Alle inzendingen over een eeuwige zucht

in mijn hooglied over liefde spettert het er vanaf trompetten schallen stemmen brallen de klanken schor gesteund door mijn voce particolare met puilende ogen de een de anderen met staren ondergaan wij de liefde hosanna is ons deel hoe kunnen we dat verklaren de eeuwige zucht, de al durende kramp in de maag het voeden van de onzichtbare…

De verdwenen boom blaast zijn eeuwige zucht door broze kunst en arbeidsbestemming."…

wanneer ik sterf herinner jij je dan nog hoe zacht jouw handen zich over mijn vingers legden zo verwonderd keek je me aan, alsof je nog nooit in liefde had geslapen jouw mond werd geboren op de mijne en ieder woord bond zich aan onsterflijkheid je was nooit vreemd niet in verdriet, niet in pijn niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister…

ogen dicht kleine vlekken dansend in het zwart zijn gezicht schroeit vreemde plekken in haar eenzaam hart adem in lange teugen ontsnappend in een zucht de waan, de zin verpakt als leugen vernevelt in de lucht…

Wolken verdwijnen Nemen gedachten mee Vliegen door stormen Ver over land en zee Gedachten vervliegen Verdwijnen in lucht Stormen nemen af En ik denk, zucht...…

Huiverend opkijkend Dicht bij de dood Snakkend naar een laatste woord Zachtjes stervend Verloren als mens Delvend naar een laatste wens Stokkend ademend Gevangen in een gedicht Raspend naar een laatste evenwicht Angstig zwijgend Vergeten in de tijd Vergruisd naar een laatste waarheid…

Zoals een pluizige prikharige rode franjesjaal die te strak zit rond je hals, Zoals de wilde waterbaan waarvan je gaat tollen totdat je niet meer weet wat hemel of aarde is, Zoals de lift die plots niet meer van grond wil, Zo voel ik me zonder jou...…

hoe kan ik je uitleggen zelfs met ogen van vertrouwen welke vorm ik geef aan mijn onvatbare wolken ik wil ze letter na letter neerleggen in een speelse lijn voor je tekenen zelfs de kleuren verzamelen waarin ze verbonden kunnen dansen ik schrijf en schrijf de vlinders op mijn huid streel wind in zomerzinnen dicht vergeten rozen dichter…

Tot de dood mijn leven overneemt en ik, ik zucht...!…

God mijn leven is als lucht het blaast snel voorbij zucht…

in de gouden glans van regendruppels weet het fluisteren van de wind elk verhaal van “leven”…

Het alledaagse een rimpeling in de tijd van eeuwig leven Oceaan van Zijn ieder golfje dat je maakt is oceanisch Bel vol leven iedere zucht die ontsnapt is een ademtocht Baby in de wieg net geboren ben je al op weg naar de dood Op de de eeuwigheid is leven een ademtocht sterven is één zucht Eigenaardigheid voor anderen soms…

ná onze laatste zucht waait de wind gewoon door mijn ziel zal onbelichaamd zijn in eeuwige vervoering…

waaraan denk je met de ogen dicht wanneer ik zeg dat de tijd zal komen dat de dood me zal bergen in zeeën van tijd en, voor daarbuiten tot stilte gesloten, het onzichtbare mijn toekomst zal erven in stil zo stil zo onnoemlijk stil het glanzen van golven misschien dringt niets meer tot me door werpt het sterven de beelden ver…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

De bovenwereld is een palimpsest over -- de onderwereld.…

te zuchten Mijn nieuwe dagboek op mijn schoot De pagina's voor eeuwig wit Ik wou ze zo graag met mijn leven kleuren Maar voor mij staat er niks meer te gebeuren Alleen een laatste eeuwige zit…

er waait wind van hier tot ginder een zucht van tijd niet meer of minder een vleugje zijn in eeuwigheid... er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

Ontketen de oorlog niet vanuit onvrede in jezelf. Ontketen oorlog, woede en haat niet in de ander uit eigen onmacht. Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Enkel zuchten ontsnapten langs de kronkelpaden. Zij keilden de tijd de afgrond in en proefden de eeuwigheid van gouden ogenblikken ... Zij hoorden de diepte van de Grand Canyon.…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

en het ontluiken van prille liefde je laat ontwaken in een zucht…

als de nacht haar deken spreidt mij hult in zachte dromen waar een ster in nevelen schijnt mij liefde wil beloven zal een zucht uit het niets een schreeuw van verlangen de beklemming doorbreken groeien in mijn hart waar rust in mijn dromen de belofte van een ster zal verschijnen in stilte als een zucht uit het niets…

ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan neem ik jouw hoofd tussen mijn handen Wat ik dan krijg is een zucht…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

een zucht heel zacht het hoofd gebogen op zoek naar zichzelf door tranen heen verloor zijn jeugd in toekomstdromen een pijn ontstaan die nooit verdween in het zoeken naar liefde woorden van troost kwam nooit het geluk tot jij verscheen…