Alle inzendingen over dichter OR zee OR herinnering

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar haar stille jeugd naar de hoge bomen die om haar herinnering…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

de zee neemt je zachte woorden mee voor altijd je woorden sterven niet ze blijven voor altijd op zee de golven dragen jouw herinneringen een trage reis in oneindige beweging…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je nog iedere dag dichter…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je iedere dag dichter…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché hij vloog de prulpoëten naar de keel de springvloed viel door niemand in te tomen er drijven dode dichters in de zee…

Bij de Zee der Liefde aangekomen, door velen gelukkig nog in gebruik, stond de dichter liederlijk te dromen, bij 1, 2, 3 in Godsnaam nam hij een duik.…

overvallen door een witte zee krab ik me een weg door de bevroren wereld opzoek naar helderheid en warmte kruip ik almaar dichter totdat ik daar ben waar ik zijn wilde…

'ik breng je naar zee' zei je warme vingers, weer dichter om het woord dat ik voelen kan, zoals nu nog meer een korrel zand waarop we wonen gaan er in verdwijnen met zee en mond naar mond tot teen, zonlicht dieplevend zoals wind in duinen, zoveel eeuwig en zegbaar 'dit alles is zee', sprong ik kwijt in handen en…

te veel hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché hij vloog het dichtersvolkje naar de keel de springvloed viel door niemand in te tomen er drijven dode dichters in de zee ---------------------------------- uit: Oude Nozem, 2009…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

Na eb komt vloed de zee brengt schelpen en neemt zandkastelen mee. Een lichte zomerjurk waait op Jongen met vlieger heeft iets te vieren. Surfer- het weer slaat om hij ook. Dichter aan zee hij heeft alle tijd -geen inspiratie.…

Veel van mijn herinneringen liggen verborgen op het strand. Soms ga ik erheen en zoek ik of ik ze nog ergens vinden kan. Maar het water heeft veel gewist De oude beelden uit mijn verleden eens was hier een zee vol dromen. Nu is er een mooie herinnering voor in de plaats gekomen.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…

Zee golven meeuwen voetstappen in zand vervaagd door de tijd herinnering aan heel lang geleden voorbij.…

Herinneringen glijden van heuvel naar zee inslapend naar benee.…

bij haar glimlach brengen het zijn geen matrozen in de diepte van duisternis, geen riviermannen die meer schelp zijn dan steen ik wil een spiegel buigen in de stroming van de zee, vleugels openvouwen boven de herinnering aan witte aarde voor haar, voor haar als een nabijkomende oever en voor dat andere waarmee ze zilverkleurig licht…

Hij was een dichter, dromer en fantast Maar zijn geluk bleek nimmer waardevast Al bleef hij 't zoeken in benevelingen Nog jarenlang vond zij herinneringen…

door het water ook zij namen de herinneringen mee voor hen was er geen later en als later de plek des onheils is gevonden en mensen aan het bergen gaan dan wordt er opgewonden een zee van kennis opgedaan…

nog steeds deint zee…

Ik vond je onder sijpelende rotsen naakt in weerloosheid stilte schreeuwde wind tot huiverende golven en ik reikte verder dichter tevergeefs je dreef als tanend schuim traag over zee…

een woordenstroom binnen de dijken met uiterwaarts verlangen stroomafwaarts wacht een zee aan rijmwoorden waar men stroomopwaarts slechts van mag dromen dichter bij het water wacht de poëet op inspiratie…

breek ik boven mijn enkels af blijft mijn sokkel achter dat is wat er rest van mijn betonnen blok hoelang mijmeren wij dichters al niet? waarom ben ik op aard? wat laat ik na, behalve schulden? hoe dat te schrijven wat al geschreven is? mijn anker ligt in zee waar anders?…

Vandaag lijkt de zee verlaten een grote vlakte grijs en koud zee van lege tijd onpeilbaar diep eindeloze golven oceaan van herinnering toch schijnt de zon in het donkere water en vult geheimzinnig de stilte…