Alle inzendingen over droomt

Peinzend laat ik mijn ogen dwalen Treurnis strijdt, waar liefde droomt Weet niet meer wat me door d'aderen stroomt Ik zie en kan geen adem halen Het woord dat steeds mijn krachten toont schreeuwt nu dat slechts te zwijgen loont…

Waar droomt hij van? Van 't zalig Eden Der Onschuld, dat voor ons verdween. Gods Englen dalen naar beneden En blikken door het venster heen.…

De droom van Willem is de grote vaart Corien droomt van een ring met diamanten De dominee droomt van catechisanten Elizabeth droomt van een eigen paard En Pieter ligt in Twente in z’n bed Te dromen van een zakenkabinet…

De berg droomt verkalkte dromen. Zijn kruin is wit, zo past het de eerbiedwaardige grijsaard, die reeds weet en toch nog droomt. Hij droomt het stenen evenbeeld van een geisha op een oude prent met lippen die rood zwijgen. Haar hand sierlijk gereikt, tegemoetkomend als een brug en wachtend.…

Zij geniet onder mij Maar dan buiten bereik Een verdieping lager Door een dunne vloer gescheiden Ik woel me droomloos wakker In koud linnen gewikkeld De nooduitgang naar het hiernamaals Is met staalplaten dichtgetimmerd Elk teken een mes De lachende stem De schaduw van een gebaar De deur die ze vergrendelt Een gedempt gekreun…

in haar wereld is warm licht wordt er gedanst wijken de lachjes niet van het gezicht zij droomt muziek bij hun kleurrijk bewegen dit zijn de poppen waarmee zij kan leven hun kamer is boven in de rust van het huis daar hebben zij ieder een eigen thuis zij kent de trap uit het moeizame gaan weet boven de hemel waar alle liefdes…

Zij droomt zich een stoel touw om de enkels, metaal van een loop in de nek. Maar niets dwingt. Niets dat woorden uit haar vingers wringt. De polsen gebonden aan pannen en emmers, de mond aan een mond, het hart aan twee poppen. In de verte de pen. Splinter in het lampgeel van de kamer.…

eindelijk heb jij in alle rust de lentebloemen geplukt van jouw kleinste puk armen vol lachjes twinkelende ogen in stralende kleur als een wolkje goed humeur kleine handjes vragen om meer naar tedere knuffels en later zijn beer als hij verzadigd langzaam de oogjes sluit droomt hij zijn lach met een nog smakkend geluid…

ik heb de zonnestraaltjes gespaard die altijd je lach vergezellen gesponnen tot een bloem die zo lang zij leeft licht en warmte geeft hoef haar niet te besproeien als ik spin zal zij groeien bij nacht gaat zij sluiten maar soms wordt het licht als jij droomt met een lach op je gezicht…

zacht fonkelt de zilveren bal de stal is vol van komen en weer gaan buiten de frisse neus een tijdelijk volle maan je droomt nog kerst zacht tegen mij aan muziek draagt vaag in vlagen wind de hoge stem van het succesvolle sopranenkind wij zijn op weg van een bewogen jaar naar een nieuwe start de laatste dagen reflecteren zwaar…

wij weten dat je hemel droomt aan gene zijde zonder het aardse lijden vaak onverwacht weer bij ons bent met woord of beeld in samen weten de vingerwijzing met een lach in wederzijds herkennen geeft ons jouw kracht gisteren mocht ik weer de witte vlinder koesteren na maandenlang afwezig zijn was het ineens haar tijd jij tikte…

langzaam worden de dagen korter en als je dan even zit droomt het licht zelfs al voor je slapen gaat je streept af wat je allemaal hebt gedaan en concludeert vroeger deed je in dezelfde tijd veel meer nu langzaam en behoedzamer dat is mijn live style geworden strakker aan het ritme en regelmaat anders kom ik tijd tekort voor…

luisteren naar wat ze zwijgt kijken naar wat ze droomt je hand op haar hart voelen wie ze is…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

's morgens in de herfst de eendagsvlieg droomt nog steeds niet van gisteren…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

Sneeuwwitte stilte stopt het slapende land toe winter droomt zich warm…

De dromer in het dichte woud droomt luchtkastelen eeuwenoud de zanger zingt benauwd noten zonder inhoud De danser danst zijn wals maar de blues klinkt te vals de schilder vangt de kleuren maar mist nog steeds de geuren En de dichter droomt voort woorden als toevluchtsoord zinnen veelzijdige draden langs zwaarbeladen paden en de…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt.…

je droomt er van om op een plek te zijn, waar geen ruzie is, maar het is maar een droom. als die droom werkelijkheid was dan zou er geen ruzie meer zijn.…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

Maar ik ben er, veel langer, dan je nu droomt over mij.…

tussen troosteloze uren kwijt ze zich tot vaagheid droomt de hemel blauw lente die zich ontbloeit tot zomer haar dood tot sprookje…

De jongeling ziet ze drijven en droomt... En onbewust elk wolkje na drijft zachtjes een fantasia, doch in de ruimte smelten beî voorbij, voorbij, voorbij. Het drijven blanke zeilen, waar 't meer de hemel zoomt. De jongeling ziet ze drijven en droomt...…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt. ---------------------------- uit: Serena (1898)…

Met stevig krakeel Blaast de dichtende kikker Zijn valse rijmen Genocide daar Droomt hij nu erg graag vaak over, Zwaar verongelijkt…

De tijd fluistert zonder herhalingen de woorden die haar wiegen als het kind dat droomt wat haar tijd weer zal ontwaken als ze in de cocon van haar droom haar dood weer ontmoeten zal…

Midden in de nacht op de rand van het bed droomt zij hardop over vroeger toen het verschil tussen dag en nacht nog meer was dan licht en donker oud en nog ouder…