Alle inzendingen over dauw OR bruid

We renden hand in hand over vochtig gras en trokken ochtendnevels speels uiteen tot ze als ijle vogels van ons vluchtten stil stonden we te kijken hoe de zon hen warm ontving voor ze als parels dauw op onze monden daalden waar ze stierven in een zoen en wij elkaar plechtig beloofden die elke morgen te herhalen…

Dag herboren in 't ochtendgloren door dauw gewassen groene maagd ruikt zoals nieuwe dingen geuren. Dichters-wereld bijna volmaakt, één hoog achter, waar hij verwoordt wat hij uit z'n onbewuste put hem deze nieuwe dag vooral bekoort.…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die druppel vallen gaat…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het Woord in de genezende dauw…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

wie telt de druppels van het dauw, zoet en zacht wie was het kind dat liggend nog lacht totdat de aarde haar zal ontvangen in dankbaar verlangen te geven, te verzorgen opdat op n frisse morgen de dauw likt aan het blad van een volgend levenspad…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

De dauw gevangen In het vroege ochtendlicht Vervlogen dromen…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

Dijen en haren, vliegende dauw de dag in: die leeuwin ben ik!…

als je straks het smaken proeft van liefde, op wat wittebrood bedenk me dan in natte dromen en de zachte bruid die jou haar allermooiste hartslag bood…

Zoals een vader schrijdend zijn dochter begeleidt naar haar wachtende bruidegom zo begeleidt de Vader Zijn smachtende bruid totdat de Bruidegom komt.…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

voor dag en dauw oogt zij haar kans voor die dag de dagpauwoog vlinder…

nu dooft het licht voor altijd uit in de late lente van een verzwakte bruid die zeker naar het verleden ziet waarin men het laatste leven aan de lage luchten liet…

't Vuur is al Aardig gedoofd, Zei de voormalige Vrijer tegen zijn Ooit beoogde bruid En terwijl het Haardvuur doofde Maakte hij De relatie uit…

Wanneer in mijn dorp vroeger de kerkklokken luidden was dat of voor de doden of voor de bruiden tegenwoordig hullen zij zich in stilzwijgen men rust liever uit dan zo'n tijding te krijgen.…

als Iemand Zijn bruid nu wil halen, zal zij klaarstaan, zal zij stralen?…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die dauwdruppel vallen gaat…

voor de ochtenddauw 2015 via de bruidsbloemlaan naar de ondertrouw naar kalenberg de sleutels bij de buren lucht met de rietmug doorvoer groningse bevingen zijn zeker gevangen in water in de vier winden een rietgors op lagarde moeras toch 't weer op de kalenberg - de dagen gaan dauw na dauw nauw in hun weidsheid…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

nergens glinstert licht nevel versluiert de dauw op jonge rozen…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

wit schuim in op stenen bruiden in aflopend tij eindelijk is de conceptie weer voorbij…

Uit een omslag, die het jonge paar op hun trouwreceptie kregen, haalde de bruid volgende bon: ‘Gratis bon, ter waarde van € 10,00, voor bezoek aan ‘echtscheidingsbeurs’…

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…

Krulstaartjes rollen in grauw land waar dauw ontwaakt ook de beer is los…

bruid ik zal u gedenken Uw grootsheid en intimiteit Gij zult mij altijd vreugde schenken Door uw warmte wordt ik bevrijd…