Alle inzendingen over die Tromp bracht en

Kaashuis Tromp, Elandsgracht 27, Amsterdam-Jordaan en opgedragen aan de moeder van de ondernemer)…

De trompe steekt de koe, daartoe verwekt, alzo de mensen, die, tegen avond, lam en stram gewrocht, de ruste wensen.…

op de muur van de Spaansche Vloot voorheen de Bo(r)sboom hangt een kennisgeving voor alle afstammelingen van Aechte Bosboom onwetend nog tot op heden Bosboom en Borsboom geheten de vernietigende overwinning van de admiraals Maarten Tromp en Joost Banckert bij Duins in de Baai van Dover op de Armada van admiraal D'Oquendo in de fik door…

Gemeten naar de menselijke maat Deed dokter Tromp de man meer goed dan kwaad.…

Zou huisarts Nico Tromp zijn blijven leven Als men toen niet met veel vertoon van macht Hem thuis had overvallen in die nacht? Het antwoord denk ik wel te kunnen geven: Het antwoord ligt besloten in de vraag, Ik stuur dit rijm vandaag nog naar den Haag….…

Die alle moed Verzameld had Zich op te Laten nemen In een kliniek Die voor sommigen De voorlaatste Halte van de dood is, Met het doel Om de neiging Zichzelf van het Leven te beroven Bij te buigen naar Een hernieuwde kans Het leven in te gaan, Werd na een dag Al door het OM Onder druk gezet Zich te laten verhoren -…

ieder uur sleept de hemel naakt het dodendoek mee over doorkruiste nachten schaduwengelen krassen planken tot stilte zich herhaalt op grijze, afgeleefde grond zonder me aan te raken en zonder een woord zocht jij wat werd omgebracht in mij voordat mijn strakgetrokken handen zwegen en ik het hoofd afwendde…

Binnen een dag Verworden tot Een machteloze Pion in een Wrang schaakspel Nadat jij je Tweeëntwintig jaar Als geen ander Voor de zieke Had ingezet, Zieke die voor Jou, dokter, vooral Medemens was - En in je ijver Om deze zieke Nog meer onnodig Leed te besparen hem Op eigen verzoek In stervensnood Naar de hemel…

Hier ligt de droge romp Van d’oudste lieve Tromp, Die alle man beschreide, Behalve zij, die scheidde. ’t Lijf was te nauwe kas Voor zulke ziel als ’t was. Wie z’ aanneemt te beschrijven Zal in de arbeid blijven, Het zij de kloekste pen Die m’ in de lande kenn’. Best zal men met beschreien Die zoete naam verbreien.…

Het staat (nog) niet in de geschiedenisboeken vermeld in Tuitjenhorn woonde een grote held Nico Tromp stond voor zijn patiënten pal met passie en zijn hart bovenal Tientallen jaren werden door het OM afgedaan als crimineel moest hij in de nacht meegaan met een lintje en standbeeld zullen wij hem eren een gele kaart voor de Haagse dames en heren…

ik was een visser in een ander leven en wierp mijn aas uit in het koele meer of nee, een veerman en voer heen en weer van oost naar west, was eindeloos omgeven door bergen die als hooggeëerd publiek op spiegelingen staarden van het water hun hoofd op hol gebracht door zacht geklater dat tegelijk applaus was en muziek de vakjes blauw verschoten…

Wimperbrauw wenkt wapperend, ogen knippen uit en aan het licht. Blikken blozen, dolen en zienderwijze verslecht het zicht. Beeldig troebelt de liefde blind.…

Het was zo'n ochtend dat de wereld wel een warboel leek, waarin er om mij heen zo veel rumoer te horen was, dat geen geluid erbovenuit kwam. Elke tel vermoedde ik een opstand of een rel, maar nergens zag ik mensen, iedereen stond binnenshuis te kletsen of alleen te staren naar een televisiespel. En ik? Ik liep alleen wat in het rond en…

Jij bracht tranen in mijn hart weet dat was niet jouw doel maar je raakte wel mijn gevoel. Jij bracht weer warmte in mijn leven als een ster in de nacht die zijn licht in me liet schijnen. Nu zou ik graag mijn liefde met je willen delen maar jouw hart is en blijft voor mij gesloten.…

Het was een prachtige dag Waarop zij aan kwam waaien Met haar bries die mij zacht streelde Landden vlinders in mijn buik Ze proefde honingzoet de bloem Waardoor ik dan ook totaal ontluik In haar natuur het wonderschone De zuivere geur die zij mij brengt Tilt zij mij op boven het gewone In het zweefmoment dat zij mij schenkt Dagen…

Het culturele leven in mineur door Zowel klassiek, pop als ook de kleinkunst Immer gekidnapt, vragend om een gunst Werkloos thuishoudend, willen zij er gaan voor Verbazing werd geschetst toen echter bleek Rijk geïnspireerd thuis dus, week na week…

De arts bevond zich tussen beide vuren En volgde niet precies het protocol. Van procedures staat ons landje bol, Het zijn de strikte regels die ons sturen. Maar als er om genade wordt gesmeekt Is het de nood die wet en regels breekt.…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

vraag ik haar uitgestrekt wijl ik het gat in mijn rug demp ik stouw een belemmering tussen holte en knie met haar laken ik verwijt haar het slapen achter mijn rug Ik gaap een valse opening in de dag trompe-l'oeil, ga beslist nog even op mijn zij liggen vouw mijn deken onder mijn rechteroor als om een vodje in de mond, de lapsusprop trek…

De enige die jou bij me bracht Was toch, mijn eigen verkilde hart…

Ach je wilt niet meegaan met die flauwte het afzeiken van de 'politicus' Geert Wilders je zou zo graag willen, maar echt kunnen! Wilders is zelf de meest extreme afzeiker waar constant een dikke mist omheen hangt en als ie optrekt direct vervangen wordt door zijn eigen constante sigarettenrook Nou neem van mij aan, waar rook is, is vuur…

De zee bracht voedsel ze bracht voortuitgang en ze gaf rijkdom tot die zwarte dag aanbrak de eens zo trouwe vriend heeft ze verraden moet je altijd op je hoede zijn?…

De kinderdroom bracht mij verder in het leven, bracht mij tot een wens meer dan de drogreden, deed de wens van dit mensenkind mij leven en een nieuw gedicht beleven: de Utopie zoals ik haar Al, dacht.…

Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met het zout van de golven ook het zoet met zich mee. Ik hoorde reeds van verre het minnelijk gezang van die vrouw vis uit de zee. Zij dreef op onstuimige golven en nam mij op haar staart mee. Het geluk bracht mij naar de zee.…

Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met het zout van de golven ook het zoet met zich mee. Ik hoorde reeds van verre het minnelijke gezang van die vrouw vis uit de zee. Zij dreef op onstuimige golven en nam mij op haar staart mee. Het geluk bracht mij naar de zee.…

En weer heb ik haar weggebracht. Nu een afscheid voor 3 maanden en weer was het moeilijk, maar ik hield me aardig staande. Zal ik er ooit een keer aan wennen? Dat zou toch misschien zo moeten zijn, maar volgens mij komt dat nooit en voel ik iedere keer alleen maar meer pijn. 3 Maanden in El Salvador. Niet even naar haar toe kunnen gaan.…

Het gevoel dat kou niet stil staat diep in aders verweven zit warmte zelden om de hoek komt kijken en die blik die doden kan. Voel die handen en de voeten ijs is het, niets meer dan dat trouw de geesten en de lijken op het bot staat nimmer goud. Je kan daar nu wel liggen onaantastbaar en vol vertrouwen ik bedenk me dan wel nu dat de dood…

Jij wist beelden te verklanken en klanken te verbeelden Samen met jou waren we niet alleen Jij nam ons mee in wilde dansen Op hoge toon zong jij even goed als rauw met je stem en hart van goud Jij bracht muziek, beeld en beweging bij elkaar, vermengde ze tot een cocktail vol ritme en passie Jij bent koning van een rijk…

Voor Oekie Na het donkerste Van alle wolken Ben jij de zonnestraal Die als godsgeschenk in Ons leven is gekomen, Jij die hart en oog Hebt voor ons allemaal En voor je broers het Cement wilt zijn dat Hen met ons samenbindt…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…