Alle inzendingen over bomen OR nummers OR dood

't was vrijdag toen heleen me met bezoek verblijdde de griet was nummer een die 's ochtends met me vrijde het ging die dag maar door er volgden vele ronden de tweede meid was noor een spetter in m'n sponde de liefde werd bedreven met joke die bij mij lag na maud als nummer zeven het was een goede vrijdag…

Wie wordt nummer drie?…

de geur ben ik kwijt maar het nummer weet ik nog als vanzelf zeven en veertig elf…

Je velt een boom met frisse tegenzin, Maar maakt een boktor tal van grote gaten, Dan moet zo 'n boom toch echt het leven laten, Een boomchirurg ziet daar geen gat meer in: "We gaan daar in die Winterswijkse wouden Dat beest verdomd goed in de gaten houden."…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

Ze weten van elk van de zerken het nummer, de rij en het vak; ze zouden het zeker bemerken wanneer er een dode ontbrak. Dat zal ook wel nooit meer gebeuren. De mannetjes kennen hun plicht, het hek met de ijzeren deuren gaat tegen de schemering dicht. Waarover de treurwilgen treuren, wie, wie die er wakker van ligt?…

Het machteloze medeleven met een leven rond de dood. Wat is het erg... is het weg? De gruwelijkheid van de grote getallen. De cijfers die nooit nummers worden omdat het mensen zijn. Wat is het erg... is het weg? De kleuren vullen vlug het raamwerk van verbeelding die vervliegt. Wat is het erg... is het weg?…

een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

Als ik een reus was, zou ik zeker in het bos gaan wonen omdat bomen nog groter zijn en dan heb ik meteen familie want ze wonen ook in het bos Verder woont daar niemand misschien kabouters, onzichtbaar omdat ze achter de bomen blijven Ik kom graag in het grote bos de bomen staan op mij te wachten en ze lopen altijd met me mee totdat…

een simpel nummer!…

En toen ging nummer twee en nummer drie, vier en vijf en ik zeg je, het staat buiten kijf, ik heb me vergist in de tijden van rouwen, vooral als je van iemand bent gaan houden, hoe groter de liefde hoe intenser het verlies nu begrijp ik, pas, nu, zonder dat ik daarom knies, dat verlies, voor eeuwig is, maar god, wat is het een gemis!…

De kat van nummer zeven gaat elke dag naar nummer negen Daar komt hij zijn poezenvriendin tegen en samen wandelen zij door de stegen Maar op de dag ging het fout De kat had het aldoor zo koud Ook had hij het flink benauwd Poezenvriendin kwam met vlugzout De kat van nummer zeven begon langzaam te zweven Zijn ogen zwart, begon te beven…

Boom met takken Waar de dood uit groeit Te midden van Bloemen van velerlei Soort die volop In het leven staan - En het vreemde is, Ze misstaat niet eens, Want ook die Uitgegroeide dood Is van een Ongekende Schoonheid…

op de heuvel stond een boom daar beefde een man de man leek op de boom de boom leek op de man niet anders lag er een schaduw aan hun voeten, als een spiegel om de dood te scheiden toen de zon zich draaide roerde er een blad en droeg ik de boom de man en de schaduw op mijn rug, de heuvel af ze werden lichter door de voorbestemdheid…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Teer paars bloeit tierig rondom de dode boom, die stevig rechtop staat.…

Ik ging nog hoger dan de boom zelf, zo voelde het tenminste. Je kon je geweldig verstoppen tussen de bladeren. En had ik het moeilijk, dan vond ik er de rust. Ik heb eronder geschuild voor de regen. Het was mijn parasol voor de zon. Boom, oh heerlijke boom, snel zal ik je weerzien. Weg,...…

ik heb mijn laatste blad gegeven mijn armen reiken kaal en schriel zelfs in mijn wortels kroelt geen leven ik ben niet méér dan doods, steriel mijn iele twijgen zwiepen zwijgend gejaagd, door wervelwind gejut ik voel me machteloos, onteigend mijn rijke kruin werd weggerukt Pan heeft mijn stervensuur geslagen geen mistletoe komt mij nog…

De bomen zij staan, Daar waar zij blijven, Als ik ben vergaan.…

mensen en bomen ze vormen hun ringen en worden geveld gepubliceerde inzending bij linosnede van Julia van Verschuer zie http://bit.ly/bwqBXd en http://bit.ly/aRvarP…

Wortels die vergeefs Naar water zoeken Wanhopig op zoek naar Water voor de dorst Ondergrond die geen Leven meer geven kan En ik die zo vertrouwd Ben, die de boomstam Ben en voel dat er Uit mijn takken Geen nieuw leven meer Groeit, doch alleen Nog de dood…

op dat plekje waar het gras nog groener is voel ik jouw gemis een zaailing groeide op tot jonge boom jouw onderstam entte een nieuwe kroon die jarenlang de vruchten van seizoenen gaf tot aan de plotselinge kap rond de stronk ontloken nieuwe loten uit jouw eigenheid jouw wortels gaven hen respijt ze hebben je gerooid maar waar…

er knapt dood hout en glijdt langs takken die bewegen nog zwiept de wind een laatste keer en valt wat over is gebleven niet volgroeid in vele lentes magertjes gebloeid na zomeren in schaduw en nu aan aarde terug gegeven toch zijn de wortels gaaf de stam is fijn vertakt zij wordt nog niet gekapt…

de kersenboom was vaag geen tak draagt nog het prille groen zoals na bloesems lente de vlakte kaalt ooit grepen handjes naar verboden vruchten ruiste wind de rijpheid die alleen de vogels lustten en ondeugd toch de kersen haalt in horizon is nog herinnering de stam niet uitgegraven misschien dat nieuwe loten hier ooit weer kersen…

jouw bestaan zo groots voorbestemd om te geven bij leven en dood…

en daar tussen met staande en liggende zerken de doden, de overledenen vooral van veel vroeger met op hun zerken veel mos en gevallen takjes en als het donker wordt de avond valt en de nacht wacht gaan de gedichten zacht en zuiver spreken bereiken zeer intens de zielen van de bomen welke zich windstil houden zodat geen blaadje valt…

Vroeg ik je naam, Waar je woonde, Je nummer Met dubbeltjes Belde ik Om je te horen En te vragen, Of ik je Mocht weerzien.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…