Alle inzendingen over echo van zee

Zeg Sint, heb ik het goed verstaan of is me nu de clou ontgaan, mag zwarte Piet niet zwart meer zijn? Is dit een issue, is het gein? Als clown ga ik steeds wit geschminkt, geen kind dat me een kleur toezingt. Misschien moet ík de kade op als nepknecht van de nepbisschop.…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

de dichte loodrechte regen het scheurende smalle weerlicht de echo's van geluid boven de zee boven het pad ------------------------------------------ uit: 'de liefde verwilderde niet', 1990…

maar met het merk van de zee…

Legt met het lichaam de havens open, strekt door de schrille echo van het lied dat speelt op de kim een hand naar het schip wat niet aanmeert. De tornado neemt gradatim de stand aan van het flinke schip, veert het hoger en hoger op zee. Bedolven onder de golven keert het om naar haar, in de hardste wee.…

haar verlegen oogopslag toverde een warme glimlach op zijn gezicht een blos kleurde haar wangen toen zijn ogen haar kusten zachtjes ontsprong in haar hart een melodie zo teer, zo pril er bloeide liefde toen zijn hand de hare raakte legde zij die vol vertrouwen in de zijne de wind fluisterde over twee harten de zee nam zijn echo…

Richt mijn vizier waar het licht opkomt daar jouw echo galmt tot de morgenstond.…

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Ik zie een regenboog boven de woelige zee ontdek pure schoonheid in dit natuurfenomeen schitterende kleuren boven de zilte plas tonen hoe creatief de schepper eens was ik prevel een dank je heel stil voor me uit hoor weer de echo doorheen het gedruis geen zorgen of leed sleep ik met me mee want kommer weegt lichter gedragen met…

volle zee waar het land onzichtbaar is weet ik dat ik je ken: het allermeest houd je van jezelf…

Ik zal je adem verbergen in mijn longen je ogen verduisteren je denken tot stilstand brengen en dan luisteren aan de rand van je schedel naar de echo van de dood.…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

dromen over het dal van Hebron tot aan Athene weerklonk haar stem oogvijvers verzonken in het smalle waterlint ook dat bezat een brede bron van geesten fluisterend tussen de rotsoevers door maar geen blik op haar porseleinen gelaat voor altijd sluipt ze nog achter ons aan -------------------------------------------------------- Echo…

Een wonder in wording Als een plantenzaadje dat ontkiemt Als uit het niets ontstaan Ben jij het die leegte verving Het bloeden van de drager blijft uit Een onzekere tijd breekt aan Toch zal alles voorspoedig gaan Jij bent het ware levensfruit Ineens verschijn je uit de duisternis Een piepklein mensje ergens daar onder Hoe je het ook bekijkt…

Wit papier wordt volgeklad, echo's worden bewaard, zinnen worden vergaard op een schreeuwend spiegel-blad.…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

Kom bij me en vertel me hoe het vroeger was Hoe je naar woorden keek maar ze nog niet las Wanneer je door de stad vloog zonder rede, zonder doel Hoe vaak je moeder bedroog Elke dag een speeltuin leek Droom nog een keer dat gevoel Waar we nu zo vaak naar smachten Gevormd zijn we, door de saaie mens die datgene hevig ontweek Laat de…

Niet identiek, Beide uniek, Zo bijzonder, Ontroerd, Zie ik een dubbel wonder……

De echo van geschreven woorden zal altijd blijven naklinken hartstocht is een goed instrument maar liefde crëert de mooiste muziek…

Als ik wandel in het bos tekenen herinneringen zich af in de schors van hoge bomen in de holte van een hele oude knoest klinkt de echo van een bekende stem hij kruist mijn pad ik weet dat jij het bent nog altijd dat kleine stukje verleden roep het een halt toe wil ontkomen aan stil weggestopt verdriet maar de echo luistert niet…

Een echo komt terug, maar geen reactie. Schild tegen schild, geen contact. De echo's verharden het schild en versterken de aanval. Zicht is vertroebeld door pijn en woede. De zielen staan in de mist van emoties, onzichtbaar. Een schreeuw om liefde, maar liefde komt niet. Zonder ziel en inleving, verschillende talen.…

Ik was ontroerd sereen en stil bij dit leven nog oh zo pril Moderne techniek maakte wat ik wist via een echo opeens fysiek Als in science fiction zag ik daar ons kleinkind met een handgebaar Een ogenblik? een kleine lach? voor mij of ik een wonder zag.…

luister, mijn liefste, hoor de zachte klik van de pal en hoe de knal door mijn kop scheurt en dan niets dan stilte en is het te laat luister: je hoort het opnieuw keer op keer in je hoofd…

Als ik dood ben het aardse heb verlaten, en je mij mogelijk mist, hoopt ergens te vinden, bladerend door wat ik achterliet, ben ik woorden geworden in de regels van mijn gedicht. Lees je mij misschien weer even levend. Ik heb je lief gehad.…

Golvende geluiden weerkaatsen jouw vorm Geheime wolkenspiegel, -nevelleven- drijvend langs verre verten, nog niet hier, ben je echoënd licht. Jouw lichaampje spiegelt wolken, weerkaatst licht, beweegt volop in voedend water, eerste teken van leven. Klein kindje....…

Waar mijn sporen zijn onverdiend Waar mijn daden zijn ongezien Ongehoord laat ik er mijn echo achter Luister goed Misschien dat je hem dan hoort Een restant van mijn gedachten Een restant van mijn weemoed Een resterend laatste woord…

Het is zolang geleden, maar ik besef… ik hou nog steeds van haar Een echo uit een ver verleden, zo duidelijk en klaar, geeft mij een blij gevoel. Komt steeds mijn dagen kleuren, brengt mij een levensdoel.…

ik wist hoe tonen mijn melodie voor jou droomden harmonieus met een aangehouden zachte echo als verrassend intermezzo waarbij akkoorden afsluiten en weer openen aan de bron in het kabbelend ritme van de beek want zij volgen water naar de zee ook dromen moeten daarop letten anders stap je zo in een lift die er even nog niet…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…