Alle inzendingen over bril

De zon ging stralend onder De zon kwam stralend op Daar lag het dus niet aan Dat ik zo godvergeten was.…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ---------------------------------------- uit: Verzameld werk. Gedichten (2002).…

Dromerige herinneringen aan toen bekeken door de roze bril van vandaag…

een maskerade door mijn felgekleurde bril oogt werelds beter…

moet halveren Want daar stond je verstand acuut bij stil De wijsheid komt kan ik hem openbaren Ook zonder bril, Rob Jetten, met de jaren.…

Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Wat een zegen Maar alleen nu leeftijd parten spelen gaat, slaat dat op de ogen en zie zo best niet meer Ze beginnen uit te drogen en doen een beetje zeer dus vroeg ik Hans Anders snel om raad Hans heeft zichzelf anders wel bewezen door een bril van drie glazen te voorzien Nu zie ik weer Gods werk en bovendien kan ik ook mijn eigen werk…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

wat ik zal moeten weten is dat mijn bril haarscheurtjes vertoont, liefelijk en moederlijk [ wonderwel] het diafragma centreert te noordelijk wat onomstotelijk bewijst dat de prijs naar gelang het geleverde het zuidelijk halfrond discrimineert ten aanzien van dit pokerspel de winnaar is diegene met het duurste montuur…

Binnenkort ziet u wat u maar wil met een fantastische Google-bril. Zo rijdt u gedwee blauwluchtig naar zee. Al staat u al uren in Dordrecht stil.…

Enfin Martin domheid is inderdaad brutaal pathologisch mondig Miskend zelfgenoegzaam grotesk Het zet zijn wangzakken van misprijzen op als een brulkikker Het blaast zijn leegte op en denkt ondoorzien te imponeren als een keizer zonder kleren Domheid is gewend dat roepen effectiever is dan denken de aanval effectiever dan…

Mijn bril vergroot de tranen van de moeder op het scherm die gilt en kermt en jammert om haar kind waarvan ze onder rokend puin alleen de hand, waarin een potlood, vindt Ik zet mijn bril af voor zulk wreed ondeelbaar leed Tranen zullen haar niet baten Ik heb ze desondanks gelaten…

De ogen achter de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking…

ik blijf het niet begrijpen ik zie ik zie wat jij niet ziet was het een spel wij zouden spelen het is geen spel ik schrijf een bril voor wie wil zien ik voel en zie verdriet voel onrecht ik zie ik zie wat je niet ziet ik voel ik schrijf een bril en geef een loep om in je hart te kijken daar waar pijn en geluk…

Wie leest, zo laat ons een professor weten, Verknoeit zijn ogen en moet aan de bril En er is een aanzienlijk groot verschil Met veel gezondere analfabeten. Vandaar dat straks verplicht in elk boek staat Dat lezen de gezondheid ernstig schaadt.…

Normaal wandel ik door de stad zonder te kijken om te zien; toon ik een gast trots m’n stad ontdek ik onbekende details zie de wereld door een nieuwe bril Vinden anderen een vrouw mooi die mij niet is opgevallen, heb ik -als elk mens beïnvloedbaar- gelijk belangstelling voor haar zie haar door een gekleurde bril Ook in m’n geboortedorp…

een dame van tachtig tooit zich elke dag prachtig, zij zoekt man met een bril, waarbij ze kan doen wat ze wil. haar grillen zijn oppermachtig…

Een zwarte slang, door een oranje bril, Doorkruist ons land, staat nergens stil. Langs ´t grijze pad, door Hollands groen De bloed-wit-blauwe vlag halfstok. Langs oprecht geplengde tranen, bloemen, ongeloof en kippenvel Brengt d'onzen terug van oorlogshel. Een donderslag en iedereen was stil Voor die zwarte slang, door een oranje bril.…

het is zo dat haar bril ogen geeft waar zij naar kijkt weerspiegeling van een ogenblik was wat het lijkt gericht op mij deins ik terug waar zij niet wijkt…

ik heb hem opgevangen van een prins hij had een bril op met een Duits accent zei ze even later…

de vrouw met harde stem verschool zich in een zwarte bril daarachter stond ze stil haar mens-zijn uit te dragen zomaar op een dag gingen haar ogen overstag ze werden zacht en spraken open, over hoe een lach tot dan toe over donkerbruine glazen viel haar bril werd oud door haar nieuwe sprak het goud van eerlijke erkenning de gewenning…

Ik zie je, door mijn gekleurde bril. Ik ruik je, zoals ik alleen maar wil. Ik voel je, zoals ik alleen je maar voelen kan. Daarom ben je ook mijn maatje, mijn mopperkont, MIJN MAN!…

Hier is uw bril Ik heb geen bril Zet hem eens op Hoe staat hij mij ? Hij staat u enig Kunt u er iets mee zien ? Wat moet ik zien ? Tijdloos bestaan Straks komt het eten Ik heb geen trek Andijvie met een balletje gehakt En aardappeltjes gekookt of gebakken dat mag u kiezen Ik heb geen trek Hoe laat is het ?…

Een bril uit het Gelderse Rheden, had nimmer idolen aanbeden. Zelfs Jim was slechts saai, maar toen kwam Jamai... Verkócht, na hem op te zien treden!…

De bril vond het deksel charmant. Het contact werd zelfs langzamerhand formidabel gevonden door elk, want ze konden de pot op en dát schiep een band.…

weerspiegelt in zijn blik de bril zakt van zijn neus hij voelt het niet de wijsgeer peinst zich leeg en moe op het eentonige oude bekende lied…

van toeval een bril van woorden of een camera, en ik houd van mijn naasten al is het routine en schiet het tekort…

in vliegensvlugge vaart scheerde de bromvlieg langs mijn bril de stoppels van mijn baard richtten zich op, toen werd het stil de boodschap die de bromvlieg zond: dat ik het luchtruim der insecten schond…

daar had ze geen bril voor nodig mijn inderhaast volwassen poesje buitenkaters vlagden mijn voordeur en zij heeft diezelfde deur met haar eigengereide geur heel bekeken aan de binnenkant afgezeken…

Te jong in leen. Onverpakte verrassing, naïef genot. Verzadigd en onverschillig, het zicht verdween. Blijf nieuwsgierig. Wiens bezitting? Verwondering…