Alle inzendingen over doorlopend

Als leraar, zeer met kinderen begaan, ben ik degeen die voor de jeugd doorlopend een venster naar de wereld voor ze opent waarin zo’n kind z’n vleugels uit kan slaan. Ach, soms moet je wel streng zijn of wat vitten, je wil gewoon niet dat ze blijven zitten.…

‘doorlopend vliegen alle chicks je aan!’ ‘je kan echt nooit meer zonder deo gaan!’ [reclamebazen denken: lik me reet] Kom op jôh, trap toch niet meer in die shit Reclame!? Weet je nóg niet hoe het zit?…

het is nog niet voorbij de groene wei met madelievenkransen het hoge gras waartussen wilde bloemen zich verschuilen voor het huilen van de wind daar bloeit fantasie in kleur maar het is nog niet de nostalgie van al gebeurd in een doorlopend spektakel showt dit mirakel zijn scheppingskracht in onverwacht hemelse pracht…

In het asiel reageer je zeer verrast Als men je vraagt de bijsluiter te lezen Voor het dier dat je net hebt aangewezen Zodat men weet of het huisdier bij je past Wel kijkt men eerst, voordat je het mag kopen Welke scholen het baasje heeft doorlopen…

alleen jouw woorden heb ik meegenomen jou ben ik in ‘ gewoel van leven verloren ze helpen mij het pad van gemis te doorlopen waar herinneringen blijven stromen wetende verder dan ooit kom ik je weer tegen zullen wij samen rust beleven…

als alle auto’s zwijgen loop ik de velden in en schrik: een hoge sprinkhaanvogel van ver van over de rivier gekomen waadt mijn dode hoeken in en uit doorlopend knikken hij en ik: wij staan op iemands rode lijst wij gaan de weg van alle vlees…

In kieren tussen de keien groeide fris gras want doodlopende straten bieden meer levenskans dan straten die doorlopen naar mensen die nog volop leven. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002.…

sterke armen strekken zich uit strelen mijn rug de wereld leeft mijn hart ademt en ik zweef in een gedicht van blauwe wolken die niemand kent onrust als ik doorloop naar de hoek van de straat waar ik jou niet meer herken alleen in mijn gedachten keren tranen terug…

Bespelen wij doorlopende refreinen. In de kringen van liefde weerspiegelt je gezicht.…

Koreaantje is niet goed kijk maar naar z’n bolle toet hij is ziek van Trump’s getweet oorlogstaal en treiterbeat Hij, die Trump een lesje leerde kreeg precies het omgekeerde Koreaantje is niet lekker Donald wordt doorlopend gekker Heerszucht maakt van die debielen ongeleide projectielen.…

Je bent weer terug in deze speurtocht vol betekenis in een spel van het ene woord en het andere, waarin de mensen weer rijmen in een doorlopend gedicht.…

verandert - Verander ik mee Of ik wil of niet Dat lijkt op Het oog normaal Maar dat is Niet het hele verhaal, Want is het niet Eerder de leeftijd Die van ons Andere mensen maakt En ons van jeugdige Onbezonnenheid meeneemt Naar volwassenheid, Ons leert life events In bezonken wijsheid Te accepteren In plaats van er Doorlopend…

die dame daar die ken ik ik wil zeggen haar ogen  die ken ik  daar heb ik eerder in gekeken in een ander gezicht zij kijkt mij aan, althans  haar ogen kijken me aan  de blik van herkenning stuitert geluidloos heen en weer  en weer valt dan met een doffe tik in het niet  ik moest doorlopen    ogen graven diep …

Mijn gedachten, doorlopend van verdriet naar geluk. Tranen en geurende rozen vormen een broze balans. Mijn leven, in het verleden verweven, Brengt de toekomst om vrij in te leven.…

Vallen, opstaan en weer dóórlopen. Vuile handen maken. Dat is de kern van ons bestaan. Met blije gezichten door de modder gaan. Dat is gezond voor onze geest. Sterker nog. Dat is een feest! Voor toeschouwers is het leerzaam. Voor ons die met schone handen, aan de zijlijn blijven staan.…

hij heeft met eindeloos geduld zijn bestaan gevuld in buigzaamheid de seizoenenrij in overleven doorlopen pas later heeft volwassen kracht de eerste weerstand opgebracht tussen buigen en barsten kreeg hij vaak rake klappen een herfststorm deed hem uiteindelijk knappen zijn geduld heeft onze haard gevuld…

Wat deed ons wederom ontwaken, liet naar stilte neigen, zal ook de adventtijd ons doorlopend weer doen zwijgen.…

Doorlopen, doorgaan, doorzetten, niet vertrouwen op dat onder mij, maar op mijzelf, mijn benen, mijn doel. De mensen zullen mij verraden, de warmte van een kus op mijn wang. Ik ken dat beeld en weet dat, voel dat het niet mag. Niet meer vertrouwen, het is te laat om weer dezelfde fout te maken.…

ook al zet ik spotlights aan het zal schaduwen niet raken en probeer mee te gaan in mijn onzichtbaar denken, bunkers verdedigen het ontwaken zakken vol met woorden liggen al op de vuilnishoop snoep met stroop geslepen messen doeken met tranen doorlopen niets kon het versteende vlies doen slopen ontmaagden: het is hakken in…

Ik was laat, het koper van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

Ik was laat, het koper Van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

herkennen in mij doorlopen in straten is een gave die ik vervloek op zoek naar jou kan niet meer loop weg loop weg van het verlangen het verlangen van jou en mij help me schrijven dat boek over ons twee geluk is lijden jij weet…

De bas slaat diepe gaten In de rust van mijn huis Met die net niet irritante tik En die heerlijk doorlopende ruis De drum beweegt mijn voet Onbewust, gehypnotiseerd De nuances van het ritme De gevoelens, niet verleerd De gedachten aan de horizon Niet te volgen zo èèn, twee, drie Die vrouw, helder van stem Die koude rilling melodie…

Afhankelijkheid Als minuscuul object Bewegend tussen massa’s massa Doorlopend van een lang traject Niet wetend van de causa Oneindig einde van de tijd Gevangen in haar eigen dogma Vertwijfelde hoop op zekerheid Verstrengeld met het kosmische magma Eeuwig vragend naar het waarom Verlangend naar de moederschoot Uitdijend tot het wederom…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

Met jou deel ik het kijken zien en innerlijk zien Beschouwen De hunkering naar schoonheid in woord en beeld ritme en ziel de empathie het scherpe snijden blijvend gevoelen Echter Terwijl ik in mijn bestaan probeer te vergeten doorloop jij je archieven van je geheugen Er is geen eenduidige weg Er is alleen maar kijken zien…

In een duinpan zag ik haar, bloot als een vis, verdiept in een boek, ik keek op haar neer als een keizer, ik kon doorlopen, maar dat deed ik niet.…

rond de volle maan las ik mijn dichtverzen schrijfletters uit mijn diepe innerlijke lagen in ogenblikken van verstaan zag ik dezelfde vragen het muurbloempje bloeide nog wat verder open de wereld stond een beetje stil waar benen doorlopend trilden het ingetogen middelpunt in een bijna schuchtere nacht heeft links en rechts wat…

je stapt de helverlichte nacht in, blijft verstoken van dromen die anders zouden komen je voetstappen weerklinken tegen de gevels van de huizen je raakt de weg kwijt in je gedachten je hoort of ziet niets meer, merkt niet eens dat sommigen je aanstaren, dan haastig doorlopen je praat zachtjes in jezelf, gesticuleert met beide handen…

bezig thuis kalm uit te drijven trillend op de carousel van indrukken steeds nog komen ze vers in beeld betoverend uit de golfstroom breugels alle schilderijen die vloeien in elkaar over fanfares een droom geen moment vast om ze te beschrijven Jeroen Bosch blazers en droom hoeveel gestalten gezichten ook nimmer een stilte die verveelt…