Alle inzendingen over dirigeren

ik wist niet of jij lachte of zong maar zag dat je blijdschap ontsprong in geluid waarvan je mond klanken moduleerde van binnenuit vloeiend leken woorden te dansen op eigen muziek die in melodie de lach overnam met vrolijke refreinen zag je ogen dirigeren uit een stralende ik voelde hoe jij mij charmeerde in dat dialogisch…

jij pakt wat wind en met een brede regenboog bestormen sterren de hemel windt wolken om je slanke vingers tijdens hun vlucht door de lucht armen dirigeren het licht van de zon in schaduwen die komen en gaan jij maakt ruim baan door het fluisterend leven jouw sprankelende stem mee te geven met je lach beziel je ons hele bestaan…

Voor de stilte uit dirigeer jij voorop. Je bent het plaatje in het kunstwerk. De compact disc die goud is omlijst. Jouw fundament stond altijd sterk. Zonder sporen gaan dagen voorbij. Een onbewerkte geluidsinstallatie toont voor mij die kleine details wat bij jou kon leven tot frustratie. Jij blijft de kunst van omgangskunde.…

Dirigenten stoppen met dirigeren, omdat alle muzikanten slapen. Alleen bewustzijn luistert nog, terwijl de liefde neerdaalt, tot op de bodem van de ziel. Wanneer onzinnig verzet staakt. Wanneer toeval bedoeling wordt. Wanneer slaap ons overmant. Wel te rusten.…

Ik zit weer in een kouwe kerk de Dominicuskerk te Amsterdam op zaterdag 15 december 2018 Ik neem plaats op een keiharde bank net als vroeger, passietijd 1959 ik ben dan zeven jaar oud in de KoninginnenKerk te Rotterdam voor het sterven van Christus middels Bach’s “Mathheus Passion” nu wacht mij het Galakoor met de geboorte van Christus…

nog zie ik het glas geblazen in elke vorm waterdicht en zondoorlatend spelenderwijs met je vinger dirigeren, de muziek beheersen zonder klank of stem nu krijt de zon dwergen op de straat, het zoet van smaak is niet meer proefde ik nog maar het bitter dan was mijn hart in evenwicht en dichtte ik het leven naar mijn wens tijd lijkt verankerd…

jij genoot muziek wist van symfonie en componeren ik kende enkel maat heb mij bekwaamd in het vak van dirigeren toch waren wij niet voorbestemd om samen te gaan spelen jouw ultiem gevoel had passie en een diepte die mij snel verveelde jij verweet mij oppervlakkigheid als ik de telling in de gaten hield en ik jou corrigeerde…

het was zo’n dag dat ik mezelf driftig bezig zag opererend tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt…

Kon ik het leven maar dirigeren. Kon ik het maar leiden. Kon ik maar zeggen, ja of nee. Kon ik alles wat pijn deed maar mijden. Kon ik maar altijd gelukkig zijn en tevree. Pijn Je zult er altijd zijn. Je zult me nooit verlaten. En ik zal je altijd haten. Pijn Je maakt een deel uit van mijn leven.…

En maar dicteren componeren orchestreren dirigeren alles was er al land lucht water vuur als vier seizoenen modder sneeuw rivier en brand ook knechterige wolken onder haar absoluut uitgestrekte troon Zelfs de zon dook weg achter de horizon Zwijgen kijken en kwaad staren tot alles stopt met vallen en de dag eindelijk eindigt in zonneschijn…

En ze drukken el- Kaar soms hard tegen de kant, tegen de plastic board aan en duwen wendbaar de stick voor zich uit, de puck dirigerend en Pijlsnel doorspelend of schiet- end een gat door het touw van het net. De keeper lette niet op, -ligt in een spagaat op de grond-.…

Voor Coby Wij musiceren oude woorden op cadans en slotakkoorden naar een opus zonder eind Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal…

hoe kan ik anders dan de zetel die me lief is de wereld laat dirigeren met de bewegingen van mijn onbewuste ik moeder aarde heeft vele vruchten laten zogen tot een hemelse genoegen die haar baarmoeder telkens de vreugde liet baren dewelke ik nu zo mis het verbeteren van de kennis schudt twijfel en vergankelijkheid tot een ware taart…

in voorkomende maten hebt ze de melodie voluit laten dragen in de synthese muziek jij kende het spel dat geschreven staat in balken met mollen en kruisen proeft hoe daarin nog verborgen emoties huizen tot op de dag van vandaag het oeuvre is gewikt en gewogen nu breng je eindelijk zijn schoonheid naar boven in jouw dirigeren…

Op reis en geen spoor als Lucifer, ontkennen, exact met dezelfde impact Dirigeer toch's in beide werelden! ik zie,ik zie wat jij niet ziet bijvoorbeeld? Dat, eventjes en dan laten ontgelden, niet het duiveltje, jij bent het die streelt Inderdaad ik ben het die tegen je praat! pak me dan als je kan, via je elleboog?…

in een grijze nevel gehuld raakten handen, lippen en stemmen elkaar in emotionele tonen dirigeren ons hart op 't ritme in een dichterlijk gemoed ben ik vindingrijk aan de slag gegaan om woorden op waarde te schatten in een zalig ontluiken liet het ontpoppen in een spinnenweb van traagheid met grote loomheid in allerlei kronkels puur…

Tijd om symfonieën te dirigeren. Tijd om gitaren te bespelen. Tijd om teksten te schrijven. Tijd om op de trom te slaan. Muziekinstrumenten zijn kosmisch. Ontelbare mensen zijn muzikaal. Via stem, viool of grote trom. Bomen ruischen in de wind. Vogels praten graag. Velen zingen.…

Bloedbanden heersen en dirigeren Normaal gezien iets om erg trots over te wezen. Je ligt nu wel met je mond wijd open in de koeltoog Uitvaartpersoneel pakt dik vet poen, toch een dikke zoen! Koeltuigen, zerken, kisten of fake-mensen.…

handen kunnen mogelijk falen het verschil tussen leven en dood bepalen als de rijke niet wil gaan delen zullen sommigen neigen tot stelen handen kunnen iets met veel tamtam stellig beweren en met de nodige tegengestelde kalmte bezweren ze kunnen mateloos irriteren maar juist ook de maat dirigeren ze kunnen over liefde schrijven en een…

als achterblijver sta ik de dood te dirigeren langs de balans van schaduw en inteeltige vruchten er is niets dat mij nog bindt tegen het besef, al spreek ik in eigen woord dat nonchalant zicht keert van roem naar duiker waar wallen over oevers zijn gelegd en tochtige streken zijn gedempt met daden zonder pragmatisme doch hoe ik…

Wijze breinen zijn best bekwaam te manipuleren Kunnen heersen, dirigeren ook regeren Met bedoeling het beste in mij naar boven te halen of het slechte Mijn hart tracht duidelijkheid te zien, twijfelt en vecht De tweestrijd vreet aan me zo van ' snap ik dan niets?…

Waar je rust beleeft En de wereld van groen mag gedijen Natuur je iets extra’s teruggeeft Jezelf even van het dagelijkse kunt bevrijden Waar je heerlijk jezelf kunt zijn Het leven zich in andere banen laat dirigeren Momenten maken de gedachten fijn Als de beleving laat plezieren Je voelt je er thuis Weg van de buis Het voorjaar al een…

krijgen Zet het raam het liefst open En als dat niet kan op een kier Mijn longen zoeken frisse lucht Mijn zijn zoekt de elementen De elementen van het buitenleven Overstemmen mijn gevoel van binnen M’n stemming hapt de toon op Van de klank die de muziek maakt Van wat zich in de open lucht afspeelt Ik laat me veelal helemaal gaan Dirigeer…

Laatst won Lenette de baton van goud. Zelfs Beethoven wist ze nog op te zwepen. Ze kent nu ook van aanvoeren de knepen. Wat zal Jacques fier zijn op zijn schattebout! Thuis zal zijn stemming echter wel verkeren als zij hem op directie gaat trakteren!…

Meester Mollenman vibreerde als hij ons kon dirigeren en zijn Morgenstimmung in een lied gezamenlijk kon eren en dus zwaaide ik beleefd mijn beide stokjes zeer doorleefd hoog in de lucht - steeds met een flair alsof het mij maar iets kon schelen maar hij zag dat ik alsof deed en ik nooit een noot zou spelen En ik ademde maar stikte zag…

Wijzers die mij dirigeren in een richting door een warme open persoonlijkheid met een levendige glans als in fotografie dat in kledij mij door de nacht begeleidt. Mijn uren schitteren in de mysterie door haar gezang als een banshee haar krachten van de eenzame strijd zorgt altijd dat ik het licht blijf zien.…

niet dat ik een lied ten gehore breng zeker het is tussen het dansen door met het kleine zwart en de lange witten alwaar ik de passen kort hou of aanleng zo de melodie mijn koten laat vibreren op tastbare ivoor, waarvan ik een enkele negeer, die zitten, de handen dirigeren, maar nooit het hele koor, mijn armen reiken soms niet al te ver…

Oorlog Er is oorlog in mijn hoofd Mijn gedachten duelleren Overeenkomst die is zoek Boosheid wil graag dirigeren Maar Geduld die is er ook En die wil zich ook doen gelden Hij stuurt Inzicht een bericht Om zich heel gauw aan te melden Die blijft toch een tijdje weg Dat had niet moeten gebeuren Want wat Boosheid daarna doet Zal hij heel lang…

Zoals ik de wereld zie Want jij streelt mijn naakte waarheid In perfecte harmonie En jij speelt met mijn verlangen Zoals Morpheus met mijn dromen In een slaap die niet voorbij gaat En in nachten mij zal lomen Om van sprookjes te vertellen Zoals ik de wereld zie Nee, jij hebt geen woorden nodig Mijn geboren kunstenaar Om mijn hart te dirigeren…

Ik hoor Sir Neville dirigeren. We need to go back Neville. Back to the wild seas. Back to Scotland. Back to Lyme.…