Alle inzendingen over dak- thuisloos

thuisloos zonder dak boven het hoofd kille winterwind over zijn schouders gedachten verdoofd zwerft hij haveloos met een hopeloze kater thuisloos zonder bezit op zoek naar tabak thuisloos en alleen raapt hij peuken van de stoep…

Hij was verslaafd aan een éénarmige bandiet die zijn geld verslond Nu is hij dak en thuisloos door iedereen verlaten.…

Zich dienend Opgesteld Naar zijn Naaste In alles Hem en haar Lief gehad Die thuisloos Is of Zelfs zonder dak Aandacht Voor de zwakke Om te laten zien Dat 't ook anders kon En dan toch Alsnog Wegens te lang parkeren Genadeloos De bon Spilsluizen, Groningen, dinsdag 10 juli…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…

nu haar thuisloos hart de roestige bodem van het verleden raakt ruikt zij de zoete lucht herinnert ze zich hoe stil het was dat daar de betekenis lag…

Als jouw stem in stilte verdwijnt Is er iemand die hem mist ? Zal er iemand om jou treuren Als jouw schim opgaat in duisternis ? Ik zie jouw silhouet vervagen Totdat het helemaal verdwijnt Zal er ooit iemand wachten Totdat jouw ster aan de hemel verschijnt ? Je bent een schim in het donker Getekend door het leven Elke voetstap wordt weer…

In de schaduw van tijd doolt het kind in een thuisloze ruimte op zoek naar liefde Zijn rijpe adem wasemt eenzaamheid Het hongerige hart echoot verlangen rust te vinden in zijn licht Maar het huis van de geliefde fundeert niet op moeras De muren geven rust en benauwen tegelijkertijd: Kom mee naar de kermis Verleid me met erotiek…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

Ooit was de school de ware biotoop Voor iedere oprecht gedreven leerkracht Maar menige docent verliest aan veerkracht En gaat voor school steeds vaker op de loop Men voelt zich in diens biotoop juist thuisloos En zo verdwijnt men roemloos en geruisloos…

je laat mij wonen in je woorden als ik ontheemd mijn plek niet vind me thuisloos waan en in de wereld sta als vreemdeling de ochtend neem als sprakeloos de avond als voorgoed verdaan als blinde in het licht moet kijken dan geef je rust met al je zinnen beland ik in een veilig nest de duivel en mijn zieledeuk voor even weg…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

Ik denk dat wij dat daklozen-WK Wanneer we het de spelers vragen zouden Ook best een keer in Holland mogen houden Althans: op Amsterdam en Arnhem na Daar voelen ze zich niet op hun gemak Want daar hebben de stadions een dak…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

midden op de dag waren we onverwacht onder dak ergens in ons leven in het kruis dat schemerend over het patroon vloertegels sluit teken van geloof warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming…

Beluchten brommers als doorgedraaide diesels de verdoemenis.…

De daken zijn wit, Het heeft gevroren Alles is stil en koud. De zon tekent met haar warmte, Zwarte strepen op het dak. Het wordt een zonnige dag. Mijn buurvrouwen aan de overkant Hebben het rolgordijn nog dicht. Er roert zich nog niets. Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op.…

Met het dak eraf en ware blijheid in mij kan ik alles aan.…

Brandschoon fluisteren de stenen van de dorpen tussen deze keien waar mijn hak is bleven haken ligt misschien een lang leven , ga dan niet ver van huis Muziek maak ik met lepels en met vorken onder de rode daken Tot in de verte zijn de zilveren akkoorden te horen met jouw klanken naar een ontbladerd voorjaar als herboren Tussen de takken schijnt…

misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

de olijke kapster schaart met ogen wandelt tussen takken rozenolie fleurt het zwerk rillende kraaien op de grassen de dood is opgeruimd netjes in de pul op het dressoir de dag zit in de knip fladdergons verlaten de geruchten appeltaart staat op de stoep thuisloos woont de witte waterroos het marmert aders blauwglans de tondeuze slikt eiderdons…

Het was al laat de klok draaide overuren en wijzer geworden gaf ik mijn laatste muntje aan de muziek mee het leek alsof het sterren regende maar helder maanlicht gaf druppels voeten en zij dansten op de muziek van thuisloos al huiverend en spetterend naar een nieuwe morgen op het bruggetje snorden soms wanhopig vragen aan ons voorbij…

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

Stemmen hoor je, Zeg je tegen mij Die jou vertellen Wat je moet doen, Dingen die je Helemaal niet wilt - Brein geprogrammeerd Vanuit de ruimte Dankzij de chip Die volgens jou Onomstotelijk, Onweerlegbaar, Ingebouwd is in je hoofd - Ik neem je serieus, Ik ben je dokter en Jij een mens als ik Ga samen met je Naar 't…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. --------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Dakloos Ben ik in Mijn eigen gedachten - Geen plek waar 'k Schuilen kan in d'Allerdonkerste nachten En waar 'k vinden Kan die mens Die zichzelf lief Leert hebben zoals Hij zijn naaste Heeft liefgehad…