Alle inzendingen over dagen OR twijfels OR woud

Monumentaal – beuk in grootmoeder’s tijd geborgen worden. Evenzeer een eik, erfgenaam in vader’s lijn verbonden zilver. Heelal biedt ruimte om te kiezen - langs maansknoop in eigen leven: vast te houden aan het oude web dat nu werkt en te blijven zijn óf een berk te worden en nieuwe werelden in zelf op te bouwen…

morgen een dag vol zekere onzekerheid in mijn twijfels ligt verzonken een gebaar van vergiffenis daar heb ik nooit in uitgeblonken en dat is wat ik nu zo mis…

morgen een dag vol zekere onzekerheid in mijn twijfels ligt verzonken een gebaar van vergiffenis daar heb ik nooit in uitgeblonken en dat is wat ik nu zo mis…

Twijfelend of wat ik wil ooit werkelijkheid zal zijn dwaal ik door de dagen die niets meer dan dagen zijn. Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Gedurende de dag leeft de angst, dat ooit de zon zal ondergaan. Tussen dagen en nachten, twijfelen mensen, terwijl ze zeker kunnen weten. dat dagen en nachten, onlosmakelijk verbonden zijn. Bij twijfel kunnen mensen kiezen. Gelukkig wil de meerderheid, verbonden blijven. Minderheden ook.…

Of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan en dat kan niemand meer ontgaan Hij kon onszelf nog meer beloven… wacht tot de grote dag is aangebroken en ‘n paradijs voor jullie zal opengaan of je nu gaat twijfelen of geloven Gods schepping is uit niets ontstaan Kijk naar de sterren, zon en maan door wie worden…

HEIMWEE eindelijk weer thuis dan besef je heimwee is een kleine leugen VERLANGEN als het verlangen is bevredigd dan mis je het meest verlangen HET WOUD weer in de Wouden waar mijn hart heen wou mis ik het missen van woud…

vandaag is het zo'n dag dan is het mij te moede een tijdgenoot is uit de tijd het bange en de twijfel ontneemt je, zij het even, de dagelijkse moed…

op een lichte kalme dag lig ik in een woud van blauwe bloemen los van de aarde golft de stilte als een blaadje met alle winden mee deze dag is een mer à boire waarop woorden dromend over water glijden een gewichtloze kabbelende dag is het zout der aarde ik neem alles met een poëtisch korreltje zout vandaag…

Terwijl je neusje lachkriebelt grijpen je handjes de wereld beet Je bijt de randjes van de dag en blaast mijn twijfels weg…

De ridder hield het maar met moeite droog Het was ook zo zuiver en zo hoog Het was die dag, vanaf die tak Dat de moordlust hem ontbrak Hij schonk het woud zijn schild en speer De ridder was geen ridder meer…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

een morgen van nevel en twijfel een uur dat hangen blijft tot tussen de kieren van wolken wat licht ontsnapt de dag verder uit wandelen gaat…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Gevangen in mijn tranen in mijn eigen persoon Zit ik hier al dagen opgesloten in een droom Droom van wanhoop van twijfel en spijt Zeg me deze droom is geen werkelijkheid Laat me ontwaken ik wil het niet meer Gevangen in mijn tranen elke dag weer…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

trok die twijfels werden verbroken toen ik op een dag met haar brak doch ik weet zonder meer dat de dag wanneer ik bescherming zocht altijd bij haar mocht ervaren bescherming wrocht…

Bij deze tere, toch besliste wijs, zit de vogel, schalks of waardig bezongen door lovende, kunstminnende tongen, op zijn sterke tak, verlangt naar de reis. Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft…

Een woud van twijfel rijgt zich aaneen in zwijgen, onder de kalende kruin niets verteerd waarin het bladgoed zich herkent, het doorbloedt als levend bewijs het weefsel van de nerven.…

Een woud van twijfel rijgt zich aaneen in zwijgen, onder de kalende kruin niets verteerd waarin het bladgoed zich herkent, het doorbloedt als levend bewijs het weefsel van de nerven.…

Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen Op levend loof en vol-getroste tak, En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen - Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen....…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom en bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola mijn wouden donker diep mijn zonbeschenen hoogtevlakten…

In de trage twijfel van de dag die de nacht nog niet heeft losgelaten zwijgen vanzelfsprekendheden nog zijn nieuwe waardes onbepaald Zelfs gisteren is dichterbij dan de realiteit van heden deze dag wil maar niet starten wachtend op een teken van leven Daar lijkt zacht een stem te klinken tussen het tikken van de regen tegen het beslagen…

De oude dag staat grijnzend voor de deur. Vluchten wil ik, voor mijn bejaard gezeur. Het wordt hoog tijd om op reis te gaan, door de poolnacht naar het noorderlicht. Daar laat ik straks mijn twijfels achter. Twijfel, aan de zin van ons bestaan.…

De aarde, een deinend woud van twijfel, rijgt zich aaneen in een collectieve zwijgen, waarin de natuurlijke werkelijk verkleurt, een veranderende synthese als leven bewijs dat het weefsel slechts is een handvol zwervende gedachten waarin we ons verbeurt verklaren, trots in eigen belang in elk beklag, onder de grondbeginselen te schuilen…

Getwijfeld heb ik mijn hele leven ik word er zo moe van en 't kost zoveel tijd dus heb ik vandaag eenvoudig besloten te kappen met deze besluiteloosheid. Wat ik nu zoek is het vertrouwen dat God me zou behoeden dan voor onheil dat ik niet verdien of alleen niet dragen kan.…

Ik weet wel dat ik van je hou, en ik voel wel jij ook van mij, maar weet je mijn lieve vrouw, het blijft altijd ik en jij nooit wij, Ik kan niet want iets in mij zegt me dat, ik wil wel of ... ik weet het niet weet je ik ben mezelf zo zat dat het misschien beter is dat je me nooit meer ziet Altijd maar weer die twijfel in mijn kop dat…