Alle inzendingen over boomgaard OR lente OR bloesem

ik laat mijn woorden achterwege geef ze aan onzichtbaarheid en lees boomgaarden vol vruchten, voorzichtig geknipt uit bruin papier en uit jouw poëzie, diep in het glanzen van sneeuwwitte schors in het weten dat, nog anders dan de dag of de nacht, jouw zoekgeraakte bloei zoveel meer mengt met bloesems dan rondgezonden…

De professor in de poëzie waarschuwde de debutante voor verboden woorden in gedichten - ster, bloesem en liefde, ze waren hartstikke taboe Ik begrijp het, zei ze en ze nam zich voor alleen woorden uit de krant te gebruiken en rijm af te zweren Totdat ze op de thuisreis geroerd werd door de aanblik van een bloeiende boomgaard en ’…

Meisjes met een schitterende roze jurk Roze bloesem, met rode stipjes charmant mee bewegend op een zacht briesje. De zon is er nog niet op deze vroege lente ochtend. Maar vanmiddag zal hij de meisjes vrolijk dansend in het zonnetjes zetten in deze mooie tuin.…

Bloesem dwarrelt zachtjes op de grond. De tere blaadjes voegen zich in een wit tapijt. Ze zijn een exponent van tijd Lente maakt plaats voor zomer. De seizoenencyclus weldra rond.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Een oude boomgaard 't hangt vol appelen 't zit vol koeien en twee perelaars hooguit vol gebreken houden het voor bekeken…

terwijl ik geen deelnemer wilde zijn zo zie je maar, er wordt bepaald niet uitgerekend, maar aangewezen het eindigt in aanvaarding de boomgaard geeft nu bloesem niets is er meer te merken en toch was daar het beleven de natuur gaat door naar de climax de vrucht des levens ons gegeven…

't is vastentijd en lente wil wel komen maar ook de zon is nu nog niet echt klaar. De botten aan de bomen zijn al daar maar bloesems nog maar enkel in mijn dromen. Toch hoor ik al wat vogels in de morgen die zeggen mij: relativeer je zorgen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

laat me jouw lente zijn en nooit meer zonder liefde je winterluiken sprankel ik vol kleuren lucht en licht en als je vlucht dan dartel ik mijn tere bloesems op je huid en streel je ogen dicht laat me toch lente zijn en nooit meer zonder jou ontluikend zal mijn middagzon je zoete kussen stralen en intussen zoem ik dan de luchtkastelen…

Jij bent een rode roos de zon op mijn kruin helder water dat stroomt een fruitige wijn bloesem in de lente met zijn heerlijke geur en een vlinder vol kleur Ik zou jou willen zijn...…

De bloesem van de lente als in een wolk gevat. Teer in het morgenlicht zo'n takje heel erg fijn. Geniet dus van dit jaargetij al is het bloempje nog zo klein.…

mijn lente groeit alsmaar meer grijs waar de aanwas zich vaker dunner vertoont daar kent zijn oogst in toenemende mate een schrale bloesem op weg naar eeuwig reflecterend zonlicht menselijkerwijs gesproken…

snel kleurt de bloesem aan de twijfelboom daar waar jonge bladeren hun lente dromen rijpen vruchten in wanstaltigheid met een ongepast voorkomen wij gaan ze niet oogsten onze zomer zal ze allemaal verdrogen…

Nu pas,weet ik ,waarom 't nooit meer Lente wordt Bomen bloesemen niet, Vogels zwijgen, Zelfs de wolken houden halt, Zwijg mij van hart en zon en maan; Nu Gij der Eeuwigheid bent ingegaan...…

Ik wil je noemen echt… als de aarde teder… als een bloesem in de lente zacht… als een moeder voor haar kroost ik wil zingen je naam jij mysterieus als het wezen van elke vrouw en toch vol liefde voor de dingen des levens intens schouwend…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

ik ween zoals de haan kraait als het ochtend wordt mijn oog een diamant zonder karaat mijn stem een klank zonder toon en rondom mij niets dan schoonheid zo ik een tak was terstond liet ik mij afzagen ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1981.…

In dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de…

Dwalende gedachten door de oude perenwijn op een dag zo mooi als vroeger zal het ooit weer kunnen zijn in de boomgaard met die dromen en het uitzicht over de rivier maar mijn gedachten snoeien bomen slechts de fruitschaal is nog hier met oude foto's van jouw glimlach zie ik terug mijn vergeten dag in de luwte van oude perenbomen…

de bloesem kruipt uit winters blad toont ons kristal bevroren pracht de ochtendzon scherpt rood op wit ontdooiend in het voorjaarslicht de aarde warmt in zacht ontluiken begeleid door vogels die al volop lente fluiten…

loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen zodra ik op de bloesems van de lente stuit…

In het park zag ik die, omgevallen en toch nog levende, kastanjeboom vol met kinderen, lachende, huilende schreeuwende, kinderen in zijn kroon, kinderboom met jouw geduld, mijn moeder ..en weet, er is bloesem op die omgevallen kinderboom, kinderbloesem, mijn moeder als kristallen belletjes in hemelse boomgaarden als veertjes uit de vleugels…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

in het licht van het keukenpeertje beoefenden we de kunst van het bijna verdwalen in het donker verloren in de chaos van mooie dingen zagen we de lente in de ongewisheid van de nacht de oude boomgaard de takkenhoop erachter waar de kleine winterkoning zich veilig waande in het sjofele schuilpaleis thuisgekomen voor het donker…

Vanaf m'n balkon zie ik je staan statig en trots in de stralende zon bezaaid met uitbundige bloesem die als een waterval gracieus hangen aan je takken waarmee je me iedere lente weer met je schoonheid weet te pakken…