Alle inzendingen over eenzaamheid OR woorden OR gedachten

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Stil vergaan woorden tot gedachten die niets meer kunnen raken dan een gulzige leegte waarin de kleuren van hoogmoed tot stof vergaan en hij niets meer is dan de naam die verdwijnen zal zolang hij zich vertoont en blijft lijken op een eenzame dief die alleen maar leugens wilde stelen…

iemand huilt een dal vol tranen in een zee van stil verdriet ik zal troostend woorden schrijven want te spreken lukt mij niet het zijn gedachten die mij doen zwijgen en mijn herinnering aan hoe het was en dat ik nooit genoeg kon krijgen van wat ik in jouw ogen las niemand wil de dag begroeten na een nacht van eenzaamheid ik zoek…

Ik zag je lopen door de straten Je was alleen en leek verlaten Je liep daar door de regenstromen en leek vanuit het niets te komen Ik zag je lopen door de straten Verder had niemand je in de gaten Het sneeuwde en je had het koud en opeens leek je heel oud Ik zag je lopen door de straten Langs de plekken waar wij eens zaten In de sneeuw…

Ik zwem in de zee In de eindeloos grote zee Geen vissen om me gezelschap te houden Alleen het water om me heen Mijn gedachten houden me bezig Maar ik kan ze niet aan Ik verander ze in vissen En ik schrik ze weg Ik wil met rust gelaten worden Of toch niet Ik wil aandacht Heel veel zelfs Maar dan van echte vissen Zij geven me kracht…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Een woord van een gedachte die het stof dat elke herinnering bedekt niet alles geeft. De tijd niet alle momenten laat beginnen met die eenzame zin. En mij laat wachten met verlaten ogen en versteende dromen die ik steeds verzamel en weer vergeet omdat ze niets beloven.…

wind droogt mijn tranen op jouw gezicht de tijd versteent alsof je niet daar bent duizend gedachten schieten door me heen ik omring je met serene stilte, daar woorden vervlogen zijn nemen gevoelens het over, samen versmelten we in de eenzaamheid van tijd…

de maan spiegelt een reis in gedachten ongrijpbaar voor de stille dromer een buik vol gevoel flarden van eenzaamheid en een duif onderstreept het verhaal in vogelvlucht een slaapliedje voor de bomen die het landschap omarmen als een warme deken een nachtkus voor het laatste woord…

Woorden schrijf ik tot kilometers om afstanden te overbruggen. Mijn eenzame gedachten vormen ontelbare PS’sen; ze vliegen als postduiven weg. Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

vader ging vaak uit vissen aan de oever ving hij eenzame stromen van verre gedachten van alles van wat diep in hem verborgen was nu opent de zoon op zolder de dichte dozen van zijn vader hier vindt het kind vroeg of later het woord dat hem bevrijdt en levend is als water…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

De woorden waren van het moment zonder gedachten die een einde vrezen. Zwijgen was een belofte van geduld en geluk. Ik was die wilde schrijven omdat ik niet meer eenzaam was en wilde wachten. Dankbaar zal ik ze vinden.…

geschreven woorden blijken onbegrepen slaat de waarheid in stukken doet eenzaamheid bitter smaken het glinstert aan de horizon waar wolken zich te goed doen aan ongeschreide tranen ongebreidelde gedachten kleuren dieper, zij wijzen de weg die tot nu toe verloren lag…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

met gedachten, In gedichten, Eenzaam... Maar niet alleen.…

Wat ben je eenzaam, als je je gedachten alleen op papier durft te zetten. Wat blijft je eenzaam, als je je hart niet durft te volgen…

vergeten de gedachten vervreemd de woorden in eenzaam gevoel zonder bedoeling komen ze elke keer gaan en komen vergeten dromen wensen mensen voorbij waarom zijn wij ben ik dit verdriet nog niet voorbij langs mij zweven wensen mensen en gedachten in een onoverkomelijk zwart nachtblauw gauw vlieg dan geloof in nu…

Eenzaam in gedachten Open in vele zinnen Waar niemand zou verwachten Afbrokkelende van binnen Boze woorden zinnen en gedachten Ze blijven keurig aan de binnenkant Waar niemand zou verwachten Neemt verdriet en wrok de overhand Soms ontsnapten gedachten de mond Opzoek naar erkenning en geborgenheid Maar al wat er ontstond Bracht enkel…

De woorden vloeien niet meer. Gedachten vinden niets meer en zijn dor en uitgedroogt als vergeten vruchten die naar eenzame dromen smaken. Mijn zwijgende ogen zoeken niet meer waar mijn gezicht ontwaakt met het stof dat herinneringen lelijk maakt. Ze heeft het einde gebaard en is vertrokken waar ze overal een stenen stilte achterlaat.…

Eenzaamheid In je hele lichaam Deze leeuw brult elke dag Eenzaamheid Is een dolk in het hart Geen uitweg Voor je gedachten Geen zielsverwant Op je pad Eenzaamheid in het het bestaan Geeft elke dag Een traan Om het gevecht Met de leeuw Die brult in het hart Aan te gaan Eenzaamheid is pikzwart Eenzaamheid is hard…

mensen gaan kletsen als hun geest geen rust vindt in gedachten als een eenzaam hart hun losgeslagen lippen doet ratelen enkel uit puur tijdverdrijf door te veel te praten mag u verwachten dat er weinig zuiverheid van denken overblijft gedachten willen vliegen als vogels zijn zo vrij vang ze niet te snel in woorden die te vaak…

eenzaamheid…

Vervreemd van de stilte die mij beroert dwalen mijn gedachten in schaduw een uil schreeuwt zijn roep die eenzaamheid scheurt in duizend stukjes winterlucht deze nacht zoek ik naar de vreemdeling die spoorloos verdween tussen woorden op bleek papier zijn naam dwaalt tussen bomen als ik mijn voeten zet in pasgevallen sneeuw…

Avond aan avond, zitten we daar mailen of chatten met elkaar elkander nooit gevoeld of gezien wil jij, wat ik wil misschien aftastend, vragend, maar ook niet te veel hoe pak je zoiets aan per mail ik mis je, ik denk aan jou 's morgens, 's middags gaan mijn gedachten en alles bestaat uit woorden slechts woorden vullen onze nachten het is…