Alle inzendingen over dagen verjaren

Schudt losse haren uit je vacht het is weer tijd om te verharen herfst meldt telkens weer de jaren waar je zelf niet eens aan dacht de vier seizoenen zijn vergaan zij zullen in ‘t verleden dringen als jij je wolvenlied laat zingen in ‘t schijnsel van je nieuwe maan en langs de jouw gelopen sporen op het gladde levenspad - gelaten... of…

de kalender was al vele jaren niet afgestoft vergeling sloeg toe, niet alleen op het behang op het raam tikte de tijd, een te lange tak die had weten te ontsnappen probeerde het steeds opnieuw uiteindelijk opende ze de ramen waardoor de zon haar ten dans vroeg stilletjes kroop de prille lente naar binnen…

je kent de jaren die verjaarden viert de vergankelijkheid met glazen wijn als het bestrijden van een pijn je bent getekend door de tijd maar veinst geluk en houdbaarheid…

Laat me nog juichen, dansen als een kind dat zorgeloos de dagen plukt zoals ze komen. Laat me nog dromen.…

Het troost haar dat de dagen korten terwijl ze zucht, ‘er is alweer een jaar voorbij’ en dat het maar weer moet gaan waaien.…

Overal is het bomvol nu slechts keukenmeiden praten en het vurig feest gevierd alles knalt hier; zelfs de kurken sissend grommen gouden jurken verder hoor je slechts gejank van het dier onder de bank het is weer oorlog in de lucht het oude jaar is op de vlucht Maar als de lucht geklaard zal zijn drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…

Elke dag is weer een nieuwe, en zo komt elke morgen weer, dezelfde echter nimmer meer. Elke dag is weer een nieuwe en nu en dan verjaart het jaar, een oproep voor een dankgebaar. Elke dag is weer een nieuwe, een plots besef van ’t gaat voorbij maar ook van liefde leven wij.…

Het jaart een nieuwe dag, je mag, er zijn. - Leg de sluiers van je af, zie wat alles, jou weer gaf. Verwonder in je eigen loop, het mooist wat men kon geven, was houvast in je eigen hoop..…

Ik geloof dat het mijn onderkin was die het eerst wat uit ging hangen Mijn borsten zijn ook niet meer van die fiere staande prangen. Mijn billen voldoen niet aan de norm mooi en rond van vorm Mijn leeftijd is mij aan te zien Oh, was ik nog maar negentien.…

Maar ik word oud en zou wel wijzer moeten zijn en weten dat geen mens ooit kan ontkomen aan treurnis en verval, aan zware dagen. Ik hoop alleen de moed te vinden, steeds opnieuw, tot liefde en geduld, tot dragen.…

Roze guirlandes ruiken naar het aanstaande dat zich niet vergist.…

Verjaren is weer even zien wat al voorbij is in ons leven, dan weten we toch ook misschien dat alles ons hier is gegeven: de vriendschap, ’t licht en mooie dingen, de liefde ook van Hem die leeft waarmee Hij ons hier wil omringen in al wat Hij gegeven heeft.…

Maar met het stijgen van de jaren Komt de klad in het verjaren Wil je enkel nog rentenieren. Maar ben je minderjarig Ben je heus niet minder jarig.…

Wat als de Sint geen Sint was maar een trol wiens trek in kinderen niet kon verjaren en als zijn Pieten eens kobolden waren beneveld en verhit door alcohol dan was er niemand die er zin in had en voerden we geen zwartepietdebat.…

Ze zei: 'Meneer, nog éven ben ik tachtig, omdat ik overmorgen zal verjaren.' Hij zei: 'Dat is u echt niet aan te zien' en vroeg: 'Gaat u iets leuks doen op die dag?' 'Natuurlijk,' zei de dame met een lach. 'voor levenskunst heb ik het cijfer tien.' In Laren was het kermis. Zij betaalde en gaf 'm nog wat extra bij 't bedrag.…

Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

Op Allerheiligen verjaren, met de jaren minder rimpelloos tussen wensen en chrysanten. Een bittere pil om te slikken: doe dit met een zoete dronk om niet te verzuren. Het is nog te vroeg om de bodem te zien.…

Vandaag is de grote dag er hangt buiten voor jou een vlag slingers aan de wand kaarsjes worden er gebrand het is een groot feest maar jij bent diegene die deze dag vreest je vindt het niet leuk om te verjaren kon je jezelf dit maar besparen dan bleef je in jouw ogen eeuwig jong maar je houdt het niet tegen de komst van de ouderdom accepteer…

voor jou nu jij verjaren mag van harte…

binnenkort kantelt het licht weer mijn uitzicht in hoop verpakt en natuurlijk bemanteld oprijzend uit de laatste dagen van een verjarend gewricht het is een verlangen vol van gezangen het is de roep naar een heimelijk baren; de geboorte van een bevruchte zonnestraal in de maagdelijke engte die met vruchtwater mee uit wil varen…

In 't fotoalbum van Elizabeth ter ere van haar tachtig maal verjaren ontbreekt Camilla, voor haar zoon de ware. Zo is prins Charles weer flink te kijk gezet. Ze heeft de regels er op nagelezen; voor haar kan er maar één de Tweede wezen.…

Huil maar voor hen die niet echt verjaren omdat ze er wel zijn maar niet bewust zelfs in hun dromen een schulp zoeken om weg te kruipen ver weg van iedereen in een andere wereld leven met verdriet het leven glipt ze door de vingers huil maar met hen…

onthou, de stad is je niet vergeten de verjarend alma mater hoedt zij blijft een deel van heel je wezen een haven waarvan het liggeld voor altijd is voldaan…

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

Maar toch is verjaren ook altijd weer feest en dankbaarheid past ons die dagen; want God gaf ons toch van harte zijn Geest en in Jezus mogen w’alles Hem vragen. Dan vraag ik voor jou ook nog mooie jaren, gezond en gezegend met heel veel moed, opdat je voor mensen geluk mag vergaren en dat ook jij elke dag weer met vreugde begroet.…

de ochtend valt vandaag in luchtledig er zijn geen restjes gisteren meer bladeren liggen onbeschreven kale velden wikken en wegen verjaren naar voorjaar, nawinter zonder nevelzweem maar met licht gesluierde horizon geleidelijk van richting zachthoofdig in hoogte zodat we meer lucht krijgen…

Gij draagt me de dag door, behoedt me bij nacht, Gij zijt het steeds weer mijn thuiskomst verwacht. U dank ik voor vriendschap, verbondenheid, trouw, voor werken en willen, voor warmte en kou... Blijf Gij me nabij dan in 't komende jaar en maak door mijn leven uw liefde ook waar. Uit: Septemberkruid…

Weer een verjaardag, bloemen, wensen, een tijdje stilstaan bij wat was, een droom, een onvervuld verlangen, een kijken door het vensterglas; Weer een verjaardag, dagen gingen en heel veel stroomt zo snel voorbij, we worden oud eer we het weten maar in ons hart zingt helder-blij het diep besef: we zijn geborgen bij Hem die Leven is en Licht…

Zigeunerhart gedreven door tonen is muziek de leidraad die door zijn aderen vloeit van en naar zijn zigeunerhart dat hem opzweept tot het creëren van wat leidt tot grote hoogtes schittert de twinkeling niet alleen die van zijn ogen…

Het zonnelicht verrijst zo vrolijk als uw wezen. Als lachte 't u op uw verjaardag toe, Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen, Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe Lang wens te zien verrukt en opgetogen. En mij nog lang te spieglen in uw ogen. 1675…