8663 resultaten.
in het licht van stilte
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 923 zijn, hoe schaamteloze stilte
kan zijn
het liefste
en oprecht tussen ons…
Wat ben ik, dan een vogel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.266 - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt
mistroostig en gerust, met droeve en staêge ijver,
gelijk de zang van dwalend-verre schapen-drijver.…
Herdenkingstroosters
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 144 Bloemen in kransen
troosten droeve omstanders
in stil eerbetoon.…
winterdroom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 108 op de ramen schommelt avondrood
dof slaat de oude kerkklok zeven uur
in de lucht ganzen in V-formatie
een droeve kreet van de laatste meeuw
die langs het grijze water scheert
een dolend blad dat zijn rust nog niet vond
boven het grijze land daar is de stilte het zeerst
in de nevel loopt een man van boom tot boom
in ademloze tijd met een koffer…
Ad mortem festinamus
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 969 drinken
- deze leugen van het hart -
Zoek de spankracht om te buigen
als het gebeente hoofd en lijf
niet meer fier dragen kan
en het bloed de zeven zeeën vult
en zich mengt met de tranen van droeve nazaten
Ja, verdien dan de stilte, die als de nacht
- als een zwijgzame zwarte ruiter-
op het eigen graf
neerstrijkt…
Eerbied: Het Zwaluwtje.
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 91 Gierend zwaluwtje, met dat knap zwart kopje fijn,
je vliegt zo keigoed door de stralende zonneschijn,
de warme buitenlucht omarmt je, helder en klaar,
in alle stilte, geen ribbeling rimpel die nog roert,
alsof het geringste vleugje wind, ontoelaatbaar,
je het tekenen belet en je hierdoor willoos rondtoert.…
Droeve gebeurtenis
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.564 Ach, Truitje! wat een grote schrik,
Hoezeer ben ik ontsteld!
Gij wachttet, ijs'lijk in uw schik,
Het tiende, welgeteld.
De naam bedacht, het wiegje klaar,
De mutsjes net en klein;
Doch God bezocht ons bang en naar -
Het heeft niet mogen zijn.
Nog eer het wichtje was volgroeid,
Ontwonden uit uw schoot,
Hebt gij u wat te veel vermoeid...…
Droeve Tijden
gedicht
3.0 met 192 stemmen 33.440 ’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt,
Als mensen men slacht lijk dieren,
Als mensenbloed bij beken vloeit.
Als vrede en liefde liggen geboeid
Als haat
En kwaad,
Als nood
En dood
Grijnzen en vloeken en tieren.
'Waar is nu toch mijn arme man?
‘k Verga van angst! ik sterf ervan!
Ach!…
Een droeve moeder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 950 Satire gericht aan
Een droeve moeder
Die net haar
Enige zoon aan
Laffe pesters verloor -
Die hem tergend langzaam
Stukje bij beetje hadden vermoord -
Het is van een treurigheid
Zoals nog nooit gehoord…
droeve schimmen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 200 ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen
om jouw taal te spreken en jij de mijne
in al het weten wat wij in ons dragen
steekt de onwetendheid van angst
als een puberale pukkel de kop op
pijnlijk in onrijpe uitdrukken
tot bloedens aan toe snijden onze woorden
de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment
jij wordt de…
Het droeve veld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 237 Lopend langs droeve velden
waar in plaats van wuivend graan
nu slechts kale stoppels staan
laat de herfstwind zich gelden
Te veel vragen zijn gesteld
twijfel al volop gezaaid
een zomerliefde verwaait
daar langs dat droevere veld…
De beukenhaag
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.668 Langs de uitgetreden duistre weg
Bouwt, om de tuinen te versperren,
De oude ruige beukenheg
Haar zwarte wal tegen de sterren,-
Het dorre hout ruist in de nacht
Als een eindeloze klacht.
Van onder kaal en afgetrapt,
Vol puisten aan haar arme stammen,
Is zij aan alle kant gekapt
En wuift geen tak meer uit haar kammen,-
Van buiten is…
Stervend meisje
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.310 Kind van wonden,
Dat een stonde
Als een bleke sterre beeft,
Voor wier luister
’s Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde leed,
Wier geflonker
Uit de donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen
Met de morgen
Van uw leven leven moe,
Gaan uw ogen
Als de hoge
Bleekgeworden…
Ik wens je
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 4.872 ik wens je,
bloemen in de zomer
ik wens je,
sterren in de nacht
maar vooral in droeve dagen,
een vriend die op je wacht.…
Verkleurd
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 623 Door krassen op mijn glazen nog
Groen versierde kransen met
Goud alleen nog op de lange
Witte linten met droeve woorden die om
Vrede vragen.
En rust en stilte overal.…
Stilte die spreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 668 Waar pracht en praal
Daag'lijks hoogtij vieren
En zelfs het duurste
Horloge met Kerst geen
Voldoening meer geeft
Daar is het heldere
Kaarslicht vanavond
Stille getuige in de tijd -
De stille nacht
Die warmte geeft
In kille eenzaamheid…
Ik voel ...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 895 in droeve ogen
blije dromen leven…
Nieuwe bewijzen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 451 droeve regen
voel ik me als een spartelende vis
kom steeds nieuwe bewijzen tegen
dat je mij reeds verlaten hebt
getuigenis van droefheid.…
Dichterlijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 63 lampenzwarte tinten
Met uitroeptekens
medemenselijkheid onderstrepen
Schoonheid bevleugelen
met bevlogen pen
De drang om
het mooie te omhelzen
Het zachte vast te houden
in de stilte van een bijna
sacrosancte dichterlijkheid…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.368 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
De daad
poëzie
3.0 met 27 stemmen 3.033 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.853 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.0 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
het verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 hij ziet de
weemoed
in de wolken
als hij door
de droeve
dagen zwerft
duizend mijl
in de schoenen
van de wereld
lopen om iets
van het verlangen
te begrijpen…
nachtwerk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 traan geweven
tot weer de nieuwe dag zich kondigt
de nacht is de gids in mijn dromen
die mij in stilte helpt dat te ordenen
wat mij overdag overweldigen kan
tot een bron van gekoesterd inzicht…
dagboek van een geisha
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 635 achter een minzaam
masker en verfijnde
gebaren
smeken droeve ogen
om ware liefde
in gerijpte woorden
aan het daglicht
toevertrouwd…
Grijs en afgedankt (tanka 6)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 278 Oud, grijs, afgedankt
zit je tussen vier muren
wiegend op je stoel
turend met die droeve blik
naar de klok en haar getik.…
Mail
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 928 Je droeve
ogen zeggen mij: "Mijn bedelkind,
mijn lentewind, mijn labyrint in
droeve dagen. Waar was het nou
precies alweer? We horen samen
onze vragen. Of er antwoord is
komt later." Je gesnater maakt me
ziek en evenzeer vraag ik me af:
waar ben je nou met al jouw zielen-
zeer? Mail me gauw en snauw niet
meer!…
Evolutietheorie
gedicht
3.0 met 27 stemmen 7.880 De zon ging onder in het oosten,
De zon ging per ongeluk onder in het oosten
En een droeve dood manifesteerde zich.
Het was de droeve dood op haar droefst.
Ze steeg op uit de akkers,
Steeg op uit de wouden,
Dreef op de zeeën.…