Alle inzendingen over dichtbij

Heel dichtbij Zo onbekend Ik kan je haast voelen God ja, ik wil je voelen Op me Aan me Tegen me In me Praat met me Vertel het me Wie ben jij? Onbekende zo dichtbij Wat voel je? Wat denk je? Zeg maar niets Wees maar stil Voor altijd hier Bij mij…

Kwetsbaar gevangen Zo dichtbij, toch verder weg dan ooit.. Hoe ver kan dichtbij zijn? Eenzaam dwarrelend Schreeuwende stilte Mijn ziel wacht; onrustig geduldig…

Van de week kwam ik de dood weer tegen. Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

Tegen je warmte, dichtbij Lig ik te overdenken De slaap geen vat op mij En naast mijn gedachten, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Voel ik mijn wanhoop branden Ik huil om wat je net zei En naast mijn wanhoop, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Overpeins ik mijn verdere leven Ik wilde voor altijd wij En naast mijn leven, lig jij…

Zo ver weg en toch zo dichtbij in mijn hoofd in mijn hart zo ver weg en toch zo dichtbij. Wandelend met de honden loop jij naast me op mijn werk ben je bij me in de auto kijk je mij aan zo ver weg en toch zo dichtbij.…

Als je weggeeft wat je het liefste lief hebt ben je, mijns inziens, dichtbij God dat is ons mensen Lot om los te laten wat dichtbij is ook al mis je het liefde is geven en laten leven.…

Heel ver weg Maar o zo dichtbij Even dichtbij als de adem die mijn longen vult Is het echt voorbij? Wanneer ik mijn hand uitsteek, voel ik je Als ik dan mijn ogen open, ben je weg Even dichtbij als mijn oogwit naar dat donkerbruine Is het echt voorbij?…

Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest.…

essentie van zijn een reis zonder bestemming voor altijd dichtbij…

Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal onze zomer een strenge winter zijn Dan blaast een koude wind door ’t riet dan is er slechts winterse zonneschijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal het voorjaar een rillerig najaar zijn Van zoveel najaarsstormen doelgebied want ons land ligt exact in de vuurlijn Ergens in het reeds…

Wees niet bang Ik blijf dichtbij Dit gaat voorbij Ik sleep je door de bagger heen Naar de overkant Pak mijn hand Door de catacomben Van de duisternis Angst, verdriet Verbintenis Ik blijf dichtbij Wees maar niet bang Dit gaat voorbij…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

Een reconstructie: van dichtbij zie je niets meer -- dan vage vlekken.…

Soms heb ik nodig een beetje hulp Soms kan ik echt wel huilen Soms kruip ik helemaal in mijn schulp Maar zou toch met niemand willen ruilen Vaak ben ik dankbaar en heel erg blij Vaak staan er mensen aan mijn zij Vaak geniet ik van het leven, want al het moois is zo dichtbij…

Wetend dat ik je nooit zal zien Wacht ik op je berichtjes De dagen gaan langzaam voorbij En de nachten duren lang Hopend dat ik je vanavond spreek Denk ik, ze wil me niet misschien Achter de pc heb ik het koud Maar je gesprekken maken me warm Ik zeg je dat ik van je hou Maar jij bent al weg Wil de rest van mijn leven met je delen Maar vraag…

Je kijkt me aan maar ik zie je niet verblind door de scherven van mijn verdriet Je praat tegen mij maar ik hoor je niet Doof door het geluid van mijn razernij Je raakt me aan maar ik voel je niet Immuun voor de warmte die jouw hart verspreid Je staat naast me maar toch ook niet Kilometers gescheiden door de grens in gedachten…

Waar je slaapt verdwaal ik altijd in geduldige dromen en zwijgende wolken die niets willen verliezen of laten eindigen en fluisteren waar jij wilt ontwaken als ik glimlachend dichtbij verder slaap…

Langzaam dromend dwaalt ze overal met puzzelende gedachten op zoek naar de schaduwen die niet meer willen wachten en naar wie ze kijkt in alle wintergedachten en vragende gezichten die haar kou dichtbij verlangen…

Je hand is mijn geluk dichtbij de angst die mij vertelt wat je niet meer voelt…

De bom is wie hij was want verdwenen is hij toen de bus dichtbij zijn ondergang was.…

Het blijft een herinnering Als een stralende ster Ik zag nooit die afstand Zo dichtbij, toch zo ver Je ogen als parels Waar ik in wegsmelten kon Je hart als de oester Waarvan ik het gevecht niet won Geleefd in een illusie Dit is realiteit Liefde op afstand Ik wil je nooit kwijt.…

Ik zet je bewust in mijn dromen: groot is mijn diepste wens om dichter dan dichtbij jou te komen. Alle hardheid in het bestaan zal met een aanraking vervagen. Een knappe roze zoen en ons geluk is bijna niet te dragen. We proeven geen woorden meer maar volle vleesvruchten. Jij zit elke dag zo diep in mij.…

als ver, verder weg dan jachtpad en braamstruik boven de kazerne de taptoe schalt ben ik nog te dicht, te dicht naast jou mijn lief en geloof me ook langs, bolderplaats kaalwild, ketel en beukenoot dan ook nog mijn lief…

praten belevenissen delen- het avontuur aangaan- als je gaat slapen- kom ik bij je liggen- fluister zachtjes je naam- streel je huid tot je slaapt- we dromen samen- onder het schijnsel van de maan- terwijl de zee ruist- op de kadans van de golven- worden we samen wakker- als de zon op komt- mag ik, mag ik, in je gedachten- zodat ik dichtbij…

Jij kwam in mijn leven bij dag en bij nacht je laat me liefde beleven totaal onverwacht ik voel me dichtbij jou zelfs als jij afwezig bent voel ik me meis en tevens vrouw dat heb ik lang niet meer gekend alles wordt voller van kleur en mijn passen worden licht jij opent voor mij een deur zodat de zon schijnt op mijn gezicht mijn gevoel…

Ooit was je nog ver weg iets voor oude mensen griezelige sprookjes Inmiddels ben je alom overheersend aanwezig terwijl je leegtes schept zoveel tranen uitzuigt dat alles rondom lijkt op te drogen Kom je zo dichtbij dat je het leven soms reeds op afstand doodt…

Dikwijls ver weg, maar altijd dichtbij. Er is hier wel niemand, maar jij bent bij mij. Je bent wel niet hier, Maar toch om mij heen. Al is er niemand bij je, je bent nooit alleen.…

aarde och lieve, mijn handen verkrampen ik krijg uw strik niet losgepeuterd en het sap van u kussen trekt mij verder in de boezem welke gij de voorbije jaren bijeen gevormd tussen al het volk zo fier tot vrouw liet zijn, schitterde in oude straten hoeveel zonnen gaan er nog onder terwijl ik in armen mag slapen, de pure liefde even heel dichtbij…

Dichte mist als een wollige deken, beschermende bedekking, maar de onbekende verte verschuilt zich, laat zich niet kennen, verborgen, maar toch aanwezig. Als een dreiging, onbestemd, of een onvervulde belofte... De verste verte, haar kop naar beneden, haar kont omhoog, spieren gespannen, loerend, klaar om onbezorgdheid af te straffen, om…

In mijn gedachten leeft een fantasie. Hier hoef ik niet te wachten tot ik jou weer zie. Met gesloten ogen ben je dicht bij mij. Maar ik voel me bedrogen, want daar blijft het bij.…