Alle inzendingen over doodengel OR laatste OR scheiden

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

Wie zal in de regenboog scheiden De regen van de zon? Zo dacht ik, dat ons beiden Niets scheiden kon.…

Spreek ook jij, spreek als laatste, zeg wat je te zeggen hebt. Spreek - Maar scheid je nee niet van het ja. Maak wat je te zeggen hebt zinvol, geef het de schaduw. Kijk om je heen, zie hoe levendig alles is - Rond de dood is het leven! Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…

was de laatste keer…

Laatst iemand ontmoet Het goede gevoel gaf mij moed Om open proberen te zijn Delen en praten over pijn Voorzichtig verkennen En aan van alles wennen En van knuffelen op z'n tijd Heb ik geen enkele spijt Jouw warmte was een feest Zoals nog nooit is geweest Slechts van korte duur Want we scheiden: nog dit uur…

Altijd kiezen, weglaten, doorstrepen, scheiden en deleten. Wat is een leven waard? Scheiden en deleten?…

Ik ga met jou tot aan de poort en in je laatste nachten zal ik daar blijven wachten tot je een hemels welkom hoort. Ik zal wel bij je blijven staan totdat we moeten scheiden. Er is geen plaats voor beiden om samen door de poort te gaan.…

Als laatste druppel aan een hangend blad scheiden elkaars wegen door de kilte van de nacht. In de lage landen overheerst de band gekleurd in de dageraad op mijn netvlies gebrand. In de stilte ervaar ik jou meer dan mijn verstand jou kunnen zien oprijzen in de mist over het weiland.…

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

Geen achtendertig, nee mijn lief, mijn eeuwige lief we hebben het nét niet gehaald The sky was schijnbaar not the limit, niet verder ging het dus, tot hier is het maar afgepaald Onze handen laten nu los we moeten elkaar laten gaan vanaf vandaag elk onze eigen weg Maar wel drie kinderen, drie hele mooie kinderen, getuigen van wat eens…

In het oude, vertrouwde huis op de hoek zal de verandering aanmerkelijk zijn - een andere man, een andere vrouw, een ander kind - geluk aan de nieuwe bewoners, maar in mijn hart huilt de wind. Onder het schuine dak met grijze shingles wordt zo meteen alles nieuw geschikt - modern, retro, of misschien wel klassiek - naar een jonger en eigener…

en zo sprak zij tot hem van wat waarachtig waar was hij stamelde wat woorden vragend kwam ze niet verder de leegte van z'n stilte veraadde een echo van onbegrip en zo vervreemden ze verder het scheiden was onvermijdelijk haar kronkelend pad liep omhoog dat van hem was van steen met een voorziene bestemming aan het einde van een rechte…

als ik met jou trouw, wil ik nooit meer scheiden, want ik hou zielsveel van jou.…

Het vertrek Het is toch zo makkelijk, het is zo voor mekaar Je gaat van elkaar af, na zoveel jaar De jeu is eraf, de pit is eruit Ik ga ervandoor, dus zoek jij het maar uit Ik ben ongelukkig ga er vandoor Na zovele jaren, zoek jij het maar uit hoor Als ik je op je hart trap, dan is dat helaas Maar mijn geluk staat voorop dat is mijn relaas…

je later niet zo’n spijt; word je voor uitwassen behoed Als je dit alles nu beslist bevat dan kun je veel nood vermijden Dan kies je voor het goede pad en ga je ‘t afval beslist scheiden…

Verder dan woorden draagt de stilte waar onze wegen scheiden. De ruimte tussen onze blikken meet uren van vergetelheid. De laatste klanken tussen ons verklonken planten zich voort over de velden, reikhalzend naar de grens van hun mededeelbaarheid totdat de laatste echo’s zijn verdronken voorbij de drempel der oneindigheid.…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

Alles had ons moeten scheiden...…

Scheiden valt hard voor wie zo teer beminnen. Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

ik spoorde niet goed jij treinde op tijden in vertrek zwaaide jouw hand niet altijd naar de mijne zag je ogen in het roodgroen van wissels verlaten kwamen we aan liet je gaan maar op het avonds retour zag ik je weer staan we denderden voort op rails die nooit scheiden pas op het laatste station lachten we beiden…