Alle inzendingen over doodsteek

spaar mij jouw woorden als vlammen slechts leiden tot as en de knoesten spetteren in ogen van steen waarin ik ooit nog zachtheid las uit een teder hart van veen scherpe messen trekken door merg en been en als schilden slechts dienen het onweer te kaatsen dan raakt de pijn gevoelloos en verdampt om zich naar de doodsteek te haasten…

die stad in Spanje treurt over jouw sterven ik helaas niet stierenmartelarij intens verdriet jij was nog een jong mens maar een zure dood had liever respectabel dieren gered in bittere nood hoe leg jij dit uit nu waar je ook bent nee voor mij was jij geen stoere vent…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

De stier moet op de werelderfgoedlijst Nou… niet de stier maar eigenlijk het vechten Cultuurgoed waar de Spanjaarden aan hechten Maar dan is er direct de vraag die rijst Dat ‘immaterieel’..daar raak ik door verward Is dat nu vóór of ná de doodsteek in zijn hart?…

was het de eenling die moordde uit naam van allah en jezus die koning en keizer de doodsteek gaf en continenten in oorlog bracht het is de magie van de cirkel die hem het wapen geeft hij verzamelt de kracht van de schreeuwers weegt de emotie van stilte op de rand van balans doodt wat wij in ons hart al heel lang hebben gehoopt…

alles afgenomen, nooit meer rust, zelfs vechten in mijn dromen, en dat alleen om lust, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou, mijzelf ontzien, ik deed wat jij wilde, nooit had ik gezien, hoe jij mij langzaam vilde, mijn ziel omgekomen, door een doodsteek…

Je nooit meer te mogen voelen, is de doodsteek die ik God met heel mijn ziel verwijt.…

daarna scheen hij binnen te sluipen Hitte leek ineens binnen te stromen maar soms lichtte het groeistuipen Zoetjesaan stierven oude bladeren die zomer voelde zich daarom ziek ‘t Bloed stokte in boomslagaderen zo werd de zomer minder energiek Na zijn ziekbed van dertien weken is hij dood de zomer van vorig jaar Zijn hart weerstond de doodsteken…

aardiger dan dit lijkt hem de doodsteek krachteloos zakt zijn schrijvershand Syrenen zingen schaarsgekleed hun lied cyclopen achtervolgen hem hard slaan de golven op het natte hout Onverwijld star doolt hij verder op een vlot van volmaakte verrichting laat hem nooit zijn voeten wassen.…

waarover schaduwen uit fakkels en olielampen wild soms traag heen en weer dansen de zwaardvechters van morgen eten en drinken zich propvol genieten allemaal met smaak kauwen en slokken gulzig brullen grove grappen uiten speelse dreigementen vergeten voor deze nacht wie de volgende dag zijn tafelgenoot of makker zal moeten bekampen hem de doodsteek…

Ik lees op jouw vel het verschijnen van een schittering als een pleister op het drama dat de man heet altijd al waarde het schuw rond onder de vermomming van krachtige potentie ik verman me in jouw blauwe putten ze boren in mijn ziel en in mijn moordzucht alsof ik je de doodsteek zou kunnen toebrengen maar zo zou ik uit je mond ademen…

“Ibiza aan de Grevelingen” heet het. Wat straks de nieuwe eilanden gaan bieden is Zeeuwse welvaart dankzij rijke lieden. (Want wie het breed heeft hangen die besteedt het.) Als elke nieuwe eigenaar een plankje krijgt, wordt zo de surfsport ook niet meer bedreigd.…

wat mijn hart raakt als een doodsteek met een mes en zij Femke was ook geraakt en dus even ook op die Dam ze zal zich verdedigen maar ook sorry willen zeggen sorry wat heel veel mannen nog nooit hebben gedaan ze zal het ook nog beter gaan doen ze is geen dom blond wijvie ze is wel links, maar ook recht door zee Femke bedrijft geen politiek…

Nu Duitsland zijn wonden likt, Spanje op miraculeuze wijze gewonnen heeft, via snel en gedreven spel, gaan we weer een Spaanse oorlog tegemoet, want reken maar dat die stierenballeneters ons als voetballende stieren de doodsteek willen geven.…

na de grote slag eten we gehakt gekscherende de schedel afgezet en in de jonge schoten gezet gelijk de geest met de broek open en we stromen vol bier dat schuimt op de lippen denken er niet aan een brief te schrijven naar moeder naar heeroom naar de kardinaal generaal geen kettingbrief op kringlooppapier waarin woorden ons doodsteken in de rug…

- ‘Ja, of hij aaklig riep, ‘Een vent, die hem de doodsteek gaf, Nam hem toen al zijn borstels af En smeet - de bloed was toen al stijf - Eerst kokend water hem op 't lijf.’ Foei, kippenvel krijg ik er van, ‘Ja, erger nog deed toen die man, Hij hing de dode aan een leer, Het hoofd hing naar beneden neer.’…

Een rijk heer kan met goud betalen met zilver betalen kan iedereen Maar Mária Lécina zo betalen met een doodsteek, dat kan er maar een ¿Porqué, Porqué? ¿Porqué, Mária?…