Alle inzendingen over dronken matroos

“Vuur aan bakboord”, Schreeuwde de matroos; Nog niet bekend met vuur en vlam. Zijn kapitein brengt hem advies: “Bestier en laat beklijven. Vergeet de vlammen en kies het ruime sop.”…

Witte zeilen hoog gehesen Geteisterd door een flinke windhoos Op Gods wil aangewezen En op die van de matroos Dit schouwspel duurt al jaren voort Varend in turbulente stormen Ofschoon licht aan de horizon gloort Schuimen golven in talrijke vormen Buiten dit tafereel hoort men getik Van grootmoeders antieke breigerei De zeebries geeft…

nacht verdwijnt in een witte zakdoek, ver van het geluk af waarheid wordt weer een leugen of zijn het twee gelijken, zonder einde ik treur om ons en de windvlagen zonder scheppingsdrang wij hadden “wij” opgetild verdronken met koraalogen aan het strand naast het beeldhouwwerk uit brede golven gemaakt ik ben nooit een goede matroos…

De golven slaan haar logboek open Ik mag de glazen letters lezen Hoe stemmingen daalden en rezen Hoe krabbetjes het strand opkropen Hoe zij genoot van schepen slopen Om zeebanketten werd geprezen Maar ook hoe zij werd nagewezen Door tevergeefs op terugkeer hopen Van schipper, stuurman en matroos Maar buiten dat trakteerde zij Op schelpen…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

ik wist van de zee niet meer dan de golfjes op het strand maar ik kuste mijn moeder en verliet het vaste land waar de zee zich bewoog daar ging ik heen en weer en we aten spaghetti of we aten spaghetti en vervloekten Scarlettie* en de haven van Venetië nog meer in San Pedro zijn de nachten warmer dan aan boord op de vraag naar wat liefde…

ik ben ruim dertig jaar agent heb vele dingen meegemaakt altijd het gezag erkend en tevens nooit mijn plicht verzaakt maar in het weekend ga ik los dan wil ik van geen regels weten dronken in mijn stalen ros de wereld om mij heen vergeten toch ging het gisteren fout ik reed aan de verkeerde kant en dacht: dit snijdt geen hout ik ben toch…

Ik was dronken toen ik je ontmoette Ik was dronken toen ik je verloor Wat kan er nog een hoop gebeuren Tussen twee dronkenschappen door ----------------------------- uit: Rijk Verleden (1999)…

je verstand nadenken lukt niet meer je hebt het niet in de hand herhaling keer op keer Elke dag dezelfde toestand maar dat weet je niet meer de zuster leest voor uit de krant herhaling keer op keer Van zeer sportief naar een halve kasplant goed lopen gaat niet meer in de rolstoel gebracht, van kant tot kant herhaling keer op keer Matroos…

Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

Er was eens een zuiperd in Beilen die dronk z'n biertjes uit teilen was net 'n vergiet en dronk hij 's niet liep-ie zat door de straten te dweilen.…

Misschien heb ik wel teveel gedronken, en ben ik blind, blind voor het heden. Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken. Stoor me niet, laat me vannacht alleen, laat me met mezelf zijn deze lange uren. Vannacht zit ik voor mezelf uit te turen, vannacht ga ik nergens, nergens heen. Mijn jeugd trekt voorbij…

de winter Drager is van ' t Dikste ijs dat Maar te bedenken is, In voor- en najaar Vol water staat En leven geeft aan Zo veel nieuw leven En nu droog staat, Geen druppel vocht Meer te bekennen, Alleen spinnen nog En mieren wonen er En vormen samen De plek waar de Chauffeur een Zachte landing Maakt nadat hij In dronken…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

dronken van verliefdheid wil ik wakker worden aan de verkeerde kant van een vreemd bed weer en opnieuw wil ik ze weten en voelen van passie van de vlinders in hoofd hart en lendenen naakt en onopgemaakt de vlam van de drift die nuchter het verstand met het hart verslaat weer wil ik het zijn zo dronken en smoor weer de liefde voelen…

Tot hij strontlazarus onder dat tafeltje kroop hij kon niet meer opstaan zoals het scheen Het geraamte klepperde bij elke stap buiten in zo’n onverwacht opgestoken wilde wind Maar ach, die knaap was toch niet te stuiten en zijn dronken harses weende als een kind Heb je dan zelfmedelijden mijn beste Hein?…

Deze dichter is zat en dronken. Dit zijn alleen maar woorden. Alleen maar dricht.…

Een schreeuw om aandacht van een dronken man. De stilte wordt abrupt verbroken. Paniek, vallende mensen, benen gebroken. Een schreeuw om aandacht was hier de oorzaak van. De dronken man was tot zijn spijt, op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd.…

In de spiegel wrijft een vermoeide matroos het zeezout uit zijn ogen. Geluiden op het achterdek. Kinderstemmen, opgetogen, prikken de reddingsboten lek. Van het varen moe legt de zeeman zich neer bij het leven op het land en tilt de kinderen door de branding heen op alweer hetzelfde strand.…

Wie matroos is een admiraal.…

de vrouw gehuld in scharlaken haar lichaam bekleed met puur goud dronken van 't bloed van de kinderen en de Man die harten van mensen zou raken zijn lichaam geslagen aan hout om haar de eeuwigheid te verhinderen dronken beiden uit dezelfde beker…

amper belicht wentelt het noorden rond mijn schaduw strekt zich, lacht zich een stuk in de open winternacht waar de leegte galmt met woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen…

Dronken van verlangen Tollend op mijn benen Nuchter in een klap Nu je bent verdwenen De vraag is of je terug komt Het antwoord ken ik niet De toekomst brengt de waarheid Het heden alleen verdriet Ik zoek alleen de warmte En jouw armen om me heen Dan pas kan ik zeggen Ik ben niet meer alleen…

Ze zag verbeelding aan voor feit - dacht dat hij vuil geworden was en liet hem op de vloer alleen Afgewend van hem wist ze dat huismijt langs zijn oren kroop en plinten polsen open schaafden Voor dood lag hij in haar toilet Ze hoorde niets ze hoopte niets … maar stilletjes toch dat hij stierf…

De zon brandde in het korennat jij op zand volledig glad ik vroeg een reden en kreeg een waarom kwam het door de broeikassen of was het Fortuna die zong? De graden kolkten in mijn bloed duivelse helse krachten in 't gemoed. Van lichtgeel naar feloranje tot pikzwart: er bestond geen gevolg voor jou die daar maar wat zat.…

Alle kunst maakt hem dronken de nacht blinkt uit in ijdelheid. Overdag is er weer de kille zon eenzaam stralend zonder sterren.…

over wat anders dan de zoete dronk van de wijn der Liefde kan mijn hart nog zingen, eens Haar lippen gekust te hebben?…

Dronken zat ik onder de amandelboom. Blaren vielen in de plooien van mijn kleed. Ik merkte het niet, Totdat ik opstond en mijn kleed straksloeg, Toen vielen de blaren rondom, Zodat ik mij afvroeg: "Heb ik gebloeid zonder het zelf te weten? Kon ik genieten en heb ik het niet gedaan? Vervloekte wijnroes!…

Refrein: En zo kon Bet nog dronken zijn Zonder jenever, zonder jenever, En zo kon Bet nog dronken zijn Zonder jenever maar van terpentijn. Niemand had in twintig jaren Naar de dronken Bet getaald, Want 'n diender had d'r jongen Op 'n morgen weggehaald.…

Van god los maar om de kikkers en alle kweepeer begaan, de merel te hulp met de appels, het huis met cement, de woelrat vol van genade naar het leven staand, te verschrikter gezegend als het peren regent of pruimen, goed voor de wesp, wreed voor de wespen, aan de kant van de egel, de muizen, de uilen, in twijfel om wat het leed, het gras,…