237 resultaten.
Majoor Bosshardt
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 792 Groot in nederigheid
Sterk in naastenliefde
Heugelijk in humor
Gedurfd in werken
Onverstoorbaar in spreken
Lichtje in de donkerte
Verkoeling in de strijd
Even aan je denken is een verademing
temidden van zoveel gebakken lucht…
In de schoot van de maan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 245 jouw stem wiegt mij
in de schoot van de maan
waan ik me veilig
schommelend op de tonen
vlei ik me dichter
spelen sterren tikkertje
in deze rusteloze nacht
waar donkerte het wint
tot de muziek wegsterft…
Zo alleen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 278 het gewonde kind
huilt diep in mij
klampt zich vast
aan de donkerte
van de nacht
alleen
verdrietig
verscheurd
zonder koestering
vader
moeder
geliefde
waar zijn jullie
ik ben zo alleen
zo alleen
zo alleen
zo alleen…
Geesten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Al nagelbijtend tot
kloven toe
zit zij daar,
wordt gans niet moe
frummelt wat hier,
schikt wat daar
en weet,
straks is de
donkere avond daar
dan komen de schimmen,
de stemmen en schaduwen
tot de ochtend gloort,
de donkerte verdwijnt
bijt zij haar nagels.…
In jouw handen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 ik leg mijn hoofd in jouw handen
en geef me over aan wat is
waai mee met alle winden
op geruisloze tonen van het zijn
gesloten ogen openen mijn ziel
die naarstig opzoek is
naar geborgenheid daar waar
donkerte de waarheid bevestigt…
Lethargie
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 376 Gevangen in de sluimering van de dag
Alsof je in de wolken loopt
Verdwaald in de somberheid van de hemel
Overgegeven aan de mist der verblinding
Fysieke transformatie van Moeder Natuur in extrema
Donkerte omarmt de ziel
Lethargie vervult het "Zijn"
En men schrijnt
Niets is het bestaan…
Diep in mij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 443 Stilte en donkerte heel
diep en in mij verscholen
het niet kunnen begrijpen
kan het ook niet ontwijken.
Toch houden zon en regen
mijn dromen nog bijeen
want er blijft altijd nog
hoop op een nieuw begin.
Als ik dwaal in donkere
momenten is er altijd nog
het licht van de maan die
me de goede weg zal wijzen.…
heeft dag geen gezag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 278 in de schaduw
van lezen
plaats je momenten
van leven
in het licht
van de zon
kiest waarheid
zijn klaarheid
daar waar
het donkert
heeft dag geen gezag
en duistert de nacht
lees maar de schaduw
in het licht van de zon
daag maar de nacht uit
in een waarheid die komt…
Laat me voelen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.507 Laat mijn handen
je innerlijke voel
betasten en strelen
geef vanuit je hart
warmte en liefde mee
Uiterlijk is schijn
wanneer het innerlijk straalt
omarm me en voel
de fluistering van de wind
spelend met je haar
strelend over je natte wang
je ogen kussend
Vanuit donkerte en schemering
lacht mijn schaduw
je wolvend toe
krachtig…
De donkere dagen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 173 De laatste dagen, ze zijn aangekomen,
het donkert in de middag alweer vroeg.
Er zit in ieder jaar juist tijd genoeg,
maar nu zou ik hem toch graag wat vertragen:
Het is zo knus die schemer ‘s middags vroeg
rond Kerst en Oud en Nieuw, de laatste dagen.…
nacht in dag
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 406 ik,
de dichter
deel met u
de verveling
door enkele
minuten heen
volg mij in
het trage ademen
der seconden
vier de oogleden
ze zijn door
loomheid te zwaar
bevonden
maak de wimpers
tot één horizon
waar licht verstilt
en de dag
zich aan donkerte vertilt…
waar eens papavers stonden
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 339 ik zag je
papavers veroveren aan het grote
raam
je liet het maanzaad zien
om mij
- blauw -
uit schaduwpoëzie te
bevrijden
ik herkende je handen
en het trage web dat in grote donkerte
sliep
alsof uit het zandig licht
waarover je sprak, geen erfenis
daalde…
Ik kan jou niet zijn
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 352 Eerste regendruppels
boven de oneindige rivier van ons leven
kan ik zijn
Elke zandkorrel
in de woestijn van je gedachten
zou ik willen zijn
Een uitverkoren schilder
die jouw donkerte in het avondrood tovert
Mijn ziel en zaligheid
voor jouw zoen verkopen
Alles,bijna alles zou ik kunnen doen
maar.....…
Dat wat nog geen naam heeft
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 Het is nat in Den Haag
het donkert en dreuzelt
zij is de enige die
zich nog staande houdt
ze tuurt over zee
alsof ze hoopt
dat ‘het’ terugkomt
‘het’ dat nog niet weg is
en nog geen naam heeft
de duifjes samen sterk
waartegen is nog onbekend
maar het bestaat
zoals je je verweert
tegen hartenpijn die
zich openbaart
nog voor ze er…
Mijn gitaar
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 422 Ik til ze op mijn schoot
en span haar snaren tot
ze kreunt en trilt
zoals ik wil
dan
streel ik haar strak
gepolijste lendenen
Ik verstevig mijn greep
en ontlok akkoorden
vanuit de donkerte van haar buik
tot heel de kamer
is vervuld van haar geluid
dan pas demp ik haar snaren
…
een vraag
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 753 wie zal de meeuwen
terugwerpen
als ook jij verdwijnt
in niets meer
dan een druppel
of in de doofheid van
de duinen
die, ongenesteld
mijn armoede zullen
dragen
ik zal droever worden
mijn gedichten zwijgzamer
en uit de nachten zal ik
wanhoop plunderen, de donkerte
van de eeuwen
omdat geen enkel ogenblik
meer zal bestaan…
De stank van haat
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 718 Schreeuw naar de vissen
opzij ik zwem hier
de zeeën zijn van mij
schiet op de vogels
bloed in de lucht
de hemel dat ben ik
haat zaait de mens
zwart op alle kleuren
het licht donkert
één waarheid
slechts gewenst
nuances ze verteren
in de stank van haat…
De blauwe engel
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.133 lange ritten zit rails hem achterna
de middag tuurt, duwt de tijd vooruit
voortijdig zet donkerte in, waardoor
koplampen de eindeloosheid beschijnen,
zijn komst haalt en brengt berichten uit
een ver verleden tot ze zijn aangekomen
op hun plaats van bestemming…
Een grote stap
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 332 het beeld spreekt
geeft inzicht
prest tot overdenken
verder te gaan
een grote stap
niet meer stilstaan
er is immers nog
de open mond, verbazing
ja, de bevlogenheid
naar levensechte dromen
de schoonheid onderweg
symbolen van licht
dat zelfs in donkerte
tot helderheid kan komen…
voor de maan langs
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 88 in de donkerte een koppel
smienten, ruggelings gekeerd naar licht
mijn zicht getrokken tot het wit
hun buikjes glanzend en gericht
naar mij
de aardling, die slechts ziet
dat aarden aan mijn voeten ligt
in zichtloos duister, nu de zon haar
weggetrokken werk verricht
maar waar ze is…
ik weet het niet…
Papieren amitie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 zijn het regendruppels
die de wangen kussen
zelfs na al die tijd
tekent donkerte zichtbaar
ook al ken ik jou (zo lang)
ken je mij nog altijd niet
het zijn schuurt
met het opgaan in de mist
geruisloos dat dan weer wel
al verdrinkt het hart
iedere nacht opnieuw
onder vers ingestopte lakens…
in naamloze nachten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 490 blaas wind
voor je uit
licht de weg op
met zon
in naamloze
nachten komt
duisternis weerom
waarom zou
je wachten
ga maar alleen
het pad van je
eigen gedachten
lach om alles
dat donkert
want ook
in de nacht
is er maan
en een ster
die van ver
het zonlicht
weer flonkert…
Martinitoren
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.018 Rondom zijn voet een rosse schijn,
Waardoor de regendruppels stoven
En zwaar en traag daarboven
Het zwart geheim
Der stijging in de donkerten verloren
Tot waar, een vuren knop,
De lichte top
Dreef op de hoge duisternis. –
Ontzaglijk in zijn vreemde luister is
Het wezen van de nachtelijke toren.…
bevangen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 408 hoewel de kille winternacht
me naar het bed noodt
onder het warme welkom
van het wollen dek
hou ik de sterren
in de natintelende donkerte
daar boven mij in rij op wacht
nog even vast
en voel hoe die oneindigheid
een brug van duizenden jaren spant
over de alledaagse scepsis
voor de magie van deze kerstnacht…
Bloemen van liefde
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 ik wist
dat in licht
alles helder zou zijn
zag je gezicht
proefde de smaken
van lippen die alles gaven
in je ogen
donkert nog schaduw
maar je lach breekt al door
schijnt als een zon
vroeg in de morgen
kleurt de parelende dauw
transparant wordt de dag
als wij bloemen van liefde
uit licht kunnen maken…
Dat het gevoel niet meer aanspreekt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 Het gevoel hebben
Niet meer te kunnen
Voelen, gevoelloze
Donkerte die gewoon
Te diep is, en te lang
Duurt, onomkeerbare
Somberheid die zonder
Pillen levenslang lijkt
Te duren, kleinkinderen
Die langskomen om hun
Verjaardag bij oma te
Vieren - en vreugde
Die het gevoel niet meer
Aanspreekt - hulp die
Professioneel gegeven…
zongoten
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 363 herfst domineert in mozaïek van seizoen
en viel met de deur in haar territorium
met een barbaars temperament
groef ze zomer uit met zongoten energie
de tastbare warmte
werd door haar donkerte toegedekt
haar passen zijn gezet
in een zuiging van fluweel
in haar stopbewegingen van najaarswaaier
zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…
tijd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 431 de tijd verstrijkt in
een muur van stilte
doorbroken door een schamel licht
waarin wij zoeken
tastend, struikelend
onze dromen tegemoet
verblind in een spoor
van jong verlangen
waarin troebele beelden
zich uiten in helder schijnen
en donkerte opglinstert
in een weergaloze schittering…
De stem van de nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 131 ochtendlicht kust me wakker
kom pardoes van lig tot zit
ik had nog zo mijn best gedaan
om lang op te blijven
om zo de stem van de nacht
te kunnen vangen
haar spannende verhalen
te ontlokken over donkerte
de schemering waarin schaduwen
zich mee laten voeren in dromen
van een ander, en in de morgen
opgeslokt worden door de dageraad…
Spelen met de tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 216 jij ziet wolken
maar het weer
kun je niet duiden
bos kent voor jou
geen bomen meer
je kon ze allemaal dromen
zit te spelen met de tijd
terwijl vandaag
al door je vingers glijdt
nog ben je vriendelijk
maar de achtergrond
donkert onzekerheid
wij zijn vrienden
ook al weet je onze namen niet
blijven bij je voor altijd…