Alle inzendingen over dun OR dak OR zon

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

midden op de dag waren we onverwacht onder dak ergens in ons leven in het kruis dat schemerend over het patroon vloertegels sluit teken van geloof warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming…

Beluchten brommers als doorgedraaide diesels de verdoemenis.…

de stad weifelt over de huizen de morgen vaart over de daken de stad binnen de zon staat op tussen de huizen onder carillonmuziek de mensen wandelen in het donker als het elf uur is de zon spoelt aan op de daken aan het strand van de verten ligt de stille zee der lucht waarin het schip van een kerktoren flikkert in de buik…

het weer is vandaag in een dichterlijke bui er ligt rijm op de daken de zon zal aan die dichterlijke aspiraties wel snel een einde maken…

“Kom van dat dak af Waarschuw niet meer” Wat een flauwekul Laat toch die mensen Laat toch die lui Lekker lui op het dak Wijntje, hapje, sigaretje in d’r hand Een uitzicht om wauw van te zeggen Lucht om lekker te happen De zon om lekker bruin te worden Het leven in de Jordaan Speelt zich niet alleen op straat, cafe en huis af Maar ook…

O blaadren die zo schoon zijt in uw dunheid, Schoonst nu gij dun zijt, schoner dan de zomer, Al-licht, dóór-licht, gans ín-schijn van de zon, Gij sterft, de zon blijft - durf ik zo, ik dromer? Ik die niet weet dan licht-, dan fijn-, dan dun-heid, En dat ik loop in 't wondre licht der zon.…

Toen mijn oom in een benarde tijd, nog geen enkel vloeitje had, maar wel een oude bijbel bezat, scheurde hij de dunne blaadjes zonder spijt. En met zijn dagelijkse oost, na wat drogen en vermalen, kon hij weer kuchend ademhalen, die tabak was zijn enige troost. Zo is hij de oorlog doorgekomen, om daarna in de bevrijde tijd, te trouwen…

de nacht sluipt voorzichtig naderbij de zon geeft haar nu de ruimte het licht wordt diffuus en dun de bomen worden zwarte dreigende personen ze lijken mij aarzelend te willen grijpen en spreiden hun takken en het besef groeit dat ik moet zien weg te komen de nacht behoort hun…

De daken zijn wit, Het heeft gevroren Alles is stil en koud. De zon tekent met haar warmte, Zwarte strepen op het dak. Het wordt een zonnige dag. Mijn buurvrouwen aan de overkant Hebben het rolgordijn nog dicht. Er roert zich nog niets. Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op.…

Met het dak eraf en ware blijheid in mij kan ik alles aan.…

Brandschoon fluisteren de stenen van de dorpen tussen deze keien waar mijn hak is bleven haken ligt misschien een lang leven , ga dan niet ver van huis Muziek maak ik met lepels en met vorken onder de rode daken Tot in de verte zijn de zilveren akkoorden te horen met jouw klanken naar een ontbladerd voorjaar als herboren Tussen de takken schijnt…

misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

intuïtief gevoel van een vergissing met de bijnaam Maro begint men een verslag ach heldere lichtplek maan, door bijkomende omstandigheid zoon van Agamemnon gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel met smart groei ik in het wild langs de weg op een beschutte plek in de wei…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

De zon zit laag als een steile helling werpt zich schaduw op de muur vogels komen baden op mijn platte dak rennen rennen op en neer het kan niet meetkundiger meer…

bij de eerste warmte geurt het bos zanderig en zoet zijn ontdooide kleuren in het palet dun aangezet er schuilt een thuiskomst in dit fluwelen bruidsbed van pas losgelaten oogweelde en dromerige gloed dan ziet iemand een zwaluw bij volle maan en lijkt ‘t alsof de zon nooit is ondergegaan…

Als kind "lekker slapen gaan" hoorde je moeder nog van beneden roepen om dan in dromenland te staan je kon vliegen als dat vogeltje boven de daken om de hemel de zon daarboven aan te raken.…

komt in ahorn, rood aan d’ horizon ligt naakt reeds lijn van zwarte aarde en vluchtig als een laagje heel dun ijs de blik gericht op verre einders verzwijgt de dag de adem achter ruggen.…

Hoe het wintert En kraakt zo helder Strakblauwe luchten Boven witte daken De vogels, zij vluchten Weg van nog flinter Dun ijs op 't water Mensen verzuchten En de zucht Die zij slaken Spreekt verlangen Naar behaaglijk Ooit, ja en later Zij wetten de schaats Een blij verheugen Op wolkig dampende adem Rode neuzen en oren Blozend warme…