Alle inzendingen over dichter OR eenzaam

Verdriet,wat eens zijn inspiratie was en waarmee hij nu niet uit de voeten kan zijn eigen verdriet niet te beschrijven is dan voelt hij zich een eenzaam man. Een dichter die openstaat voor alles die husselt met woorden en zinnen zal eens op een dag een ingeving krijgen en opnieuw zijn eigen woorden beminnen.…

als je denkt je woorden te kunnen verbeteren en zoals het een dichter betaamt, je terugtrekt "in alle eenzaamheid", dan kan blijken dat men je schrijfsels maar matig kan waarderen, of je zelfs kan verdenken van plagiaat.. dat zou nog eens wat zijn en je troost je maar met de gedachte dat het dan gaat om je reinste plagiaat…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

De eenzaamheid verdraagt de stilte de binnenruimte warmt zich zacht stoort zich niet aan natte regenkilte maar waant zich veilig in de nacht daar zit de dichter met zijn idealen de wereld niet zoals de hoop geheugen dat dwaalt in verhalen moed verkregen uit zijn biotoop.…

* Rutger Kopland, een van Nederlands meest geliefde dichters, was behalve dichter en psychiater ook commissielid van de commissie voor de reizende tentoonstellingen van kunst gemaakt door mensen met een psychiatrische handicap.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Vertrouw de dichter, wantrouw zijn verhaal, gebouwd op eigen visie. Schaamte of zonde, zijn de onrijpe appels uit de boom van de geest. Eenzaamheid is stilte waar gekoesterde dromen tot stilstand komen.…

maar weet één ding het is een eenzaam vak dichter zijn je zit wat voor je uit te staren wacht soms zolang dat zelfs de melk en boter verjaren het geeft je alleen maar maagpijn maar wat ik u wil vragen lees mij voordat u het blad heeft omgeslagen.…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

ook in Meppel zit poëzie zo herinner ik mij een gedicht van de dichter Kopland over het Meppelerdiep... een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

Mijn goudvis leidt een kalm kloosterleven in zijn eenzame rechte waterbak. Van hoek links naar hoek rechts duurt maar even ook al zwemt hij op z'n dooie gemak. Elf vingers waren toch zeker genoeg (of had ik het verkeerd gezien misschien) toen ik, verlegen, vijf ervan vroeg (en waren't er vervolgens maar tien)?…

hier hangt een jarenoud verdriet 't kleeft aan foto's en aan stoelen een zwaarte die je eigenlijk amper ziet maar daarom des te meer kunt voelen men zegt dat hij veel teksten schreef en dat hij woonde in gedichten maar uiteindelijk eenzaam achterbleef zoekend naar rijm en vergezichten hier hangt een jarenoud verdriet…

onzichtbaar ben ik geworden geleidelijk zoals dat heet steeds minder en minder mensen zagen mij nog staan (straks zijn er zelfs geen regels meer behalve dan de witte: een vers van witregels witregellasso's) onzichtbaar ben ik en ik loop door boekhandels en bibliotheken, ongezien pagina's uit werken scheurend (de woorden gaan zich…

Er is een arme drommel doodgegaan Zijn drumsticks en zijn drank jat ik Zo dacht eenzelfde stakker Want hij wordt nooit meer wakker Hij krijgt een graf, de mazzelpik Waarbij een rapper rept van zijn bestaan…

Voer jezelf maar mee, arme dichter, naar het rijk van de dromen, waar Rijkdom gedeeld wordt.…

Een somber lot zal dichters immer tergen al houden zij de schijn op, en zich flink. Soms gappen ze wat ginne, slaan wat kwink, waarmee ze slechts hun peilloos leed verbergen. Bedrukt zet ik een feestneus op, waarna ik eenzaam mompel: “Vijftig, hiep, hoera...”…

Mensen die dichters zijn.…

Hij lag op de grond Waar men hem toen vond In de vroege morgenstond Daar op die kille grond Hij was erg alleen Bijna niemand om hem heen Geluidloos ging hij heen Om hem was geen geween Zijn buren hadden geen tijd Te letten op zijn eenzaamheid Voor hen was prioriteit Te werken aan belangrijkheid…

De dagen rijgen zich aaneen Tot weken van eenzaamheid En veel langer duurt het voort. Het is een uitzichtloze tijd. De wereld om je heen gaat verder. Het tempo wordt steeds opgevoerd En als je daarover wilt praten Word je gauw de mond gesnoerd. Een oudere moet beseffen: Het is een drukke tijd!…

Ja ,deze wonderen maken mensen blij in een tijd van afstand... en eenzaam hokken bewust thuisblijven om wat vogeltjes te spotten, te leven in harmonie... met een heerlijk glaasje wijn erbij!…

als het licht in de ochtend zich ontworstelt aan mijn duisternis en het zicht niet verder oogt dan mijn gemoed drijf ik slechts voort op het morgenrood het zijn zo die momenten waar mijn gevoel dichter staat bij de kille dood en eenzaamheid knaagt aan mijn verstild aanwezig zijn wachtend totdat het ongekende daagt in een troostrijk…

doorweekt in het leven tot buigens toe word poëzie ten vondeling gelegd rond de mate van het mogelijke kijken we onbehulpzaam toe in het handschrift van uitstel ik waag er geen frase meer aan ik kan mijn schrijfspieren wel verroeren, alles blijft toch achter in éénzaamheid in de steek gelaten, in een land met veel dichters…

laat maar ik wil niets meer bezitten dan de kiezels die ik uit eenzaamheid raap langs een veelvoud van rivieren, onzichtbaar voor hen met dode gezichten niet dichter dan jij al weg voor stilte in mij vloeit en dichtklapt tot gevels met luiken gesloten zoals mijn woorden die ik tel en bevochtig wanneer uit de dakgoot…

De nacht ademt het licht van de maanzee En met zachte stem zingt de eenzame dichter zijn weemoed uit Voor geen god geen schoonheid die danst tussen de heuvels maar voor haar schrijft hij zijn woorden Verder dan de engelen verder dan de rand van de leegte zoekt hij haar ogen En de wind van verlangen fluistert : Ras komt de dageraad…

Tastbaar...zo tastbaar, komt de alles vernietigende eenzaamheid... Dichter en dichter bij!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…