30266 resultaten.
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
Scheppingsmuziek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 Klanken als geïmproviceerde sonate
Een fuga aanzwellend in tonen
Afrollend tot golvende cantate
Een compositie die dagen vult met rust
En mijn gedachten zweven mee
Als dwarrelend herfstblad in de wind
Kleurend zinnen en woorden
Tollend en draaien in zwierige maat
Begeleid door deinde akkoorden
Die klinken van storm tot zachte bries
En…
jouw glimlach
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 162 ze spreidt haar armen
naar mij uit, omhelst
mijn diepste verlangen
ze geurt als de
kleurrijke bloemen, ruist
als het goudgele koren
ze zweeft met de wind
en de wolken, zacht
als de zomerse zon
ze zwemt in de bron
van mijn tranen, danst
met de pijn in mijn hart…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Vlinderkind
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.015 ik zing
de vogels in de bomen
ik groei
het koren op het land
ik hoor
het vormen van de wolken
ik straal
het zonlicht in je hand
ik kijk
de kleuren aan de hemel
ik voel
het speelt in mij, het kind
ik bloei
de bloemen in de velden
ik vlieg
een vlinder in de wind…
zo blond
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.324 je strikt mij
in het blonde vangnet
van je gulle lach
je verdrinkt mij
in het blonde koren
om je heen
je lokt mij
onweerstaanbaar
in een gouden schrijn
ik bedrink mij
aan je ronde ogen
van zeegroen en jasmijn
ik wil je zoenen
zoals de warme wind
het welig graan…
een dag met de wind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 437 opgestoken, voortgaand in vlagen
zuigt zij mij mee vandaag, doorheen
de witte abelen, de ratelpopulieren
langs kerktorens en haantjes
grijpbaar boven het malse koren
zij rust even uit in een oude eik
zuigt zich vol en waait verwoestend
door de hagen, waar slierende mussen
mij kwetterend belagen, schelden
we naderen de zee waar westenwind…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Koren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 694 'T goudgeel lokt de wind
die de korenaren streelt
zij schenken voedsel.…
koren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 362 velden vol halmen
golven in de avondwind
de zon gaat rusten…
het koor
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 302 dagen vol licht en blauwe verten
de zon geurt in versgekapt hout
verwarmt geelhartige madelieven
en ‘t veelbelovend fluitenkruid
ook donzige zoemende hommels
en trage lieveheersbeestjes
vogels kunnen hun geluk niet op
die optimist fluit in een groot koor
(een logisch vervolg op de optimist)…
Koor
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 97 De oudste taal ter wereld
Klinkt sinds mensenheugenis
Met pasen noch met kerstmis
Wat op zich geen leugen is
Het gemis aan kerklatijn
Doet velen terugverlangen
Naar pracht en praal der kanseltaal
Gregoriaanse zangen
Het zijn de opgezette kelen
Die zoetgevooisde klanken kwelen
Van blauwborst nachtegaal en merel
Wijsjes die geen mens vervelen…
Element
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 211 de wind waait, zwaait
fluistert wat in mijn oor
tonen smelten samen
tot een gerieflijke trilling
roezemoezen in koor
takken wiegelen
als magische silhouetten
ongedwongen vier ik
het dynamisch jaargetij
ga bloemetjes buiten zetten
de wind waait, zwaait
wat koel en zacht geruis
als een streling, heling
een element van vertrouwen
bij…
De kortste dag van het jaar
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 95 De kortste dag van het jaar
weet, het is maar van korte duur
Het gevecht met het licht bij
voorbaat verloren.
Maar er is hoop.
Over enkele maanden zien we weer
blauwe bloemen
tussen het koren.
En stralend zonlicht
tot de langste dag
van het jaar.…
Het muggenkoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 445 Pas aan het einde
van de nieuwe dag
als je weer bij
je positieven bent
ontdek je met een
grinnikende lach:
En toch was ik een
enthousiaste dirigent.…
Het huisje aan de overkant
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 222 scheef staan de houten luikjes, waaien
heen en weer met de wil van de wind
scharnieren piepen hoorbaar schor
haast in koor met het druppen
van decemberregen op de dakpannen
waar een vervallen nest onbewoond
nat op een zwangere lente wacht,
meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…
Het kaf en het koren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 275 Verliefd en gevonden
Wie blijft vlinderen
Zonder te hinderen
Als het samen telt
Verliefd en verloren
Wie mag verliezen
Blijft altijd winnen
Vanzelf het behouden, beminnen
Gedragen door een eigen wind
Wie hem kan zien én horen
Waait nooit meer weg
Met het kaf van het koren…
Van straat naar plein
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 211 zacht fluisteren
huizen de woorden
van hun bewoners
opgeslagen
achter raam en deur
mêleren zij hun eigen geur
ontsnappen in vlagen
die door wind van straat
naar plein worden gedragen
waar werk en verkeer
de echte stemmen zingen
in het koor van de grote stad…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.650 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.699 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.651 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.731 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.459 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.733 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.077 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…