33 resultaten.
Stille getuige
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 812 de klok tikt niet meer
zijn afdruk op het dressoir
breekt, in het licht van de leegte
is alles nog vol van haar…
Op het gebroken dressoir der wanhoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 146 )
Waar zijn dorre adem tranen schuwt
en littekens op hun huid striemt
leven zij zwarte gestalten in versplinterde hoofden
De snijdende kou blijft wentelen om
starre gebaren die stenen wreedheid werpen
naar inslapende zielen
Zijn doodsbloem met de doornen prijkt en
snijdt diep in samen gevouwen handen
die steun zoeken op het gebroken dressoir…
toen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.845 voor mij was kerstfeest
een boom met echte kaarsjes
het sneeuwlandschap van vaders hand
uitgestald op het dressoir
en de warmte van met z'n allen
(en iets van soberheid)
aan een tafel van fragiel geluk
nu wij zoveel materiëler zijn
weet ik mij een illusie armer…
negentientoen...
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 629 voor mij was het kerstfeest
een boom met echte kaarsjes
het sneeuwlandschap
van vaders hand breed
uitgestald op het dressoir
en de warmte van met z'n allen
en iets van soberheid
aan een tafel van fragiel geluk
nu wij zoveel materiëler zijn
weet ik mij een illusie armer…
Zonder gezelschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 259 ik ken jou wel
maar zien doe ik je niet
onhoorbaar ben je
toch raak je mij
vooral in stilte
snij je nog dieper
dan oosten wind
tegen mijn schrale gezicht
gelijk de verkleurde
kalender boven het dressoir
omarm jij mij
iedere dag opnieuw…
poëzie thuis...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 35 poëzie bij je thuis
is het behaaglijke op
een voetstuk zetten en
weten dat je thuis bent
de taal oppoetsen en
even op een ereplaats
op't dressoir zetten
zodat de bezoeker
er niet om heen kan
zo help je op eigen wijze
toch een heel klein beetje
mee aan poëzie promotie…
kerstmis van weleer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 83 kerstmis was destijds gewoon
een boom met echte kaarsjes
het sneeuwlandschap van vaders hand
breed uitgestald op het dressoir
behaaglijke warmte van met z'n allen
en ook iets van soberheid
aan een tafel van fragiel geluk...
nu wij zoveel materiëler zijn geworden
weet ik mij een illusie armer…
Memento mori
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.591 opeens begon het te dagen
vreemd, dat ik het licht niet zag
terwijl het toch aanwezig was
onder handbereik lag het daar
-ik kon het niet geloven-
dat briefje op het dressoir
geen reden die je achterliet
geen kleine woorden, geen liefste
zelfs een aanhef had het niet
wit licht bespeelde ’t papier
en toonde tussen zwarte lijnen
een requiem…
het is voorbij
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.984 de olijke kapster schaart met ogen
wandelt tussen takken
rozenolie fleurt het zwerk
rillende kraaien op de grassen
de dood is opgeruimd
netjes in de pul op het dressoir
de dag zit in de knip
fladdergons verlaten de geruchten
appeltaart staat op de stoep
thuisloos woont de witte waterroos
het marmert aders blauwglans
de tondeuze slikt eiderdons…
het ultieme niets
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 251 je kunt met de mooiste woorden proberen
het ultieme gedicht te schrijven
maar nog voordat je een eerste zin hebt
bedacht weet je dat het onbegonnen werk is
wat de dichters ook schrijven en hoe goed ze
het bedoelen het blijft slechts wegwerppoëzie
de één zal het geschrift misschien
een poos bewaren in de la van het dressoir
terwijl de…
Nieuwjaarswens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 280 Als de laatste dennennaald
verwijderd is van 't kamerbreed
en het sprookjes-sneeuwtapijt
verworden is tot modderkleed,
als romantisch kaarsgeflonker
vlekken naliet op 't dressoir
en de geur van oliebollen
hangt in 't hele huis nog zwaar,
als door vuurwerk vingerloze
handen alle zijn verbonden
en de dodelijk verschrikte poes
is toch teruggevonden…
Verliefd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 64 Het wekt verbazing
dat ik in gedachten
bloemen laat verwelken
in de eenzame vaas
op het dressoir
ik leef nu vrolijk verder
met een tuin in mijn buik
in een jurk die te groot is
om stilletjes in te wonen
en jij in een ver landschap
traint jouw manlijke spieren
voor de omvangrijke spiegel
die diepe dromen laat zien
later wanneer…
Knus
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 652 grijs getinte heuvels tekenen zich af
op de ramen van mijn doorzonkamer
ook al is de zomer reeds lang op zijn retour
en de dag allengs meer bekort
is het stof nog kraakhelder zichtbaar
op mijn vinylen vloer en dressoir
de hoge zetels hebben, door
het oktoberlicht beschenen,
nog niets aan waardigheid verloren
het gobelin bloeit als nooit…
Breekbaar kristal
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 90 Met het lege glas op mijn dressoir
illustreren lippen breekbaar kristal
van afdronk met een bitterzoet gebaar.…
Hoera, leve hernia
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 175 mijn boom die staat niet recht
en zoekt steun met het dressoir
Ik wil nog zien, ik wil nog reizen
maar die pijntjes blijven komen
en mijn rug kan moeilijk plooien
dus, dan reis ik maar in … dromen!…
verzameldrift
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 961 neem mij mee
van hier tot ginder
neem mij mee
naar jouw idee
boetseer, kneed mij
of beeld mij uit in zwart /wit
maak mij de David
van je ultieme dromen
naakt en honderd op een rij
genoeg om dagelijks
klaar te komen
stapel mij op
in glazen urnen
versier daarmee
het eiken dressoir
stof mijn potten
dagelijks steevast af
met…
Haast niet
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.142 Snel
nog wat spullen
al het bederfelijke
weggegooid
Even douchen
neussnuitend proestend
heb ik angst
te verdrinken
Schone onderbroek
en sokken graaiend
mijn borstel
van het dressoir
Mee die cijnen
niet vergeten half zeven
het toilet
haal ik nog net
Een claxon roept
de tijd om
het gevoel
te verdringen
Staar ik nu…
Een koffer verhalen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 536 koperen kolenkit
micaruitjes vlammend rood
en op de gloeiende plaat
pruttelt een koffiepot
opa stopt zijn pijp, hij
puft tevreden voor zich uit
terwijl oma een wrong draait
in heur wolkenwitte haar
de kleine ramen in het huis
van golvend groen glas
met sanseveria en begonia
op de smalle vensterbank
tekenen verschoven bomen
op het dressoir…
Ikea
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 390 Voor boven het dressoir
in de kamer bij hen thuis.
Alles was al voorgeboord,
behalve dan de linker hand.
Dus belde hij Ikea
als teleurgestelde klant.
Er werd hem aangeraden
zelf maar een gat te boren.
Hoewel best goed bedoeld,
wou hij daar niet van horen.…
eeuwnacht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.052 Tot ik niet goed wist voor wie ik het bangst
was als die logeerpartij over zou gaan
We hadden ons lief, want we hadden elkaar
gevangen in woorden als nooit zonder jou
wij waren geen twee meer maar deel van een paar,
doof voor ons beider: maar stel dat ik wou
en altijd dat weten dat 'r eentje kon gaan
En ik zag de kasten, mijn bed, mijn dressoir…
Draadjesvlees
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 818 Ik kwam het kleine huisje binnen
waar het naar mottenballen rook
een geur van veel te oude koffie
zo sterk en bijna aan de kook
Op het dressoir een oude pendule
die jaren niet meer had geslagen
wie er op die foto ernaast stond
dat durfde ik niet te vragen
Een oude krant voor de geraniums
als bescherming tegen de felle zon
wat oude tijdschriften…
Bevrijdingsdag?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 772 Bevrijdingsdag, haar hel
Daar zat ze iedereen vierde feest
voor haar op het dressoir
drie foto’s ze huilde
was nog nooit zo alleen geweest
terwijl de feestroes doorzinderde
het blijde gelach
vanaf de straat
door haar raam kierde
begon haar wachten
bericht van het rode kruis
het kwam niet
dag na dag, week na week
maandenlang jarenlang…
een andere kijk op kerstmis...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 284 eens op de schaduwkant gelet
van wat de kerst ons ook kan brengen
het kaarsvet dik op het dressoir
de klit in 't krullend engelenhaar
een kerststal hangend op half zeven
en in 't stro geen greintje leven
een dennenboom in vuur en vlam
de herder en het schaap zijn lam
stilaan lijkt elke glans nu henen
de kerstman op z'n laatste benen…
Twee halve gezichten
gedicht
2.0 met 6 stemmen 3.591 De blakende sinaasappel
op het dressoir? Het kammetje
van het merk Unbreakable?
Haar handschoenen die zij
inderhaast is vergeten?
Twee halve gezichten.
En de achterdocht
in mijn pretoogjes?
Sterk als de impuls
verantwoordelijkheid
te weigeren!
De sleutelhanger zegt:
Doe wat je Vader zegt
en je zult veilig zijn.…
Buurt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 69 , geld en macht
in jouw spelonken
is er een buurt te leven
voor het bestaan
een bijzonder relaas
communicatie vloeit samen
via goedgevulde brievenbussen
in donkere afgeladen kroegen
waar het blond schuimend bier
op bloemen, vrouwen, voetbal wacht
zodat het maagzuur kan beslissen
over de kleur van de vaas
de plek op het dressoir…
Jonkvrouwe van Schouwen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.212 ze pakken kon
in Huize Belvédère
stonk naar ganzenlever, biefstuk,
kaviaar en naar Gruyère
en vanochtend ongerieflijk
ineens naar de volière
Nee, zo ging het echt niet verder
ieder zag wel de misère
en ik wilde haar doen lijnen
maar ze rook meteen al lont
En zij ontsnapte mij alweer
nu met een aanloopje van verre
sprong er over het dressoir…
Steen op Steen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.417 weten
maar je bent een steen vergeten
en dus zeg ik het maar even
anders word je straks weer naar
en de specie is te laf, Henk
en de voegen zijn te straf, Henk
en de steenkleur vind ik achteraf
toch best wel een bezwaar
Zeg Henk, je wil het vast niet horen
maar je gulp staat weer open
en de kruiwagen trekt sporen
van de tuin tot het dressoir…
Heden de dag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir,
de juiste lichtval en een broodje vlees.
Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken
van de vrees, hoort men het ontijdig kwaken.
Haast in tranen speelt men zich af
in het openbare en vooral ook na het glas.
De fles is leger. Men bevindt zich gaarne tegen.…
2e Oosterparkstaat, Amsterdam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.036 in de chique achterkamer
voor visite de salon
geurt de geest van jaren dertig
Donker rode pluche crapauds
in authentiek grijs streeppatroon
amper nog bezeten
Even maar verschaft het zonlicht
vrij entree en zucht de wind
door opgeschoven ramen
Weerkaatst kristal
geslepen glazen en karaffen
op het glanzend gepolijst dressoir
Dan klooit…
Wij, die ik ook ben
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 241 mijn witte dressoir
draagt mijn zelfportret
in bruine pij
zonder aangezicht
waar ter hoogte van de heup
de rozenkrans hangt
zonder poseren
ben ik als heremiet neergezet
het is een deel van mijzelf
al in den beginne toebedeeld
vroeg was ik reeds ontaard
van huis naar huis
wellicht door mystici
fluisterend aan mij verklaard
werd…