Alle inzendingen over de geur van lavendel

één geurend moment dwalen door paarse velden, ontspanning en rust…

Lavendel is rustgevend en als ik ergens van houdt, dan is het rust. Mijn aardige buurman heeft onlangs een luchtballonvaart gemaakt en nu is hij dus volgens Franse traditie een baron geworden. 'Maar dichters zijn van nature van adel!', reageerde ik. Daarna ging ik aan de lavendelthee.…

De najaarslucht is van gehinnik zwanger: Daar komt de Sint weer in zijn soepgewaad. Zijn lange baard wordt alle jaren langer, Die sleept vandaag of morgen over straat. Want geen van zijn dienstwillige consorten Verstout zich het gevaarte in te korten, Behalve als de schimmel er op staat.…

Ik tast naar haar zoete geur.…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Op het pleintje, In het parkje voor mijn huis, Liggen perkjes stil te geuren. De vrouwenmantel pronkt er Met haar grote kraag, De lavendel sproeit uitbundig met haar parfum. 't Is zomaar feest vandaag. De zon zoekt stralend al die kleuren. De hemelsleutel blikt naar haar omhoog.…

Brandt zoveel mogelijk een kaars als het donker wordt, somber blijft Want een brandende kaars geeft: licht = hoop = warmte = gezelligheid een fijne herfst en winter toegewenst!…

De geur van vers gemaaid gras doet me dronken even drinken van een aroma van nieuw, van groen, van hergeboorte en morgen, zomer. Hoe kan je dit vertolken in kreupele zinnen, in een scheef beeld dat maar niet recht geraakt, dat voorbij de woorden ademt. De sprietjes richten zich alweer op, en vertellen een nieuw verhaal.…

ochtends kwam gerammel van de melkman Met zware glazen flessen stapels kratten Zijn wagen heeft hij achter 't paard gespannen De hoefsmid opent deuren wagenwijd Bekapt de ijzers vijlt ze en besnijdt De paarden ratelen naar boerenhoeven De zeis maait karrenvrachten korenschoven Oogstmaand metershoge balen hooi De straat de geur…

lavendel en verpulpt tot krijt dit is dichterlijke vrijheid tot ziens in onze oneindigheid…

Wat wetenschappers al niet kunnen vinden! Van rotte eieren heeft men ontdekt: die stank leidt tot een onverwachts effect, het is in staat om mannen op te winden. Wordt dit ècht voor Viagra een rivaal? Welnee, ik vind het maar een slap verhaal.…

te gaan in het bestaan de klare kansen, de bonte kleuren, de vrolijke klanken, de zoete geuren, rijpe appels, toelachend fortuin, levensdans Dat alles voor jou ik ben bij je…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

In mijn laatje vol met geuren, ruikt het naar lavendel. Als ik het laatje opentrek zie ik in gedachten, prachtig paarse velden. Heerlijk geurend in de zomerzon. Iedere morgen maak ik die reis. ’t Is toch bijzonder, die gedachten. Geen auto nodig of een trein. Een paar seconden en ik kan daar zijn. Daar is ook mijn geliefde.…

ruik je de geur van natte hagen in de doolhof de geur van neergeregend stof het kruidige basilicum, de selderij het luie parfum van lavendel? voel je de champagneblaadjes van de rozen de stekels in je vingers, de druppels over je rug voel je de beweging in de lucht het ruwe hout van de hekken?…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan een geur overgaat in geluid gecomponeerd tot een fragment, zinnebeeld als decor op het fluwelen doek van de nacht, we zochten naar duizend vlinders van lichtzinnigheid, vonden die in de magische paringsdans van elk…

opus operatum) van zekerheid binnen onze ogen een, twee, drie in de warme dans met geurend lavendel die het zonlicht aangenaam vangt waarmee je me liefkoost en aanvult naast mijn voeten binnen de tijd tussen binnen en buiten waarop ik mijn zevenmijlslaarzen uittrek ik leg lavendel blue zaad in je beide handen ik zing je toe van golf…

De wolken pakten nu ook samen in een donker kleur Zelfs de pioenrozen en lavendel hadden een andere geur Er vlogen schietende schimmen van ooit voorbij Het weer laat de dag verdrietig verlopen en dat voor Mei. Toch heb ik voor deze maand ook nog een wens Niet nogmaals afscheid nemen van weer een mens.…

Lief, laten we de terrasdeuren open doen de vlindertuin begroeten verse weemoed plukken tussen lavendel van verlangen verhaal me de tijd toen het voorjaar nog lentes beloofde ...…

De geur van een hibiscus duurt een dag, ster in een hartstochtelijk uur van tegenspraak tussen landschap en hemel, een vrouw belichaamt water en vuur dat ze in zich draagt, brandstof van herboren lavendel.…

Zeg niet koolwitjes zijn het maar ze fladderen van links naar rechts naar boven naar beneden spotjes wit op groen op blauw op lila op lavendel kijk er eens naar fladderen maar onooglijk voorbijgaand in geheimschrift in codetaal…

ik kijk met mijn neus en zie geen steek die lichtblauwe vlek is de vrouw die voor me zorgt ik denk dat ik naast blijf maar soms ben ik haar kwijt - afgeleid door een spoor, een krul van geur eens liep ik zo rakelings langs een konijn dat ik niet zag - pas meters later bereikte me die streep en maakte ik rechtsomkeer…

roosje in de knop omringd door lentebloemen bedwelmende geur…

als ik de natte aarde ruik en schuil klinkt plots een echo, roep van lang geleden een duif misschien of toch een wijze uil dan ga ik naar het bos, ben moegestreden de boom verstoot het blad, de aarde mij het spleen zal ik waarschijnlijk niet ontspringen de herfst met al zijn geuren voelt dichtbij toch zal ik van zijn kleuren blijven zingen…

het fluistert in jouw wereld vraag ik mij stil af mijn hoofd waait tijd rond zijn verleden lijm momenten uit een breuk geuren bloemen aan de poorten staan wij schreeuwend over het land bruggen zetten jou aan de overkant en ik dwaal in 't onbekende Uit 'Onzin ... of niet'…

De wind doet het zaait onrust in de geuren van mijn tuin je zou zeggen een nieuwe opwelling een soort van opschudding…

in de late lentelucht vond ik je terug tedere geur van beginnen prikkelt mijn zinnen laat me leven lila kleur ik de sterren zilver de maan stormachtige stromen nu tot rust gekomen laat me dromen laat me gaan…