Alle inzendingen over dak OR beschutting OR beklemming

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hoewel het stemhokje soms kan beklemmen, is mijn advies aan iedereen: ga stemmen!…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Vrienden zijn het, bomen die gesprekken met je voeren je gedachten laten gaan als hun bladeren het licht laten schommelen. Het zijn je vrienden, bomen. Hun schaduw leggen ze als een arm om je heen als je alleen wilt zijn en niet alleen wilt zijn. ------------------------------------- uit: Plint poëzie en beeldende kunst.…

Een straaltje licht het bos een fietser op het pad nog net te zien een man, hij was hier eerder zijn schim verdwijnt tussen de stammen ik ga voor dichterbij en zoek beschutting is het de koelte van het mos die mij bij zinnen brengt ik pak mijn fiets het licht gaat uit…

Spijker op je voordeur het bleke houten masker tegen het kwaad. De giftige blikken staren dood en verderf tegemoet. Al wat het op je voorzien heeft draait zich om en druipt af de holle ogen dwingen. Slaap in en geloof dat ze elk onheil buiten sluiten. Dan is het zover en kom je je eigen huis niet meer binnen. -----------------------…

Ze kreeg een bouwdoos, zette vier palen in een gatenplaat, schoof langs de gleuven voor- en achtergevels op hun plaats schuren geurden naar ingedikte tractorolie oogstverhalen, schoffels hingen schuin tegen de zomerwind, deurklinken gingen in verzet planken opgebroken, opengezette hokken, ze wiste de witte plekken op behang, zwakte het…

Een duinpan was onze bedding. Daar had het glimmende helm geklapwiegd, ons in slaap gesust. Daar werden wij wakker, wreven het zand uit de ogen, zagen een vogel hoog boven ons bidden, wisten ons prooi van wat dwingt. In de verte morde de donder. Een komen en gaan van krijsende meeuwen. Een hond sloeg aan. De auto's op de snelweg raasden…

Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt: onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. --------------------------------------------------- uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

Stemmen hoor je, Zeg je tegen mij Die jou vertellen Wat je moet doen, Dingen die je Helemaal niet wilt - Brein geprogrammeerd Vanuit de ruimte Dankzij de chip Die volgens jou Onomstotelijk, Onweerlegbaar, Ingebouwd is in je hoofd - Ik neem je serieus, Ik ben je dokter en Jij een mens als ik Ga samen met je Naar 't…

De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

vierhoekige laden in koloniaal dragen elkaar van onder naar boven elk draagt een ovaal slot van staal dat herinneringen beschut tegen beroven ze zijn als mijn opgebouwd geheugen iedere ruimte gevuld met ontweesde dracht ongeacht de kleine waarheid of grote leugen veel is naar een gistend onbewuste gebracht de toren draagt een kroon van ronde…

ik was een wereldheer mijn kruin nog vol behaard nu ben ik broeder maar draag als enige geen baard verloor mezelf in starend volgen van de bogen die welfden tot het dak vlak bij des herens hoogte bidstoelde in de refter die te koud voor woorden was chambrette achter een gordijn dat alle privacy verloren gaf ijsde bij de koude kranenrij…

(tanka) Varens in april liggen bruinverdord, warrig op het lentegras, beschutten hun nazaten, die, klein en teer, rechtop staan.…

Houd me niet houd me niet vast in die beklemmende omarming die verstikkende liefde. LAAT ME LAAT ME LOS geef me de vrijheid de vrijheid om te leven om mezelf te zijn om te kunnen doen wat ik wil om het te kunnen doen zoals ik wil om vrij te zijn om los van jou te zijn.…

de schuimende paarden volgen de heer der stormen gedwee hun eindeloze rijen storten zich op het zand en sterven zou de wind soms vragen of de zon lang genoeg de aarde heeft verdragen omdat de maan het vroeg want de tijden lijken steeds terug te keren naar de grijze dijken die het groene land beklemmen…

Wij liepen in een bos langs oude dennen, varens, berken mos en spinnewebben. Wij konden daar slechts fluisteren, durfden elkaar niet goed verstaan. Plotseling hoorden wij hoge stemmen: 'Ga weg! Straks vallen alle bomen om!' Wij stonden stil, hielden onze adem in. De zon scheen, het was het midden van een dag. Een beek leek wel te rinkelen…

achter tralies van verlangen schurkt schijnbare berusting worden de gekwetste dagen afgestreept op blinde muren alleen dromen reizen verder ongehinderd door obstakels voorbij het gepantserd glazen uitzicht op de binnenplaats goddank laat vrijheid van denken en dromen zich door niets weerhouden…

De adem die Mij het meest Nog beklemt is De adem die Mij door angst Is ingeblazen…

Wat ik in de hotelkamer vond was al van anderen geweest was van herinneringen doortrokken. Kanttekeningen die ook mij aangingen routes die, wat iedereen weet, naar verkeerde plaatsen voeren. Oude wandelpaden, niet de wegen die we willen vinden. In een gang uiteengezongen onbegrip. Ik had het kunnen zijn die daar zingt vol weemoed en herkenning…

Als de pest je huis en lijf bereikt Schrik je op en kijkt om naar De duizenden gesloten deuren van het vertrokken voorgeslacht Alle wiegelied en nijverheid Versmalt tot enge gangen Waar je niet, waar je nooit in wilt lopen Stofzuigerslang van de eeuwigheid Opsomming wordt enkelvatting Het moment bepaalt vast het verder verloop Als…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Mij zal de saaiheid deze week beklemmen En dan moet ik ook nog alwéér gaan stemmen.…

het dekbed opgevuld doorgestikt met pijnnaden en opgedroogde tranen je hangt het elke morgen uit het dakloze raam om door te luchten met frisse wind de beklemmende lucht hangt als een ijzige koude winternacht…

het verval geeft de nasmaak van gisteren beklemmend weer…

vagebond leunend op de brug der misleiding, kringelt rook om zijn hoofd, zichtbaar genietend van de beklemming die mij ten deel valt overtuigen onderbuikgevoelens mij dat ik hier niet thuishoor spreek ik noch hun taal noch zij de mijne het ondenkbare lijkt waar geworden…

De winsten van de banken zijn gestegen Niet dat ze daar nou veel voor hebben gedaan Nee, de rentes zijn een eind omhoog gegaan Terwijl wij voor ons geld veel minder kregen Net als bij de supermarkten en bij Shell Betaald de klant de absurde winsten wel!…