevoelens die uitmonden in boeiende gesprekken onze gesprekken schrijven boeken vol eenzame verhalen verhalen waarin sombere gedachten verdwalen onze gedachten verdwalen in een tapijt van dromen dromen…

door de liefdespoel De ene keer lichtvoetig dan weer met een angstig voorgevoel Pieken en dalen opgaand, en weer neer Soms met wat mee-wind soms met beestenweer Een kabbelend beekje een woeststromende rivier, de ene keer drijven, dan weer als een vechtende stier Een huilbui met tranen een klinkende lach Da's nou de liefde een boeiend…

en frustraties Op papier een levenloze uiting Verschrikkelijke gedichten Alle behalve één Die ene dichterlijke edelsteen Die ene die wonderen kan verrichten Die ruwe diamant is nu geslepen Ik wil nooit meer een akelig gedicht Eén die bevriest en verstikt Ik heb me aan het hogere vastgegrepen Vanaf nu zijn ze allemaal zo mooi Zo boeiend…

Dauw droeg nog de stilte van de nieuwe dag doch allengs werd het hemelblauw ik zag op een middagwandeling de bomen kleurig van groen naar geel en rood het was een boeiend gezicht in het zonlicht kilometers lang en toen het avond werd bood de zon haar ondergang in prachtig avondrood een late merel onderbrak de rust met een riedel…

je bent soms zo heel anders dan ik denk dan ik verwacht je reageert vaak op een manier die ik niet kan voorzien je bent een mens vol verrassingen als geen ander met niemand te vergelijken ik kom er nooit helemaal achter wie of wat je eigenlijk bent dat is juist het boeiende het unieke van je je geeft wat…

Verwrongen geesten beletten Ons creatief letterzetten Maar we zijn ook van harte gerust De dichtkunst wordt zo niet geblust Artistiek moraliseren zal ondeugden niet leren de reacties zo bout tonen hen kil en koud Dus laat ons verder genieten Vergeet deze nare zielepieten En vervolg met opgeheven gezicht De stap naar het volgende boeiend…

het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker wordt leeft dezelfde levenskracht net als toen boeiend…

Ze bevalt me op die bank De stof zo blauw haar huid zo blank Het scherm zo tomeloos haar boeiend Ondanks het zonlicht dat er gloeiend Als een voyeur omheen bestaat Voordat het neervalt op de straat De stilte rekt zich zalig uit Tot in een zangerig gefluit Van vogels zwart als hartenbloed Hij wijken moet “Wat is er schat?”…

Carl Bernstein - van het Watergate-schandaal - Werd in Carré bevraagd door veel studenten Hij wilde dit in hun geheugen prenten: Je moet als journalist bij elk verhaal Gevoed vanuit diverse invalshoeken De beste versie van de waarheid zoeken…

zij drie- hij tweeëntwintig jaar hij haar vreselijk boeiend op een meeting haar ogen geilig lonkend greeting weer bewonderend heur haar haar geur was blond gebleven maar zijn jonge liefde was verjaard hij vond haar nog steeds eigenwijs wond zich op zij bleef bedaard hij voelde haar liefde in aanbidding als een hondje volgde zij zijn gang…

Denkt: 'Wat boeiend.' Trekt het dekbed over zijn hoofd en slaapt weer in. Die hele dag in 1904. Wordt de andere dag uitgerust wakker en vraagt: 'Heb ik iets gemist?' [Stephen Dedalus is de hoofdpersoon in het boek van James Joyce 'Ulysses'.…

het verleden als mos vastgegroeid op haar ziel doet haar verstillen er van overtuigd zijnde dat alle dagen een eigen geur en kleur bezitten en als ze leest in verrukking vertelt haar hart de woorden die bij haar horen beeldend en boeiend verschijnen veldbloemen op haar netvlies en de oude eik op het dorpsplein verhaalt lachend…