Alle inzendingen over dekens

Gezond het sexspel plegen in donkere wollen dekens opzoek naar rijpe tekens die het karma doen verbleken Verpuurt je warmte stralen twee lichamen zondigen het sexspel doorgronden bezweet en gloeiend pralen Wanneer de glimlach gelijktijdig verschijnt heeft dat de afsluiting eeuwig verfijnd.…

er zijn ook dode dagen bij waarrond de wereld draait geen zonlicht schijnt warmte een zoete herinnering is van een lange hete zomer ze bosvruchten raapt bruine vruchten zoals haar huid nog een beetje getuige van zon is westenwind gaat op collectetoer vult zijn bladerenmand tot aan de rand richt zich dan oostwaarts waren er daar geen wijzen…

op sommige dagen waait de wind door je haar woont de nacht in je hoofd vaak eigenlijk je leven lang wacht je op de gunstige tijd verstrijkt de tijd ‘s nachts bevriest het meer verdampt de tijd je adem is wit zoals de stilte vandaag beweeg je niet alles verandert in ijs je bent bang…

Weer zovele getelde dagen strijkt het lentelicht zacht over het purperen land en door het zwarte raven haar, het is alweer een jaar, het is niet waar dat zij daar nog steeds in ruste ligt, de grond met eigen woorden koos als een onvoltooid gedicht. Ik slijp haar gratie in mijn hart van steen, ik ween haar naam in hout en de taal om…

koud twee voeten onder de dekens misschien zijn het klompen ijs…

wolken breien zich grijze dekens boordevol voel al nattigheid…

Kut is niet christelijk En geil zijn niet gereformeerd In het donker onder de dekens Maar God heeft ons zo gemaakt…

de oorverdovende stilte van de vrede plooit zich als luizige rafelige dekens over de verwoeste en verkrachte landen heel laat in het nieuwe voorjaar wagen de eerste bloemen zich toch uit de bedorven en bebloede aarde in die zomer bloeit een golvend tapijt van papavers bloedrood onder de zon bloemen voor miljoenen doden een slagveld vol…

Maar eerst genieten we van een ontbijt op bed Daarna genieten we een paar uurtjes Vol liefde en passie, onder de dekens, van elkaar voordat ik rond twaalven weer verse koffie zet…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

ik voor de zekerheid mijn knuffelbeer maar onder de dekens had gelegd…

Lekker onder de dekens kroelen. Ik wil je hele lichaam aanraken. Ik wil je zoveel geven. Ik wil je opgewonden maken. En een mooie nacht met je beleven. Ik wil je deze nacht horen. Als we de liefde bedrijven. Je gekreun weerklinkend in mijn oren. De passie van onze lijven. De warmte die wij uitstralen. Je ogen die wat zeggen.…

Ik zie je in mijn dromen Dan loop je naar me toe Ik sta daar met open armen En niets doet er meer toe In mijn slaap ben ik gelukkig We zijn dan bij elkaar Maar word ik weer wakker Dan is het niet meer waar Het liefst hield ik de dekens De hele dag over mijn hoofd Want zo in het donker Ben jij dicht bij mij Ik wil niet waker worden…

' echt op in mijn aanwezigheid in mijn bed, onder mijn dekens van verdriet Gewenningsvriendelijke afwezigheid!…

ze plukt de dekens af alsof ze nestwarmte vergaart haar brekende ogen reizen zachtjes naar het licht haar schaduw draagt de zeis…

Water vluchtend Een levenswolk Stromen mensen Dood leven Slapend Onder Dekens van zee Huilende golven Smekende Lucht Het regent…

Mijn hart zingt mooie liedjes Dansen in de nacht De dekens om me heen geslagen De ventilator standje 8 Badend in het zweet En mijn hart zingt haar gevoel Al sluimerend in dromenland Terwijl ik door de dekens woel Ik kijk daar naar mezelf Stralend in het witte licht Als ik mezelf langzaam omdraai Kijk ik in jouw aangezicht Dus jij zingt…

In diepe stilte jou beminnen is wel het heerlijkste op aard tussen de dekens en ’t linnen dat is mij zeker alles waard Met al mijn lief, jou strelen is toch het heerlijkste te doen Zalig onder de dekens spelen wijl ik je hele lichaam zoen Zo vol tederheid jou kussen op die wangen naast je mond en op de beide lipjes ertussen tot de nacht…

Gewekt door de tijd vliegt zij boven de zee Een oceaan van liefde Gevangen denkt zij, word ik vrij In kleur de dekens uitgetekend vraagt zij God om nog meer zon…

muziek zweept op terwijl jij je slaapdronken aan de ochtend laaft kruipen mijn nagels onder de dekens opzoek naar 't heerlijke mannenlijf dat naast mij ligt ik zet de aanval in…

Zoals het openen van een verkeerde deur haar aankijken op het goede moment Verontschuldigen, haar tranen zien haar troosten met de harteloosheid van een vriendin met haar vriend Zij wil naar huis gebracht nu Onder dekens zoeken wat zij heeft en terugvinden zal…

Ik slaap, met de dekens om me heen. Ik slaap. Ik droom, over allerlei dingen. Ik droom, over spoken en spinnen. Ik droom. Ik slaap, rustig en vredig. Ik slaap. ZzZzZ…

ik sla de dekens op open de gordijnen en vind de grijsheid op de stoep het had aanzienlijk wat bezems gekost om deze uit m'n leven te vegen gisteren was alles kleurrijk opgedroogd maar ben vannacht toch weer ondergesneeuwd…

ik kijk naar jou en jij naar mij een blik van sterren ontwaakt uit onze gedachten onze ogen parelen tranen wanneer een grijze wolken onze Ster onderdekt met hemelse dekens…

de bloemen staan nooit meer op de ruiten ’s ochtends nooit meer rijp op je dekens we zijn nu couveusekinderen in onze geïsoleerde huizen en toch voel ik overal een kou in de wereld rondwaren als nooit tevoren…

Dat is toch wel bijzonder wat voor hit er In Nijmegen op internet floreert Voor wie (wil weten of-ie) iets mankeert: Een huisarts die een spreekuur houdt op Twitter Welk virus jou ook treft onder de dekens 't Is opgelost in 140 tekens…

zich ontschillen en uitschenken over velden van onvermoede gronden wegkruipen zonder de luwte te krenken toen orkanen nog niet bestonden zich wentelen in dekens van pijn tot herstel van moederschoot in geval van latent afwezig zijn sterft hoop een zachte dood…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

Als je vrouw je gaat 'behoederen' werkt het uit als bemoederen je wordt weer kind, een kindje en handjes boven op de dekens Tussen de echtelijke bed-lakens wordt het rustiger dan ooit tevoren en het beddengoed gaat voortaan zelfs om de drie weken in de was…

er scheen een zacht licht binnenskamers die nacht wakend over het restje droom voordat dekens en doeken zouden lichten en de naderende dag die het vale schijnsel bracht was het geestesuur in dagzoom waarvoor het lichaam in stilte zou zwichten…