Alle inzendingen over buitenste

Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

Ze verwelkt Langzaam maar zeker Ze probeert zichzelf te redden Met water uit een beker Maar tevergeefs Ze verdort Verliest haar mooie buitenste laag ‘elle est morte’…

laten we naar het buitenste van ons binnenland gaan op zoek naar dauwtrap over velden en wegen naar de diepste stilte achter de bosrand tussen roerloze bomen op jacht naar onze dromen hoewel een doorzon niet als droomlicht schijnt te bestaan…

Morgen Ik lag in 't oeverriet aan de overkant En tuurde naar haar raam in de buitenste paleismuur; Ik kon niet zien dat zij verscheen, Want de nevel dreef over de rivier. Maar de hemel achter mij bloosde van kim tot kim, Zodat ik wist dat zij naakt voor haar raam moest staan.…

Subtitel: 5 liter 'Weet je' zei ik opnieuw 'jouw flamoes is mijn verlang jouw daad zeker die van mij gezamenlijk de onze in opgesomde tijd van nooit meer samen' Hermans' NOOIT MEER SLAPEN is er praktisch niets bij gevoerde oorlog met terroristische muggen die zoemen, steken slechts belemmeren en irriteren, opzoek naar meteoriet…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

Zo door de schors in de stam snavelt de specht zich een weg door boom- schors en heel hard hout Tijd om te eten maar bovenal ruimte om zich te nestelen Scherpe snavel en een zeer oprechte stijve staart, met poten waarvan allebei middelste tenen naar voren staan de buitenste naar achteren Leven vaak in bomen Met hun staart als steun-…

ik streelde over je strakke huid besefte dat buiten ook gewoon doorloopt naar binnen als hechte verdediging het is fijn te weten dat binnenste buiten ook in ons lichaam zich als contact manifesteert en zo ook vreemden weert toch is er meer als wij van alles het buitenste naar binnen keren het fysieke leeft ook in de metafysische…

een oogwenk in het voorbijgaan nog net voor het sluiten van de markt ze neemt mij mee langs een vergeten dorpsstraat louter omringd door ruimte om ons heen de volheid van buitenste leegte niemand die het ziet de aarde schijnt onhoorbaar te brommen niemand die het hoort slapenderwijs een serenade?…

‘O, wij zijn veel mooier Want samen gaan wij dieper Hieper de piep de pieper’ Zingen ze allemaal in koor En na het zingen elke keer Ligt er een laagje meer Dat buitenste laagje zingt vrolijk mee op het gehoor Het wordt er zelfs nog ‘n ietsje pietsje mooier door…

Met een huid Die toont Sporen van Jouw leven Van de liefde En zorgen Van verlangen En teleurstelling Al is dat Buitenste niet Zo veerkrachtig meer Als destijds Zie ik daar Mijn lieve vriendin Vol veerkracht En toekomst Een prachtig mens En okay..…

natuurlijk niet natuurlijk dus bijna altijd op het balkon of in onze gemeenschappelijk binnentuin ook altijd de ramen open, ook ‘s nachts of een deur naar de gemeenschappelijk gang dat geeft mij lucht tot leven tot lekker diep ademen en dan er weer tegenaan en van tochten krijg ik trek laat die wind maar door het huis waaien dus keer ik mezelf buitenste…

bestand tegen gebeitelde argumenten die pijnlijk uit poriën zweten ik ontwijk de wroeging kies het luchtruim om vooral niet nabij te zijn en daarginds, zo ver in grootheid op de datumgrens van gisteren lijken alle zeeën klein ik keer mijn heugenis om treed oningewijd de toekomst binnen verkeer aldus op nog onverlichte wegen mijn buitenste…

die komt hier aan haar schichtgerief misschien is het wel ruis en geniet u nu de lol van een per abuis ingeslagen Teslabol ------------------------------------------------------- Toelichting: Een Tesla-bol of plasmabol is een glazen bol met centraal daarin een kleinere elektrisch geladen metalen bol van waaruit bliksemschichten naar de buitenste…

de gekregen kledij, deze rustigere laag, wij dragen ze allemaal ze is onze etherische herinnering aan verlichting, emotionele verbondenheid emotionele ervaring een bewuste keuze van het grote eeuwige zich steeds meer openen kledij, de buitenste laag bedekend als mantel der liefde het fysieke lichaam, in ons zelfvertrouwen, gekleed…

ze lachte lief haar ogen spraken ik heb het gezien je zwarte schilderij je hebt het mij ooit verteld maar tijd kleurde andere zaken dichterbij ben er altijd nieuwsgierig naar geweest het hoe en waarom zwart ontmoeten is feest door bijzondere constellaties bleken de buitenste penseelstreken wit op te lichten geen vlekkerig…

Evenals de mussen zijn de kerken het sussen van een eeuwige drang In het buitenste te vinden wat al die tijd in ons zat. De mens en al wat zij kan zijn: Ons lot…

zal zwichten voor het spiegelbeeld dat vormt wat lonkt niet vrijblijvend is als ik mij niet vergis blijft de reflectie van jouw afbeelding mij strelen totdat die onvermoeid zijn hoogtepunt bereikt met beleid vakkundig af en aan glanzende vormen betasten paradigma’s die ontstaan waarbij allerlei beproevingen ontspruiten glas beschermd buitenste…

De bloem zijn twee delen, het buitenste is mijn schil, Dit is wat jij moet leren kennen, Geen emoties, gevoelens en gedachtes komen hier doorheen. Dit is donker, een schaduw een overlapping en een scheiding. Licht is het binnenste, dit is mijn ware ik.…

Ik wees me zelf op de getekende lijnen Zonder te dolen ook de binnen en buitenste pleinen. Wellicht staan er duizenden wegen ooit open Waar denkelijk elk dier en de dingen uit biotopen De doolhoven zo helder en klaar hier gezien Jou en mij ooit vertellen wat in mergelgrond was te zien.…