Alle inzendingen over de schelp

Ooit op een dag pakt zij haar biezen niet meer bang te verliezen reist zij af naar een land ver van hier om te zoeken wat zij nooit zal vinden om te leren niet langer te binden gedragen op de wind de maan als kompas voor het tij dat zich keert de deining van de golven spoelt de schelp op een strand ver van hier…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

het water waar met god gestreden wordt: schelpen, open, onbewoond.…

golf na golf: in het bed van schelpen ruisen ze uit Foto: Dre Vansteenvoort, portfolio: http://bit.ly/dWSMnj…

In een schelp leven als bewegingloos weekdier; soms de zon voelen, dan dat verkwikkende schuim: wensloos tevreden bestaan!…

Ik wil niets meer hebben en leg de schelp weer neer bij de zee.…

Ik kreeg Uit zijn kinderhand Zilt ruikende schelpen Kostbare schatten Uitgestrooid over Mijn levenspad Gulle giften Zodat ik zal weten Geleefd te hebben Met de kracht van herfstige stormwind Met helder spetterend golvend waterblauw Met gouden zonlicht Diamanten regendruppels Ik kreeg Uit zijn kinderhand Het vermogen om zelf Weer kind…

je raapte op grootte schelpen van het zand woog ze in je hand bekeek de tijd in lagen kleuren droegen groei vertelden over jaren hoe het diertje leefde de lijnen rondden bloei ik vond de grootste jij de mooist gekleurde ik keek je aan, omhelsde je de zee getuigde het gebeuren golven juichten wit en de branding brulde, maar de schelpen…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

het smalle ochtendlicht deinend de duinen de zee met mijn ogen dicht leven in puin en schelpen gestrand in bloedrode golven…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…

Twee schelpen ja maar twee in hoogst verrukt onpassen. ------------------------------------ uit: 'Nu het nog licht is', 1998.…

zelfs niet in twee zoals het een ei zou betamen, neen onevenwichtig gebroken vind ik de schelp bij de haag als voortijdige geboorte van een dood…

liefde weerkaatst duizendvoudig in het wolkendek van verlangen wangen als schelpen ogen de weerspiegeling van de zee waarin liefde voortvloeit als water…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

en je staat met je schelp aan je oor zoals dat je ooit is voorgedaan en hij blaast je omver en roept: niet laten vallen! ---------------------------------------------- uit: 'Tussen de gebeurtenissen', 2000.…

Al wat ik nog vernam waren oneindig kleinere hoorbaarheden: zuigen van zand kapotspringend schuim: kraken van schelpen waar ik liep.…

dauwtrappend de geur van vers hooi ik laat het me overkomen rauw en glad als alen want hoe kook je die slakken zonder schelp…

leven, Ik open ze weer en zie jouw Door de zee gekleurde schelp Waarin woorden liggen van liefde en trouw, Van Mensenkind, ik hou van jou…

dans dans voor mij hier op de grens van het getij je bent mijn ebbe en vloed de schelp die op het strand zich vlijt het parelmoer waarin ik naar je kijk als je voor de eeuwigheid met mij vrijt…

op het zand de schelpen dun en breekbaar door woelig water meegesleurd golven legden ze neer vogels pikten ze leeg dan het zandstralen dagenlang het zachte knarsen onder voeten die vermorzelen keer ik op mijn stappen terug?…

hand vertelt haar verhaal Zo leeg als de schelp voelt haar bestaan Zonsondergang nadert Straks laadt zij zich op in het helende licht van de Maan…

Dan pinguïneer ik langs pelgrimerende schelpen. Met engelenvleugeloogjes de van Japanse makelij zon zien ondergaan. Die schelpen klinken als munten, skeletten, zij tonen aan: de zee is niet van gisteren. Schoonheid en brute kracht: twee handen op één "duin". Dit pennen de meeuwen in zweverige letters.…

Als schelpen verdwaald in het zand en een koude wind die waait langs het strand viel ik als een engel hard naar beneden in de dans van de zwanen verloor ik jou…

uit brakke bron ontsprongen eeuwen opgezouten in klei gaf de zee mij deels weer vrij luister, leg mij aan uw schelp duizend woorden nam ik mee hoor, de schoonste hymnen als koralen uit het bloed der zee…

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontemantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------------- uit: 'Door het donker van een kamer', 1989.…

We kochten kaarten, maakten foto's en deze vitrine met namen van schelpen op kaartjes die het leven had moeten betrappen maar kansloos liet ontsnappen, vergeeld, verregend onder stof; Bontmantel, Watermuiltje, Hartschelp. ------------------------------------------ uit: 'Voor een dag van morgen', 2011.…

Een hart van schelpen ligt om hen heen. Ze zitten in een harten kring van schelpen met z'n twee, zo alleen. In zee springen dolfijnen omhoog, in een mooie boog. Rustig, lopen ze verder over het strand, hand in hand.…

De zee een kostbaar bezit, de maan schijnt rimpelend door de golven begroeten mij schelpen in mijn zakken het liefst neem ik de zee de zee van iedereen - is nu juist het probleem.…

Aan de andere kant van de oceaan liggen ook de schelpen te wachten op hun lot Aan de andere kant van de oceaan staan ook mensen te staren naar de andere kant van de oceaan De oceaan, Eén grote spiegel…