Alle inzendingen over danspassen

We vierden onze liefde met danspassen danspassen in het duister Was er een toekomst? onze lichamen gehoorzaamden aan een ritme zonder zin en maakten nog de hoffelijke gebaren van een voorgoed onvoltooide affaire....…

De reebok kuiert langzaam voort, blijft dan staan _ tuurt, springt op en verdwijnt; met sierlijke danspassen volgt de rikke haar gezel.…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…

Tast muren af liefdevol muren af en vensters als ogen Er is enig mededogen winter is in aantocht met z'n kille ademstoten zoekt zich -onder pannendaken- naar kier en reet stuit op oude vogelnesten En -via de spiegelruit- zie ik jou lopen met je schaduw maak je danspassen.…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen weerspiegeld De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand En in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens…

We zullen vrede vieren muziek maken en danspassen Zonder van onze plaats te komen zullen we vrede vieren Het zal ieder aansteken als goede geesten uit flessen We trekken wijze lessen uit het verleden naar wij hopen De tijd laten we niet verlopen,vier vrede in godsnaam:vier vrijheid.…

~~~ met sierlijke danspassen zweef je door de bossen jong blad dwarrelt speels rond je gracieuze verschijning dartel als een wervelwind beroer je de uitgestoken takken vrijmoedig blaas je het lentegroen tot een vrolijke choreografie warme briesjes tover je tevoorschijn gevuld met hete zomerse beloften jij laat je niet vangen door…

zacht wolkte ik boven de kleuren zee die ik met mijn danspassen deed kolken haalde uit met flarden mist die het uitzicht extravagantie gaven overslaand speelde muziek in de bekende zilte geuren het lied van oceanen na mijn walsen draaiden fraai in spatten wit en toverden een lach op mijn gezicht golvend naar strand waar passen…

Met mijn danspassen twee voorwaarts en één pas opzij kom ik telkens weer een pas dichterbij. Een pas die wel gekozen lijkt te zijn overwogen op weg naar mijn doel met iets van een nieuwe vurigheid in mijn ogen. Zonder terughoudendheid, maar met het volle hart klopt het hart voor die vreugdedans die innerlijk niet verwart.…

De dagen van ooit zijn vol rust en van staal ook lang genoeg om bij het inwikkelen van het stervende zonlicht roestig de rust te zoeken ongebarsten slingeren de glazen paden door polders en beekdalen elke minuut door het licht verschillend gevormd zoals zwierige linten in een zomerbries onophoudelijk onverwachte danspassen zetten de statige…

aanwezige was in de nauwe stegen, die als grauwe voile aan een schaarse hemel, ontstegen aan de mediterane rouw en de tijd, Caroteen zich clustert in bladders, naast het blauw op oude gevels en in de felheid van ‘gitane blikken‘, die ik in ieders ogen las, pathetisch spel, in het ontembare passionele tempo van het bestaan, in de strikte danspassen…

Daar doorkruisten Dorothea’s dartele danspassen die des Dubbeldamse dakdekkers Dirk. Dromerig doorgrondde Dorothea de dyslectische diabeticus. De Dordtse Dom daargelaten dreef de debuterende droogstoppel direct daarna Dorothea’s doorvoede dijen derwaarts. Doldrieste Dirk dramde door, doorkruiste de donzige doch dorre Duitse dopheide.…

pikken weke borsten kruimels uit de hand van de uitgeholde man die wacht op het wonder der verbeelding en met gesloten ogen tuimelt hij in de armen van het eenzame genot op Sugar Hill wordt de metronoom sjamaan en plaatst gouden treden die hem leiden langs sterren ten oosten van de zon en ten westen van de maan maken elfen rituele danspassen…