Alle inzendingen over de jaargetijden

nog waait jouw vlag zijn de kleuren sprekend maar het doek heeft zijn beste tijd al gehad glans en souplesse zijn gaan lijden door de levenslange gang van onze vier jaargetijden ooit heeft de mast een wimpel gedragen die is gestreken toen rugzakken overbodig bleken het mechaniek kreeg later onherstelbare averij door een constructiefout…

was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug te keren huil ik mijn tranen tot een oneindige sneeuwvlakte Een liefde die de jaargetijden…

Mijn liefste jaargetijde Zet zelfs de dood in bloei, En doet diens boden rijden Of bloesemregen woei.…

zomeren danst zon het ballet zonder schaduw op een zinderende einder kleuren herfsten in warme barokke volheid op het grote meestersdoek ijle tonen winteren als kristallen rinkelen in de felle kou van het hoge blauw alleen lente is uniek zij creëert het eerste pril en groen exposeert zich in ons hele doen zo zet de schepping jaargetijden…

kon veranderen de tranen verruilen voor een lach maar 't is voor mezelf zolang geleden dat ik echte vrolijkheid zag De herfst maakt me soms verdrietig hoe kan ik dan anderen vermaken ik doe de dingen die ik moet doen en lees gedichten die me raken En hoe mooi de herfstkleuren zijn die ik zelfs schilder op het doek 't zal nooit mijn jaargetijde…

Vier jaargetijden (Tanka) De zomer verkleurt en heeft zijn geur verloren de herfst staat voor de deur dan winter geen sneeuw geen ijs een lentevogel vliegt op. Diepe wateren Sneller dan de wind vluchtiger dan een zeemeeuw slapende golven. Hoofd boven water De economie hapert water tot aan de lippen kopje gaat onder.…

Wat ooit bestond tussen zon en maan, en wisseling der jaargetijden, de natuur stond ons terzijde, is dat alles ons ontgaan? Wij worden nu nog slechts door tijd, en domheid van een ramp gescheiden, wie staat ons aan het eind terzijde, als we de laatste grenzen overschrijden. We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

de jaargetijden zetten ons immers ook wel eens op het verkeerde been…

Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet treuren... maar genieten van de herfstkleuren. Op weg naar de warmste maand van het jaar, want in december is iedereen wat liever voor elkaar!…

. ------------ In het Safaripark De Beekse Bergen Moeten de bezoekers nu voortaan een T-shirt of een overhemdje aan Om bierbuik en beharing te verbergen De mens is in dit zomers jaargetijde Helaas niet van het beest te onderscheiden.…

dient zich uitbundig aan de nacht trekt even aan het kortste eind het hart groeit als gras kloppend baadt het zich in zomers ochtendlicht de zon verliest zijn kracht het wordt kil boom en plant huiveren bij de eerste kou het oude hart klopt behoedzaam verstilt weemoedig als het duister binnen sluipt zo zijn de jaargetijden…

twee jaargetijden en zelfs de herfst onafgebroken in volle vaart links bleef de thuishaven liggen ogen bijna toegeknepen tegen de lage ochtendzon tuurt hij gespannen naar de kade waar de stuurmansvrouw verstek laat gaan winter al weer ook haar hart te koud na 't eenzaam wachten langzaam ademt hij haar warm tot druppels vergaat het…

Niet zal de tijd door droefheid kwijnen vanaf begin is ’t leven hoop misschien zal schoonheid verdwijnen als jaargetijde in een levensloop maar toekomst is bevestigd in de doop.…

Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie. Je wilt mij de lentegeur ontnemen de geur die jij niet meer herkent maar ik ben een beschermd lentekind en door de bloesems ingeënt.…

In het vrome spoor van de vaderen gloeit de as van de oude religie nog rood na van het aardse hellevuur dat de hemel de seizoenen bevocht, maar smeulend in miljoenen stervensuur Gods jaargetijden niet verbannen mocht. Toch kruipen de dagen dicht op elkaar en doven in het ghetto van de tijd.…

Hoezeer wens ik, dat in jouw diepste binnen het gevoel van winter zal verdwijnen of dat het wordt zoals Vivaldi in tonen van muziek door het koude jaargetijde de zon kan laten schijnen en dat je weer mag zien, dat de kale beuk nog steeds de kleine vogeltjes op haar takken draagt elk bevroren twijgje hunkerend in een vergezicht zich buigt…

Samen kijken naar de hemel een ster uitzoeken die boom past bij jou dat jaargetijde hoort bij jou dat eten maak ik voor je klaar dat land is echt jouw land dat landschap is jouw favoriet de zee heeft aantrekkingskracht samen filosoferen over alles die steen hoort bij jou die vogel trekt jou aan dat gerecht hoort bij jou jouw aantrekkelijkheid…

Ik blijf er rustig bij Mijn leven is goed geweest Ik wiegde mee met de wind Werd door de zon verblind Heb de nacht en de dag kunnen bewonderen Heb de koelte en de warmte gevoeld Heb de mensen horen praten Ik heb genoten van mijn jaargetijde.…

Ik wandel soms weer door het park in gedachten door het park van mijn leven waar we huilden waar we lachten de wandeling die aan een ieder slechts eenmaal als te bewandelen wordt gegeven ik wandel er soms weer even en kom er vele mooie beelden uit alle jaargetijden tegen ja zo gaat dat meestal toch in ieders leven mijn park wordt…

In ieder jaargetijde zit het klad. Wanneer je zulks bot stelt krijg je verbeten: “Stop de vervuiling!”, naar je kop gesmeten. Maar `k ben het globaal warmen even zat; dat zeeniveau van hordes weerprofeten die van het stijgen iets denken te weten: hoe sterk het wel niet is en meer van dat. -Het maakt niet uit, een zeespiegel is plat!…

maar mens zit geketend rondom zijn eigen gebouwde kooi Overdenkend wat wel of niet is geweest geen natuur of jaargetijden geeft hen nog een vreugdefeest.…

Ik hou van de zee in elk jaargetijde omdat ik dezelfde natuur bezit soms rustig, soms stormachtig de oppervlakte rimpelloos in de diepte kolkend wild met zoveel ongekende schatten die nu en dan komen bovendrijven voor vreemden moeilijk te begrijpen maar voor wie mij echt leert kennen die weet dat er ontelbare havens zijn groot en klein waarin…

schaduw zou ik dragen zodat ik nog wat dichter bij je was zou graag dromen langs je ogen je zien komen in een onverwachte stap de kleine schrik later toch het handje voor lief evenwicht je edelsteent zon uit gebroken licht regent lente met geloken ogen oogst de rijpheid van de nog lang warme zomer jij bent meer dan het extra jaargetijde…

. ----------------------------- uit: 'Jaargetijden', 2000.…

Ik geef aan dit seizoen een waarde van veel te grote woorden; de stilstand waakt over het jaargetijde dat mij soms verder laat. ---------------------------------------------------- Uit: 'Toverdraad van dagvervlijf', 1986.…

die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts één klimaat Buiten verkleedt de natuur zich alles raakt losser de wind krimpt en ruimt naar hartenlust ik beweeg mee en laat de bries mijn gang bepalen.…

Heerste het koudste van de jaargetijden kil over deze woeste doornentuin, met de Zomer is het dat ik hier struin, terwijl fietsers schel bellend langs ons rijden. Verschrikt laten wij elkaar los, gestoord als we zijn in ons vredig minnespel en met één vinger wens ik ze vaarwel naar een punt wat aan de horizon gloort.…

Ik hou van verandering Van jaargetijden De opkomst en ondergang Van al dat licht De natuur en haar bizarre vormen Van zwaar ontspoord Tot evenwicht Ik hou van het leven In al zijn facetten Niet van geluk Ik heb meer met pech Het slechte, de pijn Dat gevoel dat bruist Wanneer het goed komt Die terugkeer Op de juiste weg Ik hou van…

Daar ging ik met de hond elk jaargetijde, tot vreemde mannen ons met vuur beroofden van deze gang die ons voor kort bevrijdde van kooi en tijd. En ik herinner mij de begeerde schaduw die het zonlicht doofde, het herfstgeruis dat eeuwigheid beloofde.…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…