Alle inzendingen over donkere sfeer

helder glanst en schittert glas in donkere dagen veel glinsters dragen kleuren die om uitleg vragen streekjes verf uit de tijd dat beelden antwoord gaven een lief verhaal dat al generaties lang wordt uitgedragen in het zich overgeven aan de sfeer van samen en verwachten met buiten kou en binnen een zo warm familieleven…

In deze donkere dagen voor het Kerstfeest Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn Veel mensen vinden deze tijd heel fijn Anderen voelen het gemis dan het meest. Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen Wanneer je geliefde er niet meer is Dan voel je juist extra het gemis Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen.…

Bladstil ligt ze breeduit te zijn in het blauwe uur dat schemert over haar ijzige lijf en alle geluiden lossen op in vallende duisternis hoe weinig er nu nog is van wat gisteren was zoals late zonnestralen over een nazomerterras hoe heb verwordt tot had en ik me wentel in de intimiteit van winter in de stad.…

De zon is sfeer en romantiek, in de woonkamer of buiten de deur. Het licht verlicht je kijk, het bereik. Voor niets gaat de zon onder, niet voor niets gaat de zon onder. Het wordt donker, het kunstlicht is in zicht. De volgende morgen kun je pas zien wat je hebt aangericht. In je leven, je ogen sluiten, het lijkt de duisternis.…

de boom een groene waas met rode schittering een stal in mos wat beesten en de grote donkere os jozef en maria rond een stralend kind dat in eenvoud zijn geboorte vindt die herinneringen uit het kerkelijk erfgoed warmen nog altijd mijn bloed met zang en gebed heiligen langs hoge pilaren die sfeer is niet te evenaren helaas…

In tegenstelling tot wat naar buiten werd gebracht was de sfeer in het trainingskamp van het Nederlands Elftal niet goed. “De sfeer was bij ons echt geweldig hoor, Het was een dikke maand volop genieten.” De ware sfeer was echter om te schieten, Dat sijpelt nu de laatste dagen door.…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

met woorden als gif borrelend vanuit zijn keel tracht hij haar te straffen zij slikt alles grif hij krijgt straks zijn deel als zij hem af zal blaffen de dolk in haar rug het zwaard boven zijn hoofd hun liefde raakt de grens de klok telt langzaam terug de kaars reeds uitgedoofd een uitgebluste wens wat was er toch gebeurd? wat waren…

In het water gooi ik een steen, Die net als mijn trieste gedachten naar de donkere diepte verdween…

Duisternis zit in een hoek te wachten grijpt zijn kans en slaat genadeloos toe. Het duurt een poos voor je wat gewend bent aan het duister en je ogen weer wat om je heen kunnen zien.…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

het is als een schreeuw het nooit ontwaken ik ben verdwaald dichte huizen drijven achter luiken groeit het water en jij in de verte doet ons zwijgen ons geloven dat wij voor altijd overwoekerd door de zee…

als het jaar zijn einde nadert verblijf ik wat dieper vanbinnen de hemel duikt dan ongevraagd in mijn ziel alsof ik het sterven, haast gedwongen moet leren beminnen het hangend grijs dringt zich door mijn huid om de maakbaarheid te vertragen en de winterslaap te verkiezen tot mijn allerlaatste bruid als hoop verder reikt dan het…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

Er gaan deuren open die normaal gesproken dicht blijven voor altijd op slot todat haar vingers zo gaaf geschapen de sleutel zachtjes omdraait ga of sta stil in de storm ga en ga alleen niemand herkent je het is donker…

maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht niemand die haar ziet haar schreeuw hoort au jouw licht mag het uit? het doet me zo’n zeer en zoveel… zoveel meer…

maken graag een rit hopende dat ze niet klem komen te zitten…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Er wordt heel wat afgespaard hier in ons huis en nu al helemaal want de lamp gaf de geest, het is donker hier het sparen werd ons fataal, er zullen nieuwe moeten komen Zodat we van ons spaarlampen- saldo kunnen dromen...…

het duister is verwrongen je geloofde mij niet toen ik struikelde over zoveel schemer de rand van de wind sneed flarden dag takken zwiepten flitsen beelden toen het oranje licht blauw schaduwde en je geloofde mij niet toen ik zei voel het zwart je werd verslonden -…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

De lengte van je bestaan hangt af van je grootte, de tijdsduur van je aanzicht, bepalend voor dat schitterende zachte licht. De lengte van je schijn kan nooit lang genoeg zijn, maar wacht; ik steek je aan, kort zo je bestaan maar geniet met volle teugen van je geflikker je warmte en je kunst om schaduwen te toveren op de wanden…

december en zijn donkere dagen maken veel mensen depressief. hartpijn of droefenis gaan dan knagen zelfs al hebben we onze dierbaren zo lief. de dood kijkt iedereen in de ogen, verschijnt plots vanuit een kerkgewelf. loop hem voorbij in wijde cirkelbogen, hou donkere visioenen niet voor jezelf.…

ze houdt niet van het daglicht zo onbarmhartig zo meedogenloos fel ze hunkert naar de avondschemering die geheimzinnige sfeer tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt begroet ze verheugd de naderende nacht ze houdt van de nacht het troostvolle donker verzacht de pijn haar nachtlichtjes zijn aan een schemerlampje…

Ik heb geen smaak ik ben sfeer en dat ben ik en dat ben ik buitengewoon en daar zal u het mee moeten doen…

's Morgens kijk ik uit het raam En zie alweer een grauwe lucht Weer geen helder blauw met zon Ongemerkt slaak ik een zucht Heel de dag zit ik te sippen Zelfs in huis toont het niet fijn Tergend langzaam gaat de klok Tot 't donker genoeg zal zijn Dan ontwaak ik uit mn dufheid Doe overal de lampjes aan, Ontsteek her en der kaarsjes die…