Alle inzendingen over eenzaam OR herinnering OR jij

zich in een kolk van eenzaamheid vol marmeren wolken van razernij, waarin de koude wijzers ijzig sluipen naar het uur jij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik herinner mij een tuin die vol spiegels was waarin men glazen schoenen droeg de zon scheen er bleek boven onze jonge waanzin het veroveren van de borsten deze dagen die verdriet verslonden kanonnen vuurden op ons ritme ik herinner mij de eerste stenen een omhelzing in lantaarnlicht dat jij in de hoek van de tuin een viool bespeelde,…

Het is bijna alsof je de arme winterzon achter de horizon hoorde dalen de wind alles weggeblazen herinneringen verdwenen nu je met de donkerblauwe verf getuige van jouw stille liefde de ernst van jouw geweten kleurt. Om te overleven onder het maanlicht van de duisternacht ben jij de eenzame mens die jij voor ogen ziet.…

Toen ik door ‘t eenzaam ging dacht ik almaar vaker aan jou Hoe je mij bij ’t oud vuil hing zonder een spoor van berouw Alles brengt nog herinnering ook die trein die ver weg fluit Ooit scheen jij een naïeveling Deze naïeveling maakte ’t uit Zachte zinnen op mijn lippen die geen mens beluisteren zou Onze liefde, ras op de klippen bracht…

Een herinnering aan woorden en eindeloos gemis. En uit ervaring weet ik hoe eenzaam, eenzaam is.…

zo kwetsbaar eenzaam in eenzaamheid voorbij tot ik jou tot jij mij kan vertellen wetend dat iemand luistert eenzaam in eenzaamheid voorbij als ik als jij samen zwijgen de hemel zacht fluistert lieve lief het is goed kom kom maar hier bij mij…

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

wetend dat het eindig is oneindig lief te hebben niets te verwachten dan dit moment blijft in gedachten aan de herinnering de eenzaamheid eenzamer dan het mooiste moment…

en herinneringen slechts twijfel zaaien…

Voel je niet eenzaam of verlaten weet dat het mij altijd zal raken uit zal maken waar je ook gaat weet voel en herinner je ik zal er zijn liefste mijn je laten lachen om en naar de wolken die de hemel bevolken ik zal er zijn liefste mijn wat je ook doet wanhopen weet dat alles voorbij gaat en morgen misschien een nieuwe…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

Lieverd, jij kwam na enkele eenzame jaren, mijn leven heel onverwacht binnengevaren. Toen mijn herinneringen nog bleven kleven, wist jij mijn verdriet een richting te geven. Lieverd, jij hebt mij weten af te stoffen, een diep in zichzelf gekeerde bejaarde, die nu beseft hoe hij het heeft getroffen.…

En jij mij meenam op een reis, die heel ons leven duurde. Ik wist er van het leven niet tot jij mij leven leerde. En heel jouw leven aan mij gaf, mij alles gaf, wat ik van jou begeerde.…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

Ik herinner me de kleur van je ogen. Ik herinner me de geur van je haar. Ik weet nog hoe je naar me opkeek, jouw blije gezicht, als je naast me liep. Wij hoorden immers bij elkaar. En ik herinner me hoe jij zacht je ogen sloot als je me kuste. Die herinneringen zullen altijd blijven. Schat, was jij er ook nog maar.…

Je bent er altijd als ik wegdroom vanochtend verzon je een nacht achter het silhouet van een dode boom schreef je gedichten over de oorlog, met doden en gewonden repte jij jouw woorden, die bijna zinloos onzichtbaar bij me bleven als ware ik zelf die persoon die de laatste zucht uitblies, om die nacht maar niet te dromen…

Hij voelt zicht eenzaam. Verpakt in zijn huis vol herinneringen.…

waar in de stille verlatenheid mijn nachten eenzaam blijven niets van wat gedroomd mij de herinnering schenkt aan die enige hoop in de vertwijfeling van tranen die zachte geborgenheid van momenten samen zijn waar de stilte wijkt in het gefluister van jouw hart ik luister naar het ritme herinner mij die nacht…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…

je vroeg me hoe mij dag was eenzaam zonder jou dus ik omklem de heerlijke herinneringen aan gisteren de dag daarvoor en weer daarvoor ver terug in de tijd tot in de toekomst…

niet langer in staat te voelen hoe schoonheid groeit open bloeit met liefde stoeit dwing ik mij in het alleen zijn zonder herinneringen omvat de eenzaamheid die het sombere uitvergroot…

Laat me in de eenzaamheid, als in de zee, zakken gelijk een zon. Zoals jij kan ik ook eenzaam zijn. Samen.…

Jij veroudert niet meer Herinneringen houden je jong Jij ging plots Mooie herinneringen bleven Als een rots Jij vertrok en toch Wij hielden jou want Wij hielden van jou Nooit meer? Ooit nog, eens? Wij missen jou!…

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…