Alle inzendingen over durf niet OR woorden

Alsof mijn hart overloopt net een gulle waterval Die op eeuwig water hoopt Het is een wonderlijk gevoel Niet in woorden te vatten En het heeft maar één doel Heb lief en geef Durf en leef Ontvang en zweef Voel en beef Mijn liefde voor jou Is eindeloos en diep Wij zijn samen....wouw…

Dank zij jou, durf ik weer te leven een wereld die ik nu anders leer kennen de moed, die me zo werd terug gegeven dat maakt 't aan andere dingen te wennen. Een arm om me heen, een fijn gevoel van rust en ook van geborgenheid dat helpt me, streven naar een doel wat heb je me met je woorden verblijdt.…

Durf je of durf je niet?…

Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

het haar vertellen wat zich eigenlijk niet zeggen laat niet in woorden, beelden of akkoorden zoekend of dat nieuwe leven toch bestaat lijken woorden al versleten, afgeleefd zo gespleten, buiten zinnen vraag ik je beleefd zeg me, hoe spel ik eigenlijk het woord ‘beminnen’…

Als ik naar je kijk zie ik wolken in je ogen staan De sterren dwarrelend om je heen met de wind van de zee in je haar Je lichaam stralend , warm als de zon Je gezicht mysterieus en glimlachend als de zilv'ren maan. Je geest zo vlug en vrolijk als water je stem klinkt als een klaterend fontein Dit zijn de kleine mooie dingen waarom ik altijd…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

speels wil ik woorden losknopen, struikelend in mijn mond, ongedwongen en met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer…

Ik zoek zorgvuldig ieder woord, dat ik tot U spreek. Om Uw hart wat te verzachten, zodat ik het niet breek. Als met een milde balsem, wrijf ik het voorzichtig in. Zodat het zachter wordt. De kruk zit namelijk van binnen. U laat me er niet in. Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?”…

Als kind al ervoer ik veel vertier op vleugels van grootse fantasie. Ik zweefde vaak over verre landen met magie der meesterlijke eigen beleving. Ik had en heb nog altijd het grootste plezier tijdens momenten van eenzaam leven. Maar ik voelde al vrij vroeg dat in de kracht der eigen ziel een opdracht klaar lag en samen viel met generaties na…

Doe toch eens gek, durf een keer te gaan, dood van schaamte of met iemand naar bed Durf een nazaat te zijn van de man die koos: Vrijbloed wil ik heten"…

Wat wrevel op de achtergrond maar och, er zijn toch zoveel mooie dingen dus loop er maar niet aan voorbij en durf je liedje hoopvol zingen.…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

Ik durf nauwelijks iets te doen, bang van mezelf -- de dupe te zijn.…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Woorden, ze zijn soms teder zacht van wie ik het nooit had verwacht waarom blijft het "vroeger" me toch plagen durf ik bij jou die kans niet te wagen? Woorden, ze blijven me steeds plagen waarom hoor ik jou nu dan vragen maar hoe ik je het ook probeer uit te leggen 't doet me veel pijn om dat te zeggen.…

Ik durf niet meer zo goed ben bang voor wat de liefde met me doet Ik stelde me weer open even heel fijn Het duurde heel kort het mocht niet zo zijn Mijn muurtje staat er weer ik durf niet meer Niemand komt er meer doorheen wel zo veilig zo alleen…

Met tranen in mijn ogen kijk ik je smekend aan, ik zeg een paar woorden, maar je mag ze niet verstaan. Het liefst zou ik je op mijn knieën willen smeken, maar het lukt me niet eens één enkel woord uit te spreken. Van schaamte durf ik je amper aan te kijken, angstig probeer ik je lieve ogen te ontwijken.…

Dank zij jou, durf ik weer te leven een wereld die ik nu anders leer kennen de moed die me zo werd terug gegeven dat, maakt het aan andere dingen te wennen. Een arm om je heen een fijn gevoel van rust,warmte en ook geborgenheid het helpt me streven naar een doel wat je heb je me met woorden verblijdt.…

Wanneer jij ontwaakt en ik je dromen zal vinden ben ik weer dapper en durf ik je te vragen of onze schaduwen ooit weer op elkaar zullen gaan lijken.…

en ik, ik heb me geproefd in je woorden ik zag je vingers me liefhebben me strelen me openen maar ik durfde niet durf niet omdat ik niet aaibaar ben niet geplooid om gekoesterd te worden maar jij je hunkering naar nieuw ik zie je de letters in stomme verbazing bekijken de spanning in je is voelbaar erotisch nooit…

Durf weer te leven. Durf weer te dromen. Fouten te maken en weer door te gaan. Hard te vallen en weer op te staan. Ik ben er weer. Heb er vertrouwen in. Heel binnenkort maak ik een nieuw begin.…

ik durf de koningin een tongzoen draaien, leeuwinnen naar de tandarts dwingen. ik durf bordelen runnen in de hel, chocopasta smeren op je frikadel. God herschep ik tot een bidsprinkhaan en ik saboteer met flair je rampenplan. maar nooit meer liefste, durf ik pijpajuin tot ringen snijden in je splinternieuwe Tefal-pan.…

Vanavond had ik lef Ik durfde je nummer te vragen Die heb je me gegeven Maar durf ik nu ook de gok te wagen? Ik pak mijn telefoon De woorden vormen rare zinnen Alles schots en scheef Hoe moet ik toch dit smsje beginnen?…

er is iets in je ogen dat zegt wat je wil ik kan dat niet verstaan en jij blijft verder stil durf je niet te zeggen wat je zonder woorden zei zelf onzeker of ligt dat aan mij we weten niet wat een ander denkt of zelf zeggen zal praten we langs elkander heen wijkend voor een aanval dek jezelf vast in bereidt je maar voor…

Ieder die wil overleven streeft naar nieuw en beter ook, maar de lente komt al jaren zonder vaandel, zonder rook; enkel maar met lenteluchten, bloesems, geuren, vogelenzang, innovatie heet in woorden wat wij dromen nachtenlang; mens, durf nu toch echt te leven, stoor je niet aan zoveel praat maar geniet van kleine dingen, morgen is 't…

Durf niet naar je toe te komen. Weet niet hoe je reageren zou. Misschien word je kwaad. Wil met je praten, lachen, huilen. Alles delen maar durf niet. Wat niet weet wat niet breekt. Zal hier zelf overheen moeten komen. Diep in me hart hoop ik dat je hetzelfde voelt voor mij maar dat blijft ongewis.…

een bloot gegeven: in het donker durf ik echt wel mezelf te zijn…

Hoe durf je! Wat denk je wel! Dat je heel wat bent?…