Alle inzendingen over brokstukken

ik weet nog hoe zij daar stond met beton in haar handen hoogzwanger het snauwen van hem was geen vergissing zij staarde voorbij gebalde vuisten ’n gescheurde jurk, stevig vastgebonden aan de brokstukken van ’t onmenselijke tussen modderpoelen en het gehavend huis gekromd bouwde zij een muur, het gewicht vol gesis onder geweld van…

ze overwintert waar de wind haar brengt in de schaduw van helden op een plek waar de stenen willen afdwalen waar oude levens zich roeren onder het ijs ze wacht op het onverwachte ruikt de rook van leesbare woorden grijpt naar drijvende brokstukken de tijd schrijdt voort ze wacht tot haar schaduw twaalf voet lang is ze leest…

Een gebaar van haar zijde Nauwelijks zichtbaar Maar een vloedgolf raakt me Alle geketende emoties komen vrij Zij wenkt Niet meer dan een luchttrilling Voor mij een orkaan die alle remmingen optilt neerzet als machteloze brokstukken van een overwonnen verleden Voor altijd verdwenen Zij glimlacht Op haar gelaat verdekt Ik zie een overweldigend…

Brokstukken van een zomer oneindig mooi en héél intens. Mijn ongetemde liefde voor jou overschreed ècht iedere grens. Maar nu stopt mijn droom, het wensen en het smeken... Het is op, ik ben kapot mijn hart kan niet verder breken. Lippen op elkaar laatje op slot sleutel opgeborgen niet langer meer verward.…

Al was het maar met zachte woorden, de stem schuimt troostend brokstukken af, van een veilige haven, die zwaar getroffen door het noodlot, het avondrood ontluiken zag. Troost, wilde een ware stormloop van vragen, de meest kwetsbare emotionele tyfoon, was al ontketend in enkele ogenblikken.…

Bestaand uit vele spiegelscherven Weerkaatsten wij elkaar verwrongen Zingend van liefde, leven, sterven Beseften we- de tijden drongen Brokstukken, flarden en fragmenten Verdronken in verdeelde beelden Waarin we soms elkaar herkenden Of dat wellicht een weinig speelden Wanordelijke mozaïeken Heldere delen, slechte voegen Harten die…

Vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

Antwoorden en vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd.…

de brokstukken waar je de benen over brak zijn bewaard gebleven en geordend weggestapeld in het schuurtje van je bewustzijn. daar heb je geen omkijken meer naar. en ik? ik richt mijn zaal weer in. helder, zuiver, ontdaan van het muffe kan jij weer aan de muur.…

Leven in de schaduw van het verleden Deel van het schimmenrijk van geblokkeerde gedachten Op de tast door de brokstukken van de geest Gevangen in de schemering van een betekenisloos bestaan Prooi van rafelige herinneringen Het verleden als uitzichtloos perspectief Het leven gedoofd opgebrand een spook in de nacht Een misschien nog levendige…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…

Adem stokt Hoofden buigen Vrezen voor de klap Een eenzame, stoere lach Licht verslaat geluid Dof dreunt de donder Explosie van stof en gruis Uiteenspattend Opwaarts kolkend De grauwe hemel in Even blijft hij hangen De reus En zoekt verbaasd Zijn weggeslagen voeten Dan stort hij tierend ineen Razend vallen zijn muren Brokstukken…

is ons fysieke samenzijn werkelijk samen zijn of zijn we samen nog steeds alleen tussen de lakens slechts op de rand van je bewustzijn waag je je op de rand van mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij weet dat jouw overgave niet zal geven waar we beiden in stilte op hopen de brokstukken…

Ik hoor spartelen - de klanken van ochtenden, die torentoppen ontvangen, ontvlammen, laten omvallen - en de brokstukken oplappen tot gemorste verlangens. Hier, op deze dorre grond, waar eeltkadasters stofwolken doen ploffen achter ballonnen - jankt de mottige Messias, gevangen, een vissenkom vol. Wees niet angstig.…

foto's de boog van een mortier als een vallende ster en het grijze puin na de inslag Overal zijn er camera's Ik ril van alles dat ik wel en niet wil weten maar ik zou niets weten als ik het niet wist Ik lees over mensen die wakker werden en naar een kelder renden hun kinderen huilend in het bleke ochtendlicht Gewonden kruipen over brokstukken…

Soms doemen doden op zoals gisteren mijn moeder (1913-2009) toen geen vliegtuig vloog geen trein noch tram reed vrachtwagens omwaaiden voetgangers vleugels kregen bomen auto’s vermorzelden sommigen een engeltje droegen op het nippertje uitwijkend voor vallende brokstukken van daken, gevels en muren Mijn moeder zou niet wijken zij zou met…

winterwind sneed in haar dunne jas af en toe vond ze een totaal verrotte tomaat In een slooppand vond ze een oude matras daar voelde ze zich even geen brokje straat Van huis en haard verdreven, trok ze maar van ‘t nergens naar ‘t volgende nergens toe Bittere kou dwong passanten tot een gebaar edoch van deze gebaren werd ze enkel moe Een brokstuk…

hij ademde op een afstandje van zichzelf brokstukken van zijn ziel en zocht nog wat begrip via het raamwerk in het wolkenstelsel hij had nooit een druppel mogen ontvangen lege handen grepen in de eigen ligamenten en baarden een voorschim de man die veel te goed was voor deze wereld een gebrek aan schaduw en het zelf van het zelf kwam…

Gebroken hartsdingen kan men moelijk lijmen, brokstukken in scherven vallende liefde vererven. Meest bekeken emotioneel uit balans zonder woorden. Pijnlijk getroffen aanvoelen, obsessieve gedachtenmolen. Liefde verteld gebroken, heeft een stervend hart gehad.…

De zongebruinde glimlach dapper vertrokken, tasten ruwe handen uitgestoken, naar de vuile brokstukken in het donker van de werkelijkheid. Kermend vraagt een zachte stem, ten einde raad naar de bebloede laatste kruimels van het overleven, handen woelen in het zand. Harde woorden hebben honger. Geef hun meer!! Geef hun eten!!…

Kwajongens zullen de brokstukken als kostbare souvenirs naar hun slaapkamer dragen en in een schoenendoos onder hun softe waterbedden verstoppen Helmond kon best een opkikkertje gebruiken wat voor de meeste steden van Holland gold maar om nou volkomen lazarus naar de wolken te reiken schoot ook de tipsy burgemeester in het verkeerde keelgat…

Omdat ik niet wil struikelen over jouw stilte over het gat dat jij bent in mijn duisternis zal ik delen hoe het voelt met jou weer een onmogelijke berg beklimmend met jou al lang geleden weggegaan Ik wil niet dat mijn leven geweven of gekozen wordt uit pijn die ik verberg uit brokstukken van mezelf uit jouw stem die in jouw slaap roept…

Wanneer een brokstuk uit het verleden van dichtbij of ver weg zal breken, wordt het deeltje gelijmd met vers bloed Als elixer stromend langs kronkelende wegen met mooie vergezichten en uitdagend bochtenwerk waar kamers en boezems worden aangesproken.…

Te laat, daar is een rand met huizen een kerk, ze raken de torenspits ontploffen en branden de brokstukken landen het einde is daar in een flits.…

de koude noordwestenwind striemt mijn gezicht geselt het land en laat trotse bomen buigen een eeuwenoude beuk heeft na een lange strijd zich gewonnen gegeven en ligt dwars over het bospad nog imposanter dan voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken…

De engel van vlees en bloed sloeg haar armen om jouw heen terwijl de engelenvleugels hetzelfde deden het keerpunt van de toverdrugs was aangebroken een genadeshot loodste jou naar het hemelrijk terug iets wat wij niet meteen zagen door de brokstukken verblind door de vele magische momenten verbijsterd zoals dat kerkhof in Oudenaarde…

(museumopruiming) Met een pauw het kelderluik heffend bevroedend de draagwijdte van een onschatbaar lang durend martelend verblijf door brokstukken omringd een bemodderde hand in een plas de verscherfde spiegel van een klatergouden maan onder de lichtkroon der vorst door saletjonkers verraden de ketterse bisschop onthoofding getekend…

Ten hemel schreiend Maanden geleden schudde de aarde onder hun voeten wegen scheurden open, bruggen zakten in huizen donderden in elkaar alsof het luciferhoutjes waren duizenden mensen werden bedolven onder brokstukken en puin stierven een vreselijke dood anderen werden verminkt en zeker dakloos ontredderd zagen we ze voor ons verschijnen…

Van het eerste tot aan het tiende jaar gaat het tijdloos en een tikkeltje traag Je wilt gauw groot worden, echt waar en eigenlijk wil je dat zelfs dolgraag Van het tiende tot het twintigste jaar duurt het dertig jaar of zelfs nog meer Flarden leven blijken nog onvindbaar tussen brokstukken seksueel verkeer Van je twintigste tot ‘t dertigste…