Alle inzendingen over drie stoelen

Drie stoelen op een rij Ze worden niet bezeten Maar waarom staan ze daar Dat had ik graag geweten. Ze staan te wachten op bezoek En zonder het zelf te beseffen Kunt u ze in een wachtkamer Wachtend op uw bezoek aantreffen.…

er kwam iemand binnen breed en, dat zag je meteen vermogend de ruimte vulde zich meteen met zijn lucht hij was beslist van een koninklijke kaste toen hij niet meteen op zijn wenken werd bediend verdween de koninklijke lucht door alle kieren en gaten maar zijn breedte bleef hij houden hij had drie stoelen nodig paste amper door een…

Onder mijn biezen stoel praten ze de vriendinnen uit het verleden. Ik zit rechtop, mijn rug gesteund mijn arm op een leuning bij de schoorsteen, waarop de klok en spiegel: ik kijk voor me uit in mijn rechterhand een kelkje. Het is drie minuten over tien. het glaasje is al leeg de gaskachel brandt zachtjes.…

Ook wel zetel, troon, Als de koningin gezeten, lezend voor de Staten Generaal, vanuit papieren niet zelfgeschreven proza, maar fictie van de minister-president.…

dansend op akelig lange stelten waaien ze naar binnen schuifelend langs de stoelen flessen omgooiend van de gedekte tafel bedrukt kijkend door de ramen hangend de jassen aan de kapstok het hoofd verloren op hol in gedaanten verschijnen jouw woorden in een signaal waarin kijken tot kunst is verheven…

Bij het woord "Heilige Stoel" Krijg ik altijd een onbehagelijk gevoel. Wordt de stoel als heilig wezen Straks ook de hemel in geprezen, Als u begrijpt wat ik bedoel.…

Zo´n stoel geeft een bepaald gevoel van macht Al draaiend hou je alles in de gaten Je laat ze soms een toontje lager praten Maar neemt altijd de regels goed in acht Ach Vera het is echt een slangenkuil Sommige mensen snoer je nooit de muil…

Amaai Een top in Shanghai. Deze heren Gaan de toekomst profileren Wat een gedraai. Het wisselen van de macht Waar Europa zichzelf dacht.…

In Delft werd jij geboren in Zaltbommel werd jij groot speelde mooi piano Op aanraden van Franz Liszt zet jij pianostudie in de Franse hoofdstad voort Net als toen jouw oma, Parijzenaren gaf jij les aan jongere broers van de schilder Manet Toen zwanger en bevallen van een zoon, kreeg de naam Léon Drie mogelijke opties; vader onbekend…

U heeft een misdaad begaan, sprak de rechter aangeklaagd voor ouderdom het vonnis luidde schuldig ik wankel claustrofobisch nu in hooguit drie bij drie tussen bed en enkele stoelen kijk door de geranium bezette ruit jeugdige bemoeials schrijven wetten voor vaste tijden schema’s en de wasbeurt, zó gênant hoe zalig is het zoemen dat…

Inmiddels was ik al niet veel groter dan een speldenpunt en innerlijk dronken de stoel zond mij zijn gedachten, vrij technisch maar gevolgd door het ruisen van bomen voor even, een seconde of drie werd ik stoel. Het was zalig, zalig dat hout in mijn wervels! De klop in mijn been, een bestaan zonder bloed of gedachten. En stil te staan eeuwig.…

Laat mij één keer in water met mosgladde keien waterwindsels om mijn middel Van een zwarte stoel van Thonet, het touw door keukenlicht, mijn spijt die kokt Klassiek in bad, met lemmet aan de pols, dressed to kill, mijn dood stinkt niet Alsjeblieft geen trein, zo mannelijk, niet klein genoeg Ik zou drie keer willen doden Een kind, een volwassene…

De versleten rand waartegen jouw benen schuurden bij het verzitten De kale plekken op de leuning waar jouw hand de bediening omklemde De losse stof op de zitting van het draaien in je slaap Ik haatte die stoel waarin jij zelfs je laatste adem richting de tv zuchtte Tussen de kussens vind ik een paar muntjes en ik glimlach…

De stoel staat stijf en stevig witgeschilderd op de binnenwerf van de luiheid…

bij etenstijd hou ik me sterk in doen alsof ik zie nog steeds het bord met barst je mes en vork wat water in een glas met pil ernaast voor rek-een-levenslast pas met de leegte van je stoel zit ik aan tafel met een doodsgevoel…

Zijn stoel Die ik optil Is zo zwaar Alsof ie er zelf nog Op zit. Zouden het de Financiële zorgen zijn Die hij erop achterliet? Of heb ik het mis En is het dat niet?…

Voor het open keukenraam, uitkijkend naar de tuin bind ik haar vast aan de stoel. Zij zingt. Ik vind niets om haar kwalijk te nemen. Ik betrap mijzelf met een schaar en begin haar natte haar te knippen. Langzaam. Zoiets vraagt tijd. Of ze gaat dood, of ze doet dat niet. Maar ze gaat dood.…

Windkracht drie beweegt mijn krant en de manshoge parasollen. Zij leest een of ander boek, en loenst een beetje. Een verloren cent tussen de poten van een stoel. Twee glazen tonic op twee bierviltjes. Alles is heel vriendelijk. ---------------------------------------- Uit: 'Een warm hemd voor de winter', 1968.…

Vandaag las ik 'Het vooroudergevoel', ter hand gesteld door drie geleerde broeders, over bet-overgrootvaders en -moeders, de dagen tellend zittend in hun stoel die kenden Onze Lieve Vrouwedag Maria Hemelvaart en Paulusdag en vierden Heilige Joachimdag - dat hóórde bij het vooroudergevoel maar ook al leefden ze van dag tot dag hun…

Ze ziet dagelijks zijn lege stoel waar hij altijd zijn krant zat te lezen, en krijgt een weemoedig gevoel omdat het nooit meer hetzelfde zal wezen. De kinderen komen soms thuis, maar zijn er alleen op bezoek. De rest van de dag is ze alleen in huis, staart voor zich uit naar die lege hoek.…

maar nog niet uit het zicht draait hij zich langzaam om met de ogen niet op mij maar op zijn innerlijk gericht twijfel beheerst zijn gevoel en hij vraagt zich bevreesd af is dit wel mijn juiste weg naar de gewenste openbaring of kies ik voor mijn oude stoel…

gebogen leun ik op de steunen van mijn statigheid een rustpunt terzijde van de schouw een monument van waardigheid een hoge zetel met leder en uit donker eikenhout opgebouwd de jaren zijn ons aan te zien als het sierlijk schrijnwerk verschoten rouwt de haard uitsterft gelijk mijn toekomst die stilaan verflauwt…

het was de stoel die meteen al tegenstond, veel te blij in rood en zitten deed hij ook niet echt op het puntje, breekbaar bijna, balanceerden gedachten die zij strak naar buiten keek terwijl de muren zich wachtten en 'n klok haar in de gaten hield, er zelfs even bij stil stond zo zwegen ze alle tijd verleden en slikte ook daar de wanhoop…

het licht heeft zich bevrijd en heeft mij een volle schaduw nagelaten ik zou je kunnen vragen hoe het is om op papier in duisternis te verblijven jouw tegenspraak is zwak ook van het lot dat dwarrelt rond woorden van eindeloze eenzaamheid die dode vlinders begraven achter het roestig hek dat niemand aanraken wil behalve de nacht immer…

caféterrassen- de stoelen zitten nog steeds schootje schootje…

Hij gaat haar een orgasme schenken Ze hoort hem aan het likken slaan ontkent Descartes, wil niet denken wil drie minuten niet bestaan Ze lacht haast, denkt: Es Ding an Sich laat zich geduldig penetreren nog tien seconden en dan liegt ze zoals al die and’re keren Tentamen en ze leest de vragen en weet dit is haar finest hour begroet de vrienden…

Drie minuten stonden we stil bij een aanslag zo onverwacht, en de terroristen hebben weer een stuk van de wereld verkracht.…

De knul ging heen naar Dieren: naar 't weeshuis met z'n wijf, om Adrie's feest te vieren. Ze gaven hem de vijf. Ze stonden meel te zeven en wachtten toegenegen op Stientje, die nog even een zelfmoord wilde plegen. _____________________ Noot: Dit is een afteldicht. Ga na, dan zie je zelf op rij en goed in zicht de nummers nul tot elf…

Drie maal mooi drie maal groot drie maal blauw drie maal anders En alle drie brengen ze vreugde alle drie helder van kleur alle drie maal twee Zes mooie ogen kijken mij aan en ik ik smelt...…

(Nul-uit-drie) Als twintigers al riant binnen Waar in hemelsnaam aan beginnen? Overal reeds blinkt het goud 't Is hen allen zo vertrouwd Zij gaan slechts nog Mammon minnen…