Alle inzendingen over daar OR waar OR ademt

Kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en vriendschap wordt bemind.…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…

het ademt wanneer winter de bomen aftast zoals jij de dagen op glazen kalenders langzaam geboren en verder dragend, ver weg van kaartranden met eenzelfde oceaan die binnen in golven en verklaarde waterwoningen de lucht recht hangen het ademt, jij ademt in blauwe kruinen en zelfs op een uitgewiste dag als deze…

Niet betreden gif vermeldt dit aarddeel is een belt waar de lucht vergeven ademt water zich mengt het vuur niet heet genoeg is vrij wappert de vlag vijf mei maar niet genoeg om het sterven te voorkomen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Jij steelt seconden jat minuten pikt de uren van het heden Wijst naar de toekomst loopt achteruit in het verleden staat stil bij nu Wie draait de wijzers richting morgen daar waar de tijd liefde ademt ...…

Nog steeds danst zij haar blik voorbij in serene stilte van de nacht waar woorden blijven klinken stromend door wateren van gevoel kust zij sterren ademt de geur van avondroos en waant zich even terug in tijd…

zij ademt de nacht haar schoonheid toe omgeven door sterren het lied in haar droom waar dansende tranen als sneeuwrefrein de duisternis zacht in herinnering breekt en hemelse tranen die fluisternacht als deken van hoop de morgen wacht…

De nacht ademt volgeschreven vensters koele regels schetsen eenzaamheid. De eenzame aan een tafel in een kamer in een slapeloze ruimte waar de stilte spookt en de kaalheid van de winter een slaap overheerst met woorden van ontroostbare eeuwigheid.…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

Neus aan neus de lippen ver, een vreemd bed en vrouw, zij ademt met mij mee. Verwachting broeit naar koortsig klam, vingertoppen trippelen, leggen mijlen af naar haar. Raken het allerzachtste, waar ik te wonen kwam.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De zee, groots, onstuimig Je stem spoelt aan Je handen verworden tot water dat streelt Het land waar jij staat loopt door tot mijn voeten De lucht die je ademt de wind die mij streelt Spiegel mijn zinnen of, lief, kom terug…

bomen spelen verstoppertje, een enkele verraadt zich, laat halverwege armen hangen waar bladeren vallen is de zon vrijer, spieden hoeft niet meer het bos neemt op, ademt in en uit, wij snuiven de geuren en kleuren van paddestoelen…

Het is zo donker voor haar zelfs zomerse dagen sluiten gordijnen en waar niemand luistert huivert tijd van wit naar duister haar jonge huid ademt geen licht meer ook op de achtste verdieping blijft het schemeren een stap schept ruimte waar armen vrijheid begroeten wordt het leven ademloos het was te donker voor haar…

je ademt vlinders maar je handen bloeden van het glas dat brak ze was zo onbereikbaar dat je haar pas zag toen de scherven rechtop stonden in het gras je verboog de tralies van haar gouden kooi ze schitterde met vrijheid als haar tooi je ademt vlinders want ze is zo mooi…

je ademt vlinders maar je handen bloeden van het glas dat brak ze was zo onbereikbaar dat je haar pas zag toen de scherven rechtop stonden in het gras je verboog de tralies van haar gouden kooi ze schitterde met vrijheid als haar tooi je ademt vlinders want ze is zo mooi…

je ademt vlinders maar je handen bloeden van het glas dat brak ze was zo onbereikbaar dat je haar pas zag toen de scherven rechtop stonden in het gras je verboog de tralies van haar gouden kooi ze schitterde met vrijheid als haar tooi je ademt vlinders want ze is zo mooi…

De dampkring ademt liefkozende woorden waar geen monden spreken. Als een tinteling doortrekt verstuurde energie langs onverkende paden en maakt voelbaar het verlangen in de trilling van de lucht. Vlieg vogel waar jouw hart wil dalen.…

Open de cel waarin mijn ziel gevangen zit neem muren weg die mijn brein het zien beletten zuiver de lucht waar mijn hart ademt. Schenk mij vrijheid mijn leden te strekken woorden te spreken mijn brein ontlasten van zorg en pijn en zuiver het licht waar mijn oog ziet.…

boven alles uit ademt mijn verbondenheid de wereld is mooi…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…