Alle inzendingen over denkend

Denkend aan jou, ogen die spreken als een stem uit je hart betraande ogen vol smart. Denkend aan jou, zie ik, ogen van medeleven en gevoeligheid maar ook de ogen waar ik van hou donkerbruine ogen, de ogen van jou.…

Hier loop ik dan helemaal alleen denkend aan mijn verleden, Vroeger was alles mooi, leuk en vooral geweldig. Maar dat was lang, lang geleden, En nu op dit moment voel ik me alleen en ellendig. Hier loop ik dan helemaal alleen denkend aan toen, Denkend aan de mensen uit mijn verleden.…

Denkend aan jou Stroomt mijn bloed Echt heel veel sneller Denkend aan jou Voelt mijn lijf warmer aan Een voortreffelijk Gevoel.... Denkend aan jou Voel ik een Enorm verlangen Denkend aan jou Bemin ik jouw mooie lijf Klaar voor een heel mooi Doel....…

hebben ervaren -- wie niet luistert naar in genen geschreven berichten uit het verleden verongelukt en ligt in de bermen der evolutie begraven Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht zich moeizaam uit de natte aarde wrikte overstijgt de nieuwe mens z’n oude aard -- op weg naar beschaving dwars door ‘t land der barbaren rebelleert de denkende…

Denkend aan de vijand als een mens En de vijand ook zo aan mij Dat is mijn wens Sterren en medailles onder een schuine baret Hij heeft vrienden verloren vandaag blijft hij in bed Stoere mannen klein en broos Herdenken hun wonden verdrietig en boos Wie wil er nog horen van hoe jong ze waren Hun jeugd verloren, de grote gevaren Schaduwen…

Toen zijn pijnen niet meer werden bedwongen, heeft hij de dood vertrouwd, en naar zijn gunst gedongen, en in zijn laatste dagen, als op een vriend gebouwd.…

Hier sta ik dan, hier sta ik aan je graf, Denkend aan vroeger, aan wat ooit was, Denkend aan om al wie ik vroeger gaf. Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind.…

Persiflage : op Marsman ( Denkend aan Holland )…

Zittend bij het raam Kijk ik in de late winterzon Bomen kaal, planten dood Dat is wat de winter vormt Zittend bij het raam Schotels op de daken Ontvangen levenloze energie Waarmee mensen zich vermaken Ik kijk naar je raam en wacht Denk aan het moment dat jij daar stond Denk aan het gelukkigste moment dat ik ken Ik kijk naar je en je lacht…

maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende Holland!…

Zie ik rijen rechte bomen die keurig mooi op hoge pootjes staan langs nette rechte wegen waarlangs de sloten langzaam gaan. Steden met rechte straten en autos rechts en links bij al die nette rijtjeshuizen en stenig aangelegde tuintjes. En onder al die lijnen van rechtschapenheid vraag ik me af is er nog ruimte voor barmhartigheid…

Denkend aan jou, denkend aan ons, aan toen ik vijfentwintig was en jij negentien. Ik wachtend op een vliegveld waar ik met je afgesproken had zomers, glimmend strak in T-shirt, strooien hoed en spijkerpak. Jij in een koude trui waarin ik toch kon zien hoe mooi jouw lichaam was. Denkend aan je Alweer denk ik aan je.…

Zij omsluit hem met haar benen Laat hem rusten tegen zich aan Ze speelt met hem en hij met haar Gevoelens versmelten zich met elkaar Op het hoogtepunt ‘t is werkelijk waar komen ze gelijktijdig zoals heet te zijn het ideaal verhit en vermoeid klaar de cello en z’n bespeelster…

Ik sta hier zo maar stilletjes aan je te denken in een sfeer van verwachting; één of andere wending van het lot geeft een licht gevoel van opwinding: het gevoel dat alles is, zoals het hoort, een gedachte waar jij aan wennen moet. Ver van mij verwijderd, leg ik je neer op het brandend zand: op deze onmogelijke plek werd geheel onverwacht…

Met de kop in het zand, geloven we in illusies. Ik ben mijn bezit. Ik ben wat jij zegt. We zijn wat we doen. Laten we het zand, uit onze ogen wrijven. Schud vijanden de hand. Geef geliefden een zoen.…

denkend aan wat is geweest.. herinnering aan toen.... "…

Eenzaam, altijd denkend maar wel alleen, En dat met zoveel mensen om me heen. De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

Bespiegeling rijst achter het denkend wezen klaarder dan morgen.…

altijd om mij heen voel ik jouw warmte zo dichtbij ben jij in afwezige aanwezigheid mijn ogen verbeelden in gedachten jouw gezicht van toen je hier was naar het hier en nu ik beleef steeds de tijd van de momenten samen die opgeborgen in mijn hart jou in mij altijd leven laten in alles wat ik doe en laat als schild van bescherming…

onze hoofden harten en levens waarin jij altijd aanwezig bent omarmen jou warm elke dag met een liefhebbende lach liever zouden wij de tijd herscheppen door jouw ster aan het firmament terug naar hier te verhuizen zodat wij thuis zijn bij elkaar…

ik zit en wacht op de woorden die niet altijd vanzelf komen jouw herinnering blijft echter als een waterval  mij verkwikken de jaren draaien door en door vergeten wil en wordt jij niet dankzij de woorden die jij reikt door ons jouw hemel te openen…

Gedachteloos lopende woordeloos denkende wacht ik tot het donker mij inhaalt.…

Jij was er voor mij, voor mij kwam je als geroepen al liep je ook weer weg van mij, van mij zijn nu de wolken en het scherpe waaizand over het verlaten strand ach, de zee, de zee langs de zee loop ik dood en toch ga ik verder zonder jou, denkend alsmaar denkend aan jou jij was er voor mij echt, ik huil niet dat is de wind…

schrijven is al denkend spreken met je pen spreken is de inkt in je pen die bijna op is…

Denkend aan de toekomst Word ik niet ouder Dan ik nu ben.…

Ik zie ze achter hun houten toonbank staan, de vriendelijke winkeliers van vroeger. Ik zie mijn moeder in de Rijnlaan, lopend met haar trouwe, ouwe fiets, kwaliteitsbewust uit winkelen gaan. Van Albert hadden we nog nooit gehoord, want Piet de Gruyter was voor ons het einde. We genoten altijd van die zalige geur, van zijn versgemalen koffiebonen…

Denkend aan mijn kerstboom met slingers en ballen in overvloed waarin ik mij beschaamd weerspiegelde afvragend, is dit nu wel goed Denkend aan het toenemende wereldleed het Kerstfeest verblindt de mensen begeleidt met gezang van gezalfde liederen waarin men de vrede en zaligheid wensen Denkend aan die miljoenen zielen, niet in te mengen…

Denkend aan Holland, zie ik een weiland; en daarenboven een zonwarme gloed. Vee staat te grazen, mensen verbazen zich over leven dat leven ontmoet. Verder dan tuinen vind je de duinen, waar een jong meisje heel zacht wordt bemind. Denkend aan Holland, bied ik geen weerstand, wil enkel wezen zo blij als dat kind.…

Ik de snotneus dacht dat ik alles wist dacht dat ik alles wist van het leven maar jij pap wees me op de goeie weg Al zeg ik niet veel weet ik hoe moeilijk je het hebt en als iemand begrijpt waarom je doet wat je doen moet ben ik het wel En nu de snotneus dat ik ben denkend dat ik alles weet denkend dat ik alles begrijpt van het leven…

Kleiner was ik groter geweest verstopt onvindbaar voor de vijand in gedrag dat denkend wint uiterlijk faalt…