Alle inzendingen over dochter OR kind OR opgroeien

Vergeet nooit lieve dochter De deur blijft openstaan Ook als je groot bent geworden Het huis bent uitgegaan Wees daarom als een duifje Onthoud de weg naar huis Voor jou kind dat beloof ik Vind je ons altijd thuis…

je kunt het licht niet zien haat iedereen en de wereld het lot was hard en onrechtvaardig je wilt huilen luidop schreeuwen maar moet je weten kind van de rekening soms zien we zoveel meer met onze ogen… dicht!…

Is het raar dat kinderen opgroeien in de wetenschap dat " het zo hoort" is het vreemd dat ze, terwijl wij ouderen weten dat het anders moet, de normen en jawel, ook de WAARDEN, niet automatisch vastliggen bij de jeugd van nu? Natuurlijk niet, want de tijd van toen staat in geen verhouding tot die van nu.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Op onze trouwdag werd ik genoemd: “de dochter van”… Maar jullie konden hierbij niet getuigen. Toen onze kinderen ter wereld kwamen, werd ik “de moeder van” Maar jullie hebben je kleinkinderen nooit kunnen zien.…

En we zaaien zaden van nieuwe hoop om onze kinderen te laten opgroeien We hebben wetboeken nodig om ons gelijk te bewijzen, maar beseffen niet hoe gelijk we allemaal zijn.…

Knap is zij sterk is zij sociaal is zij sportief is zij mooi is zij intelligent is zij gezond is zij Zij is mijn kind zij is mijn dochter zij is mijn trots zij is mijn leven zij is waar ik van hou Houden van je dochter met haar tekortkomingen met haar tegenslagen met haar frustraties met haar keuzes in het leven met haar zijn zoals…

Voorbij Na al die jaren Voorbij Samen opgroeien Groot worden Voorbij Nu niet meer Het doet pijn Teveel Voorbij…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Vanavond stapte je hun wereld binnen de wereld van de toekomst van uw kind een toekomst die alleen maar is te winnen en die met leren wat je worden wilt begint.…

Die tijd, die tijd komt nooit meer terug Dus geniet volop van al die zo bijzondere momenten tijdens het opgroeien van jouw kind Laat ze niet onopgemerkt voorbijgaan Probeer er echt bij stil te staan Die tijd komt nooit meer terug Pas later besef je, die tijd ging vliegensvlug Dus mis er niet teveel van, anders heb je later spijt Geniet dus volop…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

je knikte lachte mij raadselachtig toe er hing wat spanning in dansend licht je neuriede warme klanken uit de oude doos hoorde hoe je stem het verhaal langzaam ontspon waarin jouw wereld werd geschapen toen je leven begon met feeën dwergen elfjes en kabouters alles passeerde de revue het zijn jouw historische cadeautjes…

het plaatje is compleet niets ontbreekt de kroon op de schepping is haar lach die dreigt nu te worden afgepakt door streken jaloezie de eerste hints zijn genegeerd zonder boze sneer pas later wordt de puzzel gelegd als iemand afgunst zegt het meer beter best begint zijn tol te eisen wij zijn niet allemaal gelijk het…

hij bouwt zijn eigen wereld met lego en wat play mobiel praat honderd uit geeft alles wat zijn handen maken een ziel knutselt met dimensies speelt met vorm kleur en zwaartekracht lacht als wat hij in gedachten had ook lukt zich laat zien als vliegmachine niets ontgaat hem in zijn grensverleggend spel fundamenten legt hij zelf…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren. Praten lijkt haast overbodig, Lichaamstaal doet al verkeren, Toch blijf je het proberen…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel. De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig…

Ach opgroeien, het is me wat. Voorbij de jonge jaren, toen ik nog twee prinsesjes had met blonde vlechtjesharen, twee meisjes, kirrend van plezier, als ik met m'n armen gespreid, al lachend riep: "Kom hier, kom hier, want het is knuffeltijd!". Je kan het helaas niet vermijden. Kleine kinderen worden groot.…

Dochter en ik. Geen woord was tussen ons, geen misverstand. Ook geen verband tussen haar zwijgen en mijn gewild niet spreken. Alleen een hand die me het vallen zou beletten. Een stomme steen, zei ze. Opletten. Het kind is moeder van de vrouw. Ik bloei, zei ze toen ik haar zeggen wou dat leven bloeden is en niet te stelpen.…

ik las de woorden in de spiegels van je ziel de letters niet volledig uitgegroeid maar toch subtiel het kinderschrift dat in je jeugd gebroken was heb jij weer opgepakt nu zijn de hoofdletters verleden tijd en jouw gevoel schrijft onbezorgdheid ik lees de lach weer in je ogen het kind in jou is ongebroken…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Voor altijd met je spelen Opgroeien met vallen en opstaan Oud met je worden zij aan zij Om wederom een leven te volmaken met jou en mij…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

nooit meer kwijt Dat gezondheid hen mag begeleiden en droefenis ze blijft bespaard Dat wens ik toe aan beide kinderen Nu vandaag mijn dochter weer verjaart.…

Voor vaders die dochters proberen te begrijpen, hun verhaal en kabaal hun stonde, hun opgewonden gedraal, die bij zonen zien wat ze van zichzelf nooit zagen ze spiegelen zich in hun jeugd en hun kracht in hun macht, die de kinderen hebben tegenover hun moeder, jouw geliefde die zo zacht zo lief is voor jouw dochter en zoon dat je jaloers…

liefde als leidraad versterkte hun partnerschap het verlangen oh zo intens tot groei naar meer uitbreiding van hun gezin bekronen met nieuw leven hopend om kinderen van ver hier te laten opgroeien omringd door genegenheid was het wachten lang werd het paar op de proef gesteld maar toen was het moment daar vlogen ze hen tegemoet…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…