Alle inzendingen over eenzaamheid OR afscheid OR verdrdiet

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Aan het vreselijke moment van afscheid, aan de momenten van eenzaamheid. De woorden "voor altijd" verliezen hun betekenis aan de angsten diep in mij. Bang dat je me alleen laat; voor altijd en nooit meer terug komt. Ik wil niet dat je gaat, laat me niet alleen.…

Jouw ogen vertelden mij over het naderende, scheurende afscheid. Onze woorden waren reeds gestorven in stille eenzaamheid. Toch was er rust in mij, ik stamelde mijn Amen. Ik kuste jouw stille lippen.…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Eenzaam en verlaten dat is wat ik nu ben niemand om me heen om mee te kunnen praten geen mens of dier die ik nog ken ik voel me zo alleen ik heb afscheid genomen van de dingen die ik deed van de mensen die ik kende van al het bekende om me heen omdat jij overleed mijn gedachten zijn bij jou en bij jou alleen geen interesse in de dingen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

dagen korten in het nachttij van een dromendichter sterven in de duinen van het eigenzinnig hart woorden staren wangenbleek naar het ongekende afscheid waar ik de zilte vloed in mijn zakdoek druk zilverwit sterven vleugels door de stilte van een open zee op vreemde vogels schrijf ik blauw wat eenzaamheid is…

De eenzaamheid die alles dekt, de sluier van het zwijgen, het naar de avond neigen, een laatste antwoord krijgen als alles is vervuld.…

te pas en te onpas loop je mijn leven in en uit over je schrijven wil ik maar als de pen het papier bijna raakt stollen woord en hand over je praten wil ik noem ik je lach, je lange gestalte of, liever nog, alles wat ik van je ken het zal niet genoeg zijn het is altijd te kort waar begin ik en waar houd ik op te pas en te onpas loop…

ik voel me zwaar beladen in het teken van de nacht je hebt me nu verlaten het wachten is volbracht het weten van gisteren de verwondering van vandaag voor verleden en toekomst de herinnering wordt vaag je bent me nu vergeten een leven lang voorbij er is te lang verweten de vrijheid is nabij mijn toekomst is onzeker mijn liefde is…

Het donkere water dat mijn voeten kust En de geheimen meetrekt naar Een oneindige diepte Waar ze verzwolgen en Vergeten worden Alle sporen gewist Door de niets ontziende Handen van waternimfen Die gillen als sirenes zo hoog Je dieper meesleuren met hun zang Langzaam zweef ik richting Deze blauwe hemel Waar mijn woorden Slechts uit…

Hoe hij daar zat in de kamer die zijn huis werd ongelukkig uitzichtloos dood wilde en niet los kon laten soms nog begreep maar zich niet begrepen voelde gaat het wat beter? vroeg men aan mij die wist en niet kon helpen zih afvroeg hoe lang nog voor hem, voor mij voor ons allemaal op 6 Oktober was het voorbij!…

Nu word je dan op handen gedragen en door bloemenpracht omringd Nu de mensen eindelijk zwijgen Horen ze je naam die door de ruimte klinkt Nu eens gaat de aandacht naar jou En luistert men ademloos naar wie je bent Ik zie tranen van verdriet, of is het van berouw Dat niemand jou ooit écht heeft gekend? Ja en nu ineens leiden ze je de weg…

Mijlen terug achter vele zomers golft langs afgelegen weg over stille meersen een zachte melodie In het Huis ten Halve net op de equinox speelt de juke-box wenkend naar de Indian summer "Mijn gouden roos september een laatste zonnezoen-BB" In klatergoud verloren ga ik langzaam de einder tegemoet…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert lieve woorden: “Dag moedertje…”…

Daar lag het dan weggedoken voor de zon alsof het bang was, om afscheid te nemen van dit winterse gevoel daar lag het dan weggedoken bij een struik bang om te verdwijnen in de diepe donkere grond daar lag het dan eenzaam in een hoekje bang om gezien te worden door die grote warme zon daar lag het dan dat laatste, kleine hoopje sneeuw…

Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil zolang het een sprekende schaduw over heeft.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

, en afscheid.…

Waar herinneringen een echo krijgen en wachten niets vraagt wat je niet kunt verliezen in de cocon van een gedroomde eenzaam verlangen en een geboorte die geen afscheid vraagt. Want de tijd is geen boodschap maar slechts een dankbare geur van elke belofte.…

pijn: De eenzame fietser van Boudewijn de Groot, De Noordzee van Jacques Brel en Sammie van Ramses Shaffy, want er is altijd één die onmetelijk van je houdt Voorbereiding voor afscheid 3 Mijn oudste zoon Lysander en Jasper mijn jongste zullen het door mij geschreven afscheid voorlezen Een verhaaltje over mijn rol als vader…

Men zegt: wachten duurt lang Maar het had nog wel langer gemogen Nooit wil ik het naderend afscheid We zijn allen door eeuwigheid bedrogen Ik weet: we moeten verder de weg gaan die voor ons is gelegd Waarom lijkt de mijne zo eenzaam Sta ik alleen voor dit gevecht We zeggen: nooit zullen we vergeten maar de waarheid komt met de tijd we…